Hier zijn we terug, ja lang geleden hé!? Ik weet het.

Natuurlijk is er sinds mijn laatste aanmelding veel gebeurd. Maar ja, waar niet?

Zo u wil een kort overzicht van de meest markante gebeurtenissen van de afgelopen weken, maanden. Van mijn opname in AZ Jan Palfijn bent u nog op de hoogte, denk ik. Het betrof een corticoïde kuur waar ik een slechte reactie op heb gedaan met een tweede verblijf in het ziekenhuis tot gevolg. Ondertussen lag mijn relatie op apegapen, doodbloeden is een beetje een verkeerde term en nu kan ik met zekerheid zeggen dat het over is. Over het hoe en waarom wens ik niet uit te wijden uit respect voor de dame in kwestie. Weet wel dat ik haar altijd een warm hart zal toedragen en heimelijk altijd graag zal blijven zien. 

In april dan naar het NMSC in Melsbroek voor een geplande revalidatie van vier weken. Alweer heb ik daar nieuwe mensen leren kennen onder de mede-patiënten en zoals al vaker gebleken is dat soms waardevoller dan de talrijke therapieën. De vaststelling dat je een paar bekenden ontmoet die er op zijn zachts gezegd niet op zijn vooruit gegaan is steeds meer confronterend, waarschijnlijk geldt dit ook voor mij. Ik was naar daar vertrokken zonder al te hoge verwachtingen en terecht zo bleek! Proberen om de achteruitgang onder controle te houden, de progressie van de ziekte wat te beheersen, meer zit er jammer genoeg niet meer in. Ik heb er ook Abraham zien passeren, amai wat was dat? Nog nooit in mijn halve eeuw heb ik zo veel kussen gekregen als op die dag. En het waren niet allemaal lelijke, oude wijven hoor, believe me!!!

Ondertussen zag ik ook hoe mijn favoriet voetbalclubje zich met de vingers in de neus voor de tweede keer in drie jaar tot kampioen kroonde. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik niet tevreden ben over de 0/6 tegen zowel AA Kwek als de "mauve nekken". Tegen deze ternauwernood gekwalificeerde Europa League ploegjes had het toch beter gemoeten. Mannaert moet nu, volgens mij, op zoek naar zeker drie gerichte versterkingen ; een doelman, een rechterflank (Cools, Tomecack, het doet pijn aan de ogen) en een vlot scorende spits. Als je weet dat we de gouden schoen, profvoetballer, trainer en rookie vh jaar hebben dan weet je dat er nog wel iets zal gebeuren langs de uitgaande zijde. Ik ben alleszins benieuwd.

Ik was ook lijdend voorwerp van een benefiet-actie in de vorm van een mini voetbaltornooi georganiseerd door mijn beste maat Frank, waarvoor nogmaals dank. En daarbovenop werd ik ook nog eens gevraagd als coach voor het mini VT ploegje MVC Boavista waar ik heel veel oude bekenden ga tegen komen. Ik weet niet waar ik nu weer aan begin, maar zij ook niet!!!

Tevens mocht ik, omdat ik nu toch al vijftig jaar op die mensen hun zenuwen werk, een prachtig verjaardagscadeau van mijn ouders ontvangen! Dank u, pa & ma! De salon wordt maandag geleverd. 

En wees gerust, ik blijf de actualiteit op de voet volgen. Met nu en dan de nodige verontwaardiging tot gevolg. Omtrent de steeds groeiende inperking van onze autonomie in onze steeds mindere vrije Westerse wereld, de politieke recuperatie van mensenleed, de groeiende intolerantie onder de mensen. Enfin, teveel om op te noemen. Ik zou elke dag een stukje kunnen schrijven over al deze ergernissen maar ik vrees dat ik al snel zou verzanden in zure, melige pseudo journalistieke prietpraat!

Daarom sluit ik af met een positieve noot! De tickets voor Triggerfinger op het Cactus festival te Brugge van 13/7 liggen al klaar. Hell yeah!!!