|
Jawel, ik heb een paar dagen nodig gehad om te bekomen van onze WK kwalificatie voor de kwartfinales tegen een verrassend sterk Japan. Na twee waza-ari's lagen we zo goed als uitgeteld tegen het canvas maar een onvervalste ippon "in the dying seconds" leverde ons een collectief delirium op! Wat een counter, tot in de perfectie uitgevoerd. En wat vooral opviel was de viering van de spelers na het doelpunt! Geen egotripperij à la Ronaldo en consoorten maar een euforische, uitgelaten en vooral gemeende uitbarsting! Met de groep en het groepsgevoel zit het wel snor. Dat het beter moet tegen Brazilië weten staf en spelers ook wel. Daar hebben de analisten reeds tot in den treure hun genuanceerde mening in de diverse media over gegeven.
Ik ben er zeker van dat de Braziliaantjes er niet gerust in zijn. Ons kent ons, zo ook in het moderne voetbal waar vele spelers van beide teams actief zijn in de Engelse Premier League. Kompany vs Jesus, De Bruyne vs Fernandinho, Hazard vs Willian, Meunier vs Neymar Jr, makkers bij PSG; allemaal ploegmaten in clubverband. Paulinho, ooit actief bij Tottenham, zal met enige vrees de aanwezigheid spotten van Vertonghen, Alderweireld en Dembélé... Neem er nog Lukaku, Courtois, ja zelfs Fellaini bij (toch ook geen pannenkoeken in Engeland) en je begrijpt dat ik ons reële kansen toedicht om ook deze klip te omzeilen.
Mag het even ; in mijn lamlendig, chronisch zieke leven is er toch een lichtpunt om naar toe te leven. Voor het eerst sinds heel lang heb ik terug een gevoel van gezonde spanning, beetje stress. Het laat mij toe om gedurende minstens anderhalf uur die klote ziekte genaamd MS even te vergeten. Waarvoor dank, Duivels! En hopelijk is de kwartfinale niet het eindstation.
Nog één keer slapen!!!
|
