|
Gisteren bezocht ik het Cactus festival in Brugge. Door sommigen smalend het Bokrijk der festivals genoemd, maar dit geheel terzijde! Voor een fossiel als mezelf bleek het een uitstekende keuze te zijn. Gemoedelijkheid, gezelligheid troef en een heel diverse mix onder het publiek. Tevens wens ik een pluim te geven aan vzw Inter die met grote vakkundigheid mijn mede-lotgenoten, de minder-validen, verzorgde. Enige minpuntje ; we zaten wat veraf en dat maakte de beleving iets anders. Ik was vergezeld van mijn zoon Jasper, mijn grote held en beste vriend! Wat voor hem aanvankelijk op een heuse opoffering leek draaide al vlug uit op een buitengewone ervaring waar we beiden met volle teugen van genoten. De mooiste dingen gebeuren op de meest onverwachte momenten.
Uiteraard was ik er voor de muziek en mooi op tijd voor Buffalo Tom. Het trio uit Boston speelde een strakke set uit een repertoire van dertig jaar en met een welgemeende sneer naar hun aller Donald T konden ze onmiddellijk op mijn sympathie rekenen. Maar die hadden ze al!
Lamb, een Brits collectief, kende ik vaag. Een paar radio hitjes op Studio Brussel, dat was het. Maar ze verrasten mij met een psychedelische doch dynamische show, doorspekt met zowel jazz- als funk- als techno invloeden maar vooral ; wat een goede muzikanten! Het vallen van de duisternis zorgde voor de perfecte sfeer!
Last but not least mochten mijn helden Triggerfinger de avond afsluiten. En hoe! De playlist was een mix van oud en nieuw materiaal en het repertoire is ondertussen danig uitgebreid dat de keuze zo groot is dat er altijd een beetje verlies is. En anderhalf uur is eigenlijk te kort. Maar ja, voor mij zal het nooit genoeg zijn! Anyway, het speelplezier spatte er weer vanaf, de drumsolo was andermaal magistraal en ik had weer een top avond! Zelfs mijn transfers lukten opeens merkelijk beter. Zoals Ruben Block al eens durft te opperen ;"vitamientjes voor het hoofd." Ik heb mijn dosis weer binnen!
|
