Zelfs met MS kan het leven af en toe toch schoon zijn, schreef ik gisteren op mijn Facebook. Daar zorgde mijn geliefde Clubje van Brugge voor in een sportief historische middag tegen de RSC van Anderlecht. De "mauve et blanc" hebben hun clubkleuren alle eer aan gedaan. De supporters sloegen wit uit van woede na zo'n afgang, de spelers hadden een paarse kop van ademnood overgaand in verstikking. Maar genoeg leedvermaak over de troep van Dikke Hein.
Wat mijn FCB op de mat of beter akker legde was van een hoog niveau. Velen konden alleen in hun stoutste dromen op dergelijk scenario gehoopt hebben. Daar waar ik enige twijfels had bij de aanstelling van de trainer en vraagtekens had bij sommige spelers (Mechele, Limbombe, Wesley, Nakamba, Dennis) moet ik erkennen dat er uitstekend werk geleverd wordt. We zien een zeer gedreven oefenmeester die vast houdt aan zijn voetbalprincipes (behalve die ene keer op AEK Athene, met het gekende gevolg) en spelers beter maakt. Opeens blijkt Club over een zeer goed uitgebalanceerde kern te beschikken, zeer moeilijk voor een tegenstander wanneer je uit vier spitsen kan kiezen. Leko maakt op mij een uitstekende indruk. Daar waar MPH te lang talmde om in te grijpen doet hij dat zeker niet. Wie niet presteert (De Bock en Decarli op Eupen) wordt snel uit het lijden verlost, wie zich niet aan de ploegdiscipline kan houden en zich zo boven het collectief wil plaatsen (Dennis, Wesley, Diaby) eveneens. Natuurlijk, een coach die wint heeft altijd gelijk. Maar hoe komt het dat hij veel wint? Dus...Ook het management lacht in het vuistje want waarschijnlijk gaan een aantal spelers die onder Leko grote progressie hebben gemaakt met winst worden getransfereerd. Sinds het arrest Bosman is er geen ontkomen meer aan, of we dat nu leuk vinden of niet! Echter, niet getreurd. Als alles zo vlot blijft lopen vieren we volgend voorjaar een nieuwe landstitel. Woensdag naar Mechelen, altijd moeilijk. Toch nog even voorbehoud aantekenen?
|