|
Binnenkort gaat het ACOD (Algemene Centrale Overheids Diensten) afdeling "spoor" er nog eens voor 24 uur het blok opleggen en gelijk hebben ze! 20 jaar dienst heb ik aan "den ijzeren weg" alvorens mijn gedwongen pensionering. Het was nog de tijd van Schouppe toen de NMBS nog één bedrijf was. Het was ook niet allemaal rozengeur en maneschijn maar de spoormannen gingen wel voor elkaar door het vuur. Gaandeweg heb ik, vaak onder politieke vooral liberale dwang, de situatie zien veranderen. Ik ben 12 jaar onderstationchef geweest op de Antwerpse dokken en 8 jaar in het station Eeklo. Ik was blij met mijn statutaire benoeming nadat ik gewerkt had als zelfstandige en daarna van de ene interim naar de andere. Eindelijk een verantwoordelijke job met werkzekerheid en een vast inkomen. Eindelijk de manier gevonden om mijn leven definitief op de rails te krijgen. Later een zeer zware scheiding moeten doorstaan die mij tonnen geld heeft gekost. Wat was ik gelukkig dat ik zo'n werkgever had. In het andere geval was een zitje op "de Korenmarkt" mijn onvermijdbare deel geweest. Anno 2017 is een vaste, statutaire job precies een scheldwoord geworden volgens sommige politici. Diezelfden, die vaak met te weinig kennis van zaken, de spoorweg willen hervormen. De ellende begon, en ik kan het weten, toen beslist werd om deze mooie maatschappij op te splitsen in drie filialen ; Infrabel voor de infrastructuur, HR-Rail voor personeelszaken en NMBS voor reizigers. Om over B-Cargo in het goederenverkeer nog maar te zwijgen. Gevolg ; drie keer meer dikbetaalde leidinggevenden, een ontelbaar aantal bazenpoepers, een inefficiënt apparaat waarbij de communicatie tussen de verschillende diensten mank loopt, een onthoofd syndicaal front (dat was volgens mij de initiële drijfveer) dat nog slechts een schim is van vroeger, geloof mij. Enfin, een mentaliteit van ieder voor zich. De voorbeelden zijn legio!
De dienstverlening wordt teruggeschroefd, loketten worden gesloten, de klanten worden doorgestuurd naar het internet of automaten op het perron. Mijn taak in Eeklo was tweeledig ; ik moest het seinhuis bedienen alsook het loket. 70% van de tijd aan het loket bestond uit info verstrekken aan de klant, de rest was louter verkoop. Dienstregelingen opzoeken, diverse verminderingskaarten aanmaken, uitleg verschaffen over B-dagtrips, folders verdelen, schoolabonnementen en zovele andere reisformules in orde brengen, uitleg geven over de reisvoorwaarden om te voorkomen dat klanten problemen krijgen op de trein, verloren voorwerpen etc,etc... En dan moet u weten dat ik 80% van de tijd alleen stond op mijn werkpost! Het risico voor mezelf, met fondsen aanwezig in het station, zal ik maar niet bespreken. Of toch één voorbeeld : van de ontvanger was het niet toegelaten het bureel te verlaten. Maar hoe los je dan een storing aan een wissel op of hoe hou je dan toezicht op het perron. Kafkaiaans, toch?! Ik had een blauwe kepie voor Infrabel en een oranje voor Reizigers, geen zicht hoor!!!!
In grote stations is er geen probleem, er is voor elk aspect wel een dienst voorzien. In de kleinere stations, en al zeker eindstations zoals Eeklo,Ronse, Genk, De Panne, zorgt het gebrek aan personeel en toezicht voor verhoogde agressie, vandalisme, onveiligheidsgevoel bij de reizigers, hulpeloosheid bij minder validen en oudere mensen enz, enz... Ik heb drie zelfmoordpogingen verijdeld enkel en alleen door mijn aanwezigheid. Talloze malen heb ik hulpdiensten, politie moeten verwittigen voor nog maar eens een incident of ongeluk!
Dus, beste reiziger, als er nog eens wordt beslist om te staken door die leeghangers van syndicalisten dan is dat niet alleen uit eigenbelang maar ook als reactie tegen de afbraakpolitiek van de spoorweg waar u het slachtoffer van bent!!!
|
