We worden overspoeld met reclamespots, TV-programma's, poll's, intervieuws waarbij een hype wordt gecreëerd die de goedgelovige supporter laat dromen van een knalprestatie in Rusland. Als zelfs opperpastoor Rik Torfs zijn opwachting maakt om zijn kerkelijk licht te laten schijnen over dit aanstaande wereldspektakel, zappen mama! 

Sinds het EK 2016 in Frankrijk en de smadelijke uitschakeling door wereldvoetballand Wales ben ik mijn geloof in deze gouden generatie verloren. Ik zal u proberen te duiden waarom! De verantwoordelijkheid werd afgeschoven op Waals boerenpaard Wilmots die tactisch en speltechnisch toch niet het scherpste mes uit de schuif bleek te zijn. Martinez kwam in de plaats ; een beschaafde, taalvaardige, gedistingueerde Spanjaard die zijn strepen had verdiend in Engeland bij achtereenvolgens Swansea FC, Wigan Athletic (Wigan wie? Ja die!) en Everton FC. In de twee jaar dat hij de dienst uitmaakt en zich moet kwalificeren tegen Janneke en Mieke (oefenwedstrijden tegen meer gereputeerde tegenstanders, remember Spain, legden de pijnpunten van deze groep onmiddellijk bloot) heb ik geen noemenswaardige progressie gezien. 

Als bondscoach spelers individueel beter maken is quasi onmogelijk. Daarvoor is de beschikbaarheid te beperkt. Maar met welke identiteit of tactiek wordt er gespeeld? Ten tijde van Guy Thijs was dit heel duidelijk ; countervoetbal, soms zelfs afbraakvoetbal, sluwheid, slimmigheid. Met een intrinsiek minder getalenteerde ploeg dan de huidige generatie werden toppen geschoren waar deze overbetaalde vedetten nog steeds slechts kunnen van dromen. Rusland was USSR, Joegoslavië was nog één. Ik herinner mij nog de tijd dat er zich slechts 8 landen konden plaatsen voor een EK ipv. 32 nu! Maar alle nostalgie op een stokje!

De grootste verantwoordelijkheid ligt mijns inziens toch bij de spelers. Een klein overzicht ; "it's ok to disagree". We spelen met een paar duivels van glas (Kompany, Vermaelen) en zoals u weet springt een glazen duivel bij oververhitting. Een aantal haalt het niveau niet dat ze bij hun club halen (Hazard, De Bruyne, Driesje heb je mijn misbegrepen hakjes en ongeleide no-look-passes gezien Mertens). Spelers die uitwijken naar de diverse windstreken om daar in ondermaatse, onbeduidende competities te spelen selecteer ik sowieso niet (Witsel, Carrasco, Ciman). Anderen halen nauwelijks de clubselectie bij hun degraderende club (Chadli) of Franse subtopper (Tielemans). Dan zijn er ook die sinds enkele maanden zwaar gedegradeerd zijn (Benteke, Origi, Januzaj). Tekenen genoeg volgens mij die erop kunnen wijzen dat ons bezoek bij Poetin van korte duur zal zijn. Ondertussen wordt Dennis Praet, toch sterk in Italië, doodgezwegen. Pitbull Naingolan wordt schandelijk achter gelaten (Martinez prefereert Marihuana Fellaini, die kon ik echt niet laten liggen) en Belgisch talent op de eigen velden (Limbombe, Vanaken, Mechele, Trossard, Edmilson) straal genegeerd. Nochtans geeft vernieuwing en verjonging zuurstof aan een spelerskern. Zeker wanneer blijkt, zoals gisteren, dat er al een hele tijd ter plaatse wordt getrappeld. Vers bloed van nummer 16 tot 20 kan zeker geen kwaad, alleen vrees ik dat het daarvoor te laat is en al zeker met deze coach. Familiebanden daarentegen kunnen helpen.

Met de typeploeg zou het misschien kunnen lukken om het ver te schoppen, maar van zodra er 2 of 3 om diverse redenen onbeschikbaar zijn daalt het niveau dermate dat we geen al te hoge verwachtingen moeten koesteren. "Prove me wrong" zou ik zeggen!!!