Mijn thuisverpleger Hans (ik ben sinds 2011 MS-patiënt, later zeker meer daarover) hoort mij graag babbelen. Hij vindt dat ik een heldere kijk op vele zaken heb en stelde voor "waarom hou je geen blog bij?". Ik onderneem momenteel een schuchtere poging om een boek te schrijven (fictie met veel autobiografische elementen in verwerkt) maar veel onderwerpen mbt actualiteit, politiek, sport enz... komen daar niet in aan bod. Aangezien ik wel de nood voel om af en toe eens mijn gal te spuwen leek dit instrument mij de ideale manier om mij te kunnen uiten, mijn gedachten, die soms heel complex zijn, te kunnen ventileren. Vandaar mijn eerste poging.
Ik ben een gepensioneerde oude zak van 49. Vorig jaar werd ik bij de vuilhoop gezet om gezondheidsredenen (een alternatief zoals bv. thuis werken behoorde niet tot de mogelijkheden). Ah ja, voor de goede verstandhouding ; ik werkte als onderstationchef bij de spoorwegen op de dokken in Antwerpen (wat een fantastische tijd was dat) en later in Eeklo, veel dichter bij huis. Tevens ben ik ook de fiere vader van een fantastische zoon en een prachtige dochter. Ze zijn mijn alles, mijn grootste steun in een zeer moeilijke tijd met gigantische problemen. Hoe die gasten daar mee omgaan, ongelofelijk. Mijn liefde en diepste respect is integraal voor hen gereserveerd. En Azraël niet te vergeten, onze kater, een Egyptische mau. Fantastisch schoon beest, the king of the castle!
Het vervolg is voor later, ik ben nu al veel te moe!!!
|