De dag begint met een zeer plezierig klusje ... ophalen van de 2 motors. Het blijken 2 identieke ROAD KINGS te zijn, prachtige volbloedjes 92 cubic inches (1600 cc) - 6 speed
Onze dames nog even naar de stad, Jurgen en ik op naar de veerboot voor de overzet naar Vancouver Island.
Het wordt een lange maar prachtige rit onde een brandende zon. Vooral het middenste geddelte van onze trip over een kleine bergrug is heel plezant. Met een Harley is rijden toch een andere belevenis dan met de auto.
Aankomst in Tofino was een kleine tegenvaller. Het is koud en mistig. Iets wat aan deze zijde van het eiland blijkbaar vaker gebeurt. De alom aanwezige surfers trekken zich er niks van aan, maar om te BBQ'en (wat ons plan was) is het minder fijn.
Gelukkig maakt onze prachtige villa veel goed. We sluiten de avond af met een Home Cooked diner en een enekel rondjes Rummicub
ML en Eric
"My precious" ... what a beauty he ... and all mine for 3 full days
Veerboot van Horseshoe bay (Vancouvr) naar Nanaimo (Vancouver Island)
Leuk jachthaventje ergens op de weg naar Tofino
Zo doen de Amerikanen en Canadezen dat op vakantie Een joekel van een boot gewoon achter de 4 x 4 pick-up en dan een weekendje varen
Vandaag staan meerdere hoogtepunten van onze reis op het programma
Eerst een stevige wandeling vanuit ons hotel naar het Fairmont Vancouver Hotel waar men ons zal oppikken voor een treinreis met de Whistler Mountaineer naar het ski-stadje Whistler.
We hebben 1ste klasse genomen en dat gaan we ons geen seconde beklagen. Een geweldige service en een zeer lekker uitgebreid ontbijt. De reis met de trein is een aanrader. Leuk om al gljdend over een spoor zo verwend te worden en weer die prachtige landzschappen te zien voorbij schuiven.
Aankomst Whistler, men ziet meteen waarom hier de Olympische Winterspelen gaan plaatsvinden. Alles is picco bello in orde en het is een uiterts verzorgd stadje. Iedereen is bezig met de Horeca of "OUTDOOR" wereld. Ongelooflijk hoe ze dat hebben gedaan In de winter is alles wintersporten en in de zomer gebruiken ze dezelfde installaties en natuur voor de zomersporten.
Zo is het het hier niet alleen een paradijs voor skieers maar ook het Walhalla voor de Mountain bikers.
Na ingeschecked te hebben in ons hotel (Crystal Lodge) nog een lekkere lunch in "the Old Spaghetti Factory" en dan komen ze ons ophalen voor de PICNIC LAKE TRIP Dit is een 90 minuten uitstap per watervleigtuig naar een afgelegen meer ergens diep in de bergen.
Deze uitstap is meer dan de moeite waard. Je ziet plekjes waar geen sterveling ooit komt of kan komen zonder heel erge inspanningen.
Je doet dit met een De Havelland Otter watervliegtuig en de landingen/opstijgingen zijn werkelijk spectaculair.
ML en ik hebben hier werkelijk intens van genoten.
Na de vlucht nog een wandeling door de stad en de rest van de avond doorgebracht op het terras van een tapaz bar.
Tijdens de avondwandeling nog een leuke Ier ontmoet die me alles over Mountain Biken heeft uitgelegd ! Ik moet kost wat kost zien terug te komen naar Whistler om dat ook eens te doen !!!!
ML en Eric
Mountaineer trein gereed voor vertrek
1st klas wagon ... ziet er belovend uit
Peyo meer Whistler. Een wandeling van 12 uren (enkel) of 10 minuutjes vliegen Moeilijk te bereiken
Berg met gletsjer vanuit vliegtuig
Onze 2 piloten met op de achtergrond onze De Haviland Otter Prachtig vliegtuig
Het afgelegen meer met vliegtuig
Ongerepte natuur. Mensen kunnen hier op eigen kracht bijna niet geraken
We zijn vandaag vroeg (10u00) uit Kelowna vertrokken om naar Vncouver te rijden. De afstand viel op de kaart al tegen, in de praktijk was het nog erger.
