In het jaar 2010, ik was toen nog voetbaltrainer, kreeg ik zo nu en dan gewaarwordingen die ik niet echt goed kon plaatsen. Af en toe doe je als trainer bepaalde dingen voor (demonstreren noemt men dat) en dingen die vroeger moeiteloos en achteloos werden uitgevoerd leken op bepaalde momenten voor problemen te zorgen. Evenwicht, coördinatie, mobiliteit, stabiliteit daar ging het voornamelijk over. Ik weet het aan het aloude cliché van stilaan een dagje ouder worden, niet meer goed getraind te staan, enz...Ook thuis kreeg ik problemen. Huistaken niet kunnen afwerken zoals gras afrijden, in de tuin werken, de auto wassen. Daarbij werd ik heel snel moe, kon ik geen zon of warmte verdragen, kreeg ik tintelingen, prikkelingen in voeten en benen. Een deugddoend warm bad of douche kon ik niet meer verdragen. Ik besliste om op consultatie te gaan bij de huisarts en aangezien ik aangaf dat er iets scheelde in mijn hoofd verwees hij mij door naar een neuroloog. Een klinisch onderzoek en twee MRI-scans later kreeg ik op 30 juni 2011 de diagnose MS. Mijn wereld stortte in hoewel ik toen van de ziekte niet veel afwist. Ik maakte mezelf wijs dat het wel zou meevallen ; ik was tenslotte altijd sportief, actief, bon-vivant en nog zoveel meer geweest. Nu, zes jaar later, weet ik wel beter. Het valt zwaar tegen! MS is een aandoening van het centrale zenuwstelsel waarbij de myeline (een stof aan de uiteinden van de zenuwen die zorgt voor de geleiding van de commando's van de hersenen naar de spieren, ook het ruggenmerg vervult een zeer belangrijke functie in de geleiding) ontsteekt. Dit zorgt voor littekens in de hersenen en het ruggenmerg, "plaques" genoemd. In België lijden 12.000 mensen aan de ziekte en de symptomen zijn individueel verschillend. In mijn geval gaat het vooral over vermoeidheid (te vergelijken met de vermoeidheid de dag na een voetbalmatch maar dan X 100), problemen met evenwicht, stabiliteit, coördinatie, spier spasmen (vooral in de onderste ledematen), vertraagde oogreflex, een constant tintelend, prikkend gevoel in de voeten. Ik verdraag geen warmte, de afgelopen dagen waren een hel voor mij. Iedereen verlangt naar de zomer. Barbecue, uitstap, reizen, maximaal genieten zeg maar. En terecht, maar ik moet binnen blijven en proberen het huis zo fris mogelijk te houden. Dus het verwondert niemand dat ik soms angstig uitkijk naar Frank en Sabine. En ja, het gebeurt dat ik mij neerslachtig voel. Stappen lukt nog net met een rollator voor max. 10 meter (als ik alleen ben durf ik niet want veel te veel risico om te vallen), staan lukt nog net voor 10 sec. Maw de rolstoel is mijn vriend!

Daarom, op deze wereld MS-dag, heb ik eigenlijk maar één wens ; genezen. Of zelfs dat nog niet. Een medicijn of therapie die mijn ziekte afremt zou al welkom zijn. De wetenschap is keihard aan het werk, ik hoop alleen dat ze op tijd komen.