|
De kerktoren van Melsbroek deelt vijf tikken uit. Op dat moment word ik wakker met een kokend gevoel. Ann, de nachtverpleegster schiet te hulp met een Dafalgan bruistablet. De koortsthermometer haalt dan 38,3°C.
Ik informeer Jasper en Eline, mijn meelevende kinderen, en Valerie mijn teerbeminde dat de gevreesde test negatief was. De opluchting is groot!
Rond acht uur is de temperatuur gezakt onder 37°C. Ook de andere parameters zoals hartslag, bloeddruk, saturatie lijken in orde. De koorts zou de ganse dag, zonder aanvullende medicatie, onder controle blijven. Alleen 's avonds was er een lichte opflakkering.
Ondertussen had ik bezoek gekregen van ergo Mieke en Christof, de kinesist. Hij had stagiaire Margaux meegebracht. Een half uur goed mobiliseren en stretchen kan zoveel goed doen. Opeens begon mijn bloed weer te stromen.
Daarna met een half oog naar Parijs-Nice gekeken, maar vraag mij niet wie er gewonnen heeft (ah ja, de eerste). Vervolgens gezien hoe Elise Mertens eruit ging in de halve finale WTA in Dubai tegen de Spaanse Muguruza na een sterke wedstrijd, wat een vechtlust. Al een geluk dat ik graag sport kijk om de vrijgekomen tijd te doden.
's Avonds heb ik zitten supporteren voor mijn Clubje van Brugge en heb ik machteloos moeten toekijken hoe de arbitrage ons een elfde opeenvolgende overwinning door de neus heeft geboord. En ja, de tweede helft was zwak en een aantal spelers presteerden ondermaats. Maar die vier smurfen op het veld en hun drie trawantjes in hun busje zijn er om het verdomde reglement toe te passen. "Pinanti is pinanti" zei Wim Reijers ooit!
Van de weeromstuit om 23.00u mijn lief gebeld voor een troostend woordje.
Slaapwel!!!
|