Tot overmaat van ramp is het een snikhete dag en de airco van onze huurauto heeft kuren. Komt ook wel een beetje goed uit want dan kan ik hem vanavond gaan ruilen en krijg ik waarschijnlijk een grotere.
We zijn dom geweest en waren beter ook gaan raften, net zoals Kim en Jurgen
Inderdaad bij het bezoek aan AVIS hadden ze wat medelijken met ons en kreeg ik een Full Size Chevrolet Impala losgewurmt om de aanhoudende problemen met de airco goed te maken
Toch enkele fotos van deze dag
Eric & ML
Devils Gate, een strommvernelling veroorzaakt door een lawine Het water is op het smalste punt meer dan 40m diep, er stroom evenveel water doorheen als door de Niagara
Kolibries zitten hier ook ... 5 verschillende soorten
's Avonds laat in Vancouver, ijskoffies op een terrasje ... alles OK
Vandaag moeten we een heel eind rijden. Helemaal naar Kelowna. Dat kan bekend klinken want in deze vallei met een prachtig meer hebben onlangs felle bosbranden gewoed. Veel mensen zijn gedwongen geevacueerd. Dat blijkt hier zeer regelmatig te gebeuren, omdat het klimaat hier woestijachtig is en dus zeer droog.
Door irrigatie is het wel een zeer vruchtbare streek en al het fruit van Canada komt hier vandaan. Men is er zelfs begonnen met de wijnteelt.
Maar eerst zijn we nog zuidwaarts over de Icefield Parkway gereden. Weeral die prachtige landschappen, maar spijtig genoeg weer geen wildlife ondanks het toch vroege uur.
De rit eindigde in ons Bed and Breakfast " An English Rose Garden". Het wordt gerund door een 72 jarige dame (weduwe) die er werkelijk een speciale belevenis van maakt. Een zeer mooi huis, een prachtige tuin en zij zelf gedraagt zich zo een beetje als thuis komen bij moeder. Pure verwennerij !!!
Je krijgt een een rondleiding door je vertrekken (slaapkamer + badkamer) daarna aan de tountafel waar je mag kiezen uit een compleet menu wat je als ontbijt wil.
Allemaal geweldig.
Ook de diner reservatie wordt door haar geregeld. Mina, zo heet deze dame, wil werkelijk dat haar gasten ABSOLUUT NIETS tekort komen.
Wat toch ook weer leuk is aan een B&B is dat je steeds weer leuke mensen ontmoet ... de andere kamer was verhuurd aan een 30 jarig koppeltje. Hij van Munchen zij een Spaanse van Madrid. Beide in "finance" hij bij BMW zij bij SONY. Bleek dat zij in precies hetzelfde restaurant wesntten te dineren als wij, maar dat er slechts nog 1 tafel in het restaurant op het buitenterras beschikbaar was.
Geen probleem, dan gaan we toch samen en we spreken DUITS !
We hebben een geweldig gezellige avond gehad met mensen die hoogstwaarschijnlijk nooit meer gaan zien. Zeer lekker gegeten en CANADESE wijn gedronken. Rekening gewoon gedeeld.
Leuk toch he, spijtig dat men moet gaan werken om zulke dingen op een korte vakantie te kunnen meemaken.
Hierbij nog wat fotos van vandaag
Eric & ML
Onze laatste tocht over de Icefield Parkway. .... toch mooi he .... soms krijg je hier de tranen in de ogen van de schoonheid van de landschappen
Zicht vanuit het restaurant (met wijngaarden) op het meer in Kelowna
The morning after - Mina's breakfast - Patricia, ML, Bernhard en ik hebben ervan genoten
Heel lang geslapen vandaag. Het was ook wel nodig want het is gisterenavond laat geworden. Eerst behoorlijk lang in het restaurant gebleven (Earls in Jasper) daarna nog richting Pyramid Lake gereden om eventueel beesten te vinden. Natuurlijk weer niks. Dan nog fotos van de cameras op de harde schijf gezet. Dus het was vanmorgen 10u eer we eruit waren.
