|
Dag 3 kondigde zich aan als een zware, lastige dag. Het is nu 16.00u als ik dit schrijf en na deze moordende Alpenrit met x-aantal hoogtemeters mogen ze mij aan de zuurstoffles (lees ; vroeg in bed) leggen.
Na het ontbijt en een verkwikkende wasbeurt annex verzorging werd ik verwacht bij psychologe Elise voor een aantal cognitieve tests. Blijkt dat ik nog altijd even zot ben als pakweg vijf jaar geleden. De ergotherapie bij Mieke stond pas gepland om 10.45u dus kon ik de tijd opvullen bij de polikliniek voor een test uroflow. Verpleegster Hilde meet en test of er geen blaas-, plas- en andere urologische problemen zitten aan te komen. Vervolgens een EKG (elektro cardiogram) om te checken of mijn hart nog links zit en nog voldoende klopt en pompt.
Net voor de middag heb ik nog een klein half uur Motomed. Het toestel waar ik het gisteren al over had zorgt er voor dat de beenspieren worden losgemaakt, dat de tonus in de spieren afneemt en dat spasmen verminderen. Ik ben op zoek naar een betaalbaar exemplaar voor thuis. Een tombola organiseren lijkt mij een strak plan!
Na alweer een delicieuze maaltijd ben ik op weg naar logopediste Sofie. Zij onderzoekt in hoeverre ik nog deftig kan spreken (logopedie) en of er nog genoeg lucht aanwezig in de longen (spirometrie). Geen probleem, of wat had je gedacht?
Om de dag af te sluiten volgt nog een intensieve sessie kinesitherapie. Naast mobiliseren en stretchen ligt de focus vooral op het herwinnen van kracht om mijn transfers zelfstandig maar vooral veilig te kunnen uitvoeren. Kinesisten zijn sadisten!!! U begrijpt dat mijn pijp volledig uit is!
Straks bellen met Valerie, mijn lieftallige vriendin, alvorens ik hier voor vandaag het licht uitdoe.
|
