|
Zoals u weet ben ik vorig jaar aangezocht om coach te worden van een mini-voetbalploegje. Toevallig spelen er een aantal oude bekenden samen, waaronder mijn hoogsteigen nageslacht. Na 22 speeldagen hadden we 20 wedstrijden gewonnen (het is van 12 okt. geleden dat we nog een wedstrijd verloren), stonden we met een doelpuntensaldo +110 en hadden we gisteren genoeg aan een gelijkspel om de titel te vieren. Tegen de vierde in de stand HA zou dit wel lukken, tenslotte hadden we die al eens met 9 - 1 afgepoeierd! Maar o wat was mijn jonge Boavista-ploegje zenuwachtig. Ter illustratie een zeer zeldzame misser op schepcorner en zowaar een 1 - 2 achterstand. Gelukkig was de lumbago van Jasper net op tijd genezen. Hij had ons eerst al op voorsprong gebracht en scoorde op magistrale wijze en op het ideale moment de 2 - 2. Onze trein was net op tijd onder stoom en denderde andermaal naar een 7 - 2 overwinning, luid aangemoedigd door een fanatieke en redelijk talrijke supportersschare. Het feest werd ingezet, felicitaties en complimenten werden uitgewisseld. Ook aan mijn adres. Echter, mijn bijdrage heeft zich beperkt tot het installeren van een paar basisregels. Vooreerst de juiste speler op de juiste positie, daarna een beetje tactische discipline en vooral spelplezier. Al snel pikten mijn spelers de idee op dat een spel pas echt plezant wordt als je veel wint!
Voor mij persoonlijk is deze activiteit, hobby zo u wil van onschatbare, therapeutische waarde in het ruime kader van mijn slepende ziekte. Een half uur voor vertrek had ik een zeer slecht gevoel van algemeen onbehagen, onpasselijkheid en was ik nauwelijks in staat mij klaar te maken. Het koste mij de nodige moeite om tot aan "the place to be" te geraken. Maar om de een of andere onverklaarbare reden geeft het mij toch telkens weer energie en kracht om voor een groep te staan. Even laat het mij toe het immer lastige bestaan van een chronisch zieke mens te vergeten. En het respect en de waardering die je van die jonge gasten krijgt doet ook wel iets met een mens hoor!
We gaan nu proberen de competitie foutloos verder af te werken, we spelen ook nog de beker van stad Gent. Om af te sluiten hebben we ingeschreven voor enkele tornooien, altijd leuk. Daarna even pauze en ons opmaken om volgend seizoen een reeks hoger te spelen. Benieuwd wat dat gaat geven!
|