Tot 12u gewoon op ons terrasje rondgehangen en daarna tot 16u in Jasper zelf. Het was gewoon veel te heet om iets anders dan "niets" te doen. Het moet dik over de 35 graden zijn gegaan.
Daarna nogmaals gepoogd om het wildlife te vinden, en een wandeling rond Patricia Lake gemaakt. Mooie trip maar zelfs geen eekhoorn te bespeuren. We hebben alle raadgevingen in de wind geslagen en ons muisstil door de bossen bewogen gewapend met een flacon muggenspray en een stok ... en onze camera's. Helemaal NIKS te bespeuren. Als we moesten leven van wat we als jagers konden verschalken dan zouden we veel magerder zijn denk/vrees ik
Alhoewel, op het einde van de dag kwamen we toch weer een mannetjes-damhert (Elk) tegen. Dit met een reeds zeer imposant gewei. Toen ik in het restaurant de foto liet zien aan de ober waarschuwde hij toch wel voor die beesten. Ze zijn zelfs nog iets groter dan een paard, zeker zo sterk, en de mannetjes kunnen met dat gewei behoorlijk tekeer gaan. Gelukkig zijn ze nu nog ietwat kalm, maar het schijnen verduiveld vervelende en gevaarlijke beesten te worden in de bronstijd (vanaf september).
Voor de rest niet meer veel uitgericht; nog een dinertje in Jasper en dan terug naar onze cabin.
Morgen een zeer lange tocht richting Kelowna British Columbia. Gelukkig winnen we dan weer een uur. Een dag van 25 uren dus.
Eric & ML
ML en ik zijn toch maar eens gaan paardrijden
Lake Patricia - op zoek naar beesten, maar geen gevonden
Onweer boven de bergen op het einde van de dag
Lake Pyramid vanaf de Lodge. Op dit meer hebben de Britten nog gepoogd een vliegtuig carrier uit ijs te maken in WO2 (dat meen ik mij toch nog van ergens te herinneren)
Lake Pyramid met donderwolken
Eindelijk beren gevonden - achter op een bus
Een reuze ELK, mannelijk - gevaarlijk in de herfst
Het is weer een rustige dag geweest vandaag. Redelijk laat opgestaan (alle ik toch) en daarna naar Mount Edith Cavell gereden. Een nogal forse berg van 3363 m hoog die genoemd is naar een Engelse verpleegster die tijdens de 1ste wereldoorlog in Belgie (Brussel) 200 Britse soldaten hielp ontsnappen. Een daad die ze 1915 met haar leven moest bekopen, toen men (de Duitsers) haar wegens spionage voor het vuurpeloton plaatsten. We geloven dat er in Brussel of Antwerpen ook een ziekenhuis naar haar is genoemd.
Een berg en een ziekenhuis ... wellicht is wat minder heldendom en gewoon verder leven toch een betere optie !
Alleszins het moet gezegd de rit ernaar toe + de wandeling die we daar hebben gemaakt was weer zeer de moeite.
De 1600 m hoge stelie Noordwandvan Mount Cavell verzamelt sneeuw die gedeeltelijk op de flank blijft liggen maar gedeeltelijk naar beneden valt. Dit geeft weer aanleiding tot gletsjer-vorming (zie verslag van gisteren). Eentje heeft zich op een van de zijwanden gevormd en heeft "2 armen" (vleugels) met een centraal gedeelte dat in het dal stroomt. Men noemt deze ANGEL GLETSJER vanwege enige gelijkenins met een engel die zijn vleugels spreidt. (zie fotos)
Vlak onder wand heeft zich ook een gletsjer gevormd die reeds zeer ver is terug getrokken (opwarming aarde of natuurlijke cyclus ??) Daardoor vormt het smeltwater in de zomer een klein meertje (nou ja klein ...) dat tussen de morene en de gletsjer ligt. Leuk want dat geeft een zeer pittoresk zicht en je zit er ook afgekalfde ijsschollen in drijven.
De mensen (stomme toeristen natuurlijk) doen hier wel gevaarlijk. Ze verlaten de afgebakende paden en gaan in de ijsgrotten een kijkje nemen. Nogal dom want die bergen en ijsmassas zijn volslagen onberekenbaar. Net toen ik erop stond te kijken brak er een behoorlijk stuk ijs af en plonste in het meer. (zie fotos) Even later ontstond er hoog op de noordwand een forse waterval die na amper 30 seconden er weer mee ophield. Waarschijnlijk als oorzaak een lokale water "zak" die plots vrijkwam.
Enfin allemaal weer heel boeiend om te zien gebeuren maar vooral HEEL MOOI.
Daarna zijn we nog gaan rondrijden op zowat alle plekken die men ons heeft opgenoemd om beren en ander gedierte te zien. HELEMAAL niks heeft zich aan ons vertoond. Frustrerend wel want onze Canadese buren hebben vandaag op precies dezelfde route wel beren gezien.
Wat we wel zijn tegengekomen waren 2 Karibou's aan de overkant van een nogal brede rivier. Eentje ervan liep na wat heen en weer gedritsel ferm het water in en stak de rivier over. Even later stak ie vlak voor ons de straat over.
We ziijn nog wat gaan eten en daarna naar bed.
Eric & ML
Noordwand Mount Cavell
Zicht op gletsjerdal en morene
Angel glesjer (toch wel een 200 meter hoog)
Holte in de gletsjer, domme toeristen die zich erin wagen
Donderdag alweer en we zijn vandaag van Banff naar Jasper gereden. Alles bij elkaar een afstand van 300 km. Het eerste stuk tot Lake Louise kennen we al en is eerder een saai stuk snelweg. Het tweede stuk noemt men de ICEFIELD PARKWAY, en er wordt gezegd dat dit de allermooiste bergweg ter werld is.
Niemand gelooft dit nog, ik heb al zoveel keer supelatieven gebruikt, maar inderdaad ik denk dat ze gelijk hebben. Het is gewoon 250 km smullen van de meest schitterende landschappen. Elke natuurliefhebber moet dit gezien hebben. Niet enkel is het gebied fabelachtig mooi, er zijn ook diverse stopplaatsen, met uitleg, die het nog eens allemaal begrijpbaar maken.
Je rijdt hier in de Rock Mountains, een plooiingsgebergte dat ontstaan en gevormd is tussen 100 en 60 miljoen jaren geleden. Het bestaat uit zandsteen, leemsteen en lei. Alle 3 gesteentes die gevormd zijn op de bodem van een grote zee, die nog vroeger heeft bestaan.
Het is raar maar werkelijk waar dat hier op drieduizend meter hoogte schelpen en andere resten uit die vroegere zee worden gevonden. Voor geologen is het hier smullen. Zo is er hier ook een plaats waar het water uit een morene-meer een scherp en 40 meter diep dal aan het uitsnijden is. Op een analoge manier is ooit de Grand Canyon uitgesneden ... hier zie je het omzeggens voor je ogen gebeuren.
Nog spectaculaider was het bezoek aan het GLACIER INSTITUTE. Er blijkt hier op 2000 meter hoogte een ontzaggelijk groot IJSVELD te liggen (Columbia Icefield) zo een 300 km2 groot. Men spreekt van een ijsveld als het gevormde ijs minstens 2 gletsjers voedt. Het Columbia ijsveld voedt er een stuk of 12.
Voor degene die niet weten wat een gletsjer is, dat is een plaats waar meer sneeuw valt in de winters dan in de zomer kan afsmelten. Door de druk die de opeenvolgende lagen op de sneeuw uitoefenen wordt de lucht uit de sneeuw geperst en vormt zich gletsjerijs. Gletsjerijs is dus NIET gevormd door het normaal bevriezen van water. En nog eigenaardiger is dat, eenmaal gevormd, het ook begint te bewegen. Gletsjers zijn dus als het ware traag bewegende ijswatervallen.
Terug naar het Columbia ijsveld. Dit veld voedt gletsjers die afvloeien naar zowel Grote (Pacifische), Atlantische (via Hudson baai) en Arctische Oceaan. Bijna heel het Noord Amerikaanse continent wordt vanaf hier van water verzorgd.
De ATABASCA gletsjer is daarbij net de grootste maar wel de meest bereikbare. Met speciale voertuigen is het mogelijk je op de gletsjer te begeven.
Formidabel hoe je hier de natuur ECHT begint te begrijpen en je je ook echt gemeend zorgen begint te maken over het terugtrekken van de gletsjers. Ze houden dat hier netjes bij, en je ziet gewoon dat er de laatste jaren toch wel iets bijzonder vervelends aan het gebeuren is.
De rest van de rit naar Jasper was weer rijden door een postkaart.
Geen beesten gezien vandaag, die hebben blijkbaar een rustdag genomen.
Vanavond zijn we bij Kim en Jurgen gaan BBQ-en. Die hadden hun laatse nacht in Jasper. Heel leuk maar de muggen hebben ons werkelijk levend verslonden. Op mijn voeten telde ik meer dan 40 beten .... en jeuken ....
Morgen gaan we weer stappen ! Hopelijk wat beesten.
Toch heel wat later opgestaan dan verwacht vandaag. Ook nog wat last second wijzigingen aan de trip aangebracht, en dus pas tegen de middag op pad.
Als eerste naar de BANFF gondola gegaan voor een ritje "up sulfer mountain". Een hoogte van 2250 meter. Wel iedereen die me kent weet dat ik het niet zo op hoogtes en afgronden heb. Verdorie in die gondola (in het naar boven gaan tenminste) heb ik water en bloed gezweet. Ik weet het, er kan je praktisch niks gebeuren maar werkelijk waar in dat bakske voelde ik me echt niet lekker.
Eenmaal boven viel het nogal mee. Wel wat steile hellingen maar gelukkig nergens die afgrijselijke afgronden. Boven op de top stond nog een honderd jaar oude weerhut, waar de allereerste pioniers de eerste meteorologische metingen begonnen te doen.
Je wordt hier wel steeds weer opnieuw beloond met de prachtigste vergezichten. Het is alsof je voortdurend in een prentkaart loopt.
In het grondstation van de gondola vonden we nog iets speciaals voor Jan (Mauquoi) ... LAGERS !!!! Ik ben meteen begonnen met die los te rukken maar ze hebben me dat belet. Je ziet door het roterende as gat het hoofd van de bewaker die me even later heeft buiten gegooid.
Vlak na het wegrijden zagen we langs de weg een mooi damhert, maar ik denk dat ie wreed pech heeft gehad. Er stopte een ranger auto vlak achter ons en die gast nam een geweer op de schouder, begon het te laden en is het hert achterna gewandeld. Niet helemaal zeker wat hij ging doen, maar een ranger achter je aan met een geladen geweer voorspelt niet veel goeds.
Dan naar Lake "Minewanka" gegaan waar ze joekels van regenboogforellen vangen (tot 30 kg). Leuk uitzicht en we werden verrast door een kudde BIGHORN SHEEPS (dus GEEN berg-geiten)
We hadden er NOG niet genoeg van en zijn daarna over de smalle bypass weg terug naar Lake Louise gereden. We hadden gisteren het "Moraine lake" nog niet gezien en hoopten onderweg een grizzly of eland te zien.
De beesten hebben we gemist, het "Lake" uiteraard niet. Ook dit meer was weer zeer mooi en vooral geologisch ZEER interessant. Die uitleg bespaar ik jullie echter.
Op de terugweg naar Banff ontdekte ML nog een "UMA" (unidentified moving animal"). Ongelooflijk binnen de 3 minuten staan er drie vier autos in de buurt met een horde mensen die vragen "BEAR ??" Het bleek een porcupine te zijn; in het Nederlands een stekelvarken. Voor ons iets speciaals, voor de Canadezen en Amerikanen zo zeldzaam als een mus.
Morgen naar JASPER en een BBQ met Jurgen en Kim.
Eric & ML
Banff Gondola, 9 minuten horror voor allen die met hoogtevrees zitten
De oude meteohut hoog op Sulfur Mountain
Dubbel kegellager in het grondstation van de Banff Gondola. Op de achtergrond de bewaker
Damhert (Elk) met een ranger op zijn hielen ... als dat maar goed afloopt voor dat hert
Zicht op het Minewanka meer. 20 Kilometer lang, ijskoud en vol met gigantische regenboogforellen
Gisteren maandag zijn we na een behoorlijk lange rit in BANFF aangekomen. Ons hotel en kamer zijn dik in orde ! Beter dan we hadden verwacht.
Het stadje Banff viel ons ons echter wat tegen. We hadden gedacht dat het een verlaten desolaat bergdorp zou zijn geheel in het teken van natuur en wildernis, maar neen hoor het is een zeer mondain stadje. Je kan duidelijk zien dat het meer gericht is op de wintersport en dat hier mensen komen met voldoende centen. Eigenlijk horen we hier dus helemaal niet thuis.
Ook de wegen door Banff NP zijn beslist niet primitief. Alles is zeer gemakkelijk bereikbaar en er is zelfs GSM bereik.
Vanmorgen (dinsdag) zijn we naar Lake Louise gegaan. Mensenlief wat is dat een adembenemend mooie plek. Eerlijk gezegd ik denk niet dat ik ergens ooit de natuur zo prachtig heb gezien als hier.
We besloten om een stevige wandeling te gaan doen. 6.6 km naar een berghut op 2200 meter hoogte van waar men zicht heeft op 6 gletsjers. Dan nog 1.4 km extra voor het top viewpoint. Mannekes das dus 15 km stevige bergwandeling.
Met ferme berschoenen aan we zijn er aan begonnen. Lastig zwaar HEEL HEET en heel vermoeiend maar we zijn er geraakt. Wel wat anders dan achter een computer aan een bureau zitten, dat kan ik jullie verzekeren.
Leuk om allerlei mensen tegen te komen die diezelfde strijd met de berg aan het voeren zijn. Op een gegeven moment loop ik al puffend en zuchtend een Japanse Heer voorbij, waarbij ik zeg "you'd wish you had stayed in Japan he my friend" waarop hij even met me begon te praten. Het bleek de voormalige prime-minister van Japan te zijn .... hij dacht dat ik hem herkend had. We zijn hem nog een paar keer tegengekomen onderweg met zijn vrouw en later in het hotel in het dal, hele aardige mensen, en ik heb nu "een Japanse vriend" erbij.
Nog een andere ontmoeting die ik had was met SANTA CLAUS incognito op vakantie in Banff. Hem herkende ik wel meteen en ik heb hem gevraagd of ik een foto mocht maken (zie verder).
Je ziet je ontmoet altijd weer leuke mensen op de meest onverwachte momenten ... dit jaar ga ik daardoor met kerstmis een HEEL leuk cadeau krijgen. (ik hoop op een HARLEY !!)
Eenmaal boven hadden we een prachtig zicht op de gletsjers ... of wat er nog van overblijft. Het is bangelijk om met eigen ogen te zien hoe vreselijk snel die zich aan het terugtrekken zijn. Je staat er niet bij stil maar we zijn inderdaad met zijn allen goed bezig onze aarde volledig te verwoesten. Ik denk niet dat de desastreuze gevolgen van anderhalve eeuw sprinkhanengedrag van de mensheid nog kan worden teruggedraaid. Ook niet met hernieuwbare energie, we zijn het kantelpunt voorbij.
Dus nog maar genieten van wat er van moeder natuur nog overblijft.
Op een van de fotos zie je ook een lawine, we hebben er een 4-tal gezien ... en gehoord. Enorm wat een geweld dat is, en bijzonder spectaculair als je er maar een kilometer van bent verwijderd.
Na deze vermoeiende klimtocht (gedaan op 5 uren inclusief 1 uur lunch in de berghut) zijn we nog een uurtje gaan kayakken op Lake Louise.
Daarna nog een etentje met Jurgen en Kim in Banff en naar bed.
Alle de rest toch, ik zit nog even te bloggen en naar het houthakken te kijken (dat is hier een SPORT !!!!) Nog even wat lezen seffens en morgen weer vroeg op voor weer wat nieuwe belevenissen
Eric & ML
zicht op Lake Louise met ML en ik op de voorgrond
op weg neer de berghut
zicht op de bergen onderweg
Victoria gletsjer op het einde van het dal
Santa Claus incognito op vakantie in Banff
ML op het laatste stukje van de weg ... op een graat ... erachter een afgrond van 100 meter De haren rezen me ten berge !!!!
Zo ziet een ijslawine er uit ! Verwoestend mocht er iets in de weg staan.
De tijd begint streeds trager te lopen. We zijn laat opgestaan, heel op ons gemakje ons gereed gemaakt en daarna op pad gegaan. Eerst maar de blog tekst en fotos ge-uploaded en daarna een wqandeling gemaakt.
We hebben ons niet erg moe gemaakt. Een tamelijk vlakke wandeling langs een meer en daarna 2 watervallen.
Wel hebben we een zeer mooie klassieke lodge ontdekt. De MacDonald Lake Lodge. Ook weer zo eentje van begin/midden vorige eeuw. Prachtig !
We hebben daar maar op het terras een ijsje gegeten en daarna een dinertje verorbert.
Dat was het dan voor een hele zondag ... moe dat we ware !
MAANDAG Vandaag wordt het een hele dag rijden. Van Glacier direct naar BANFF. Ik tik bericht vanuit een koffie-shop in Invermere. Gratis internet.
Vandaag geen enkele foto gemaakt, wel mooie landzschappen gezien.
Hopelijk is in BANFF wel internet connectie. We zullen zien over 2 uurtjes.
Zaterdag 18 julie en we zijn nu bijna 1 week hier in Canada en de USA. Het weer is schitterend, overdag veel zon en zelfs erg heet maar de nachten heerlijk koel.
Eerst maar eens op het lokale golfterrein gaan kijken en een ontbijtje genomen. Leuk toch om te zien hoe Amerikanen echt van golf kunnen genieten zonder dat bekakt gedoe dat er bij ons vaak nog bij is. Hier zie je gewoon iedereen op zijn manier gaan golfen. De besten zijn diegenen die er met een man of 4 aan beginnen en hun karretje nog even volladen met wat kratjes bier. Vraag me af hoe die hun ballen op de laatse holes nog slaan ...
We zijn daarna van West naar Oost de "highway to the Sun" (of ook nog de Logan pas) afgereden. Deze weg dwars door het park is voltooid in 1931 en heeft het park voor het grote publiek ontsloten. Heel mooi en spectaculair allemaal. Al had ik toch wat moeite met de smalle wegen en diepe afgronden. We hebben al wat bergpassen in ons leven gedaan maar deze hoort zeker wel bij de allermooiste.
Aan de Oostzijde van het park zijn we in nog een andere vallei van het Glacier Park geweest. Daar ligt een "zuster-hotel" van het Prince Of Wales Hotel (zie verslag Waterton). Ook aangelegd begin 1900-jaren door de Railways. Deze hadden de bedoeling om toeristen naar het toen nog "wilde" Westen te brengen met het spoor, en dan op dagafstanden hotels te voorzien. Een tijdje heeft men al deze hotels laten onderkomen maar ze worden nu weer geleidelijk aan in al hun pracht hersteld.
We besloten een wandeling te doen, niet al te moeilijk (stijgingspercentage) en niet al te ver (3.8 mijl enkel). Echter eenmaal een paar honderd meter op weg vonden we het allebei toch wel erg griezelig worden. GRIEZELIG in de zin dat er echt GRIZZLY beren zitten. Men waarschuwt daar overal uitgebreid voor, maar op ons pad hing ook nog eens een waarschuwingsbord. (zie foto) Daarop staat doodleuk dat je in Grizzly territorium bent en dat je kan worden aangevallen. Ook dat het al gebeurd is en er daarbij gewonden en doden zijn gevallen. Ik kan je verzekeren dat je dan plots vanalles hoort en ziet. Het geeft een verdomd raar gevoel je helemaal alleen te bevinden in een gebied waar JIJ de prooi bent, en je NIETS hebt om je te verdedigen.
Enfin we zijn toch maar een tijdje doorgestapt, flink lawaai makend en goed uitkijkend. Wandeling toch gedaan ... en overleefd.
Daarna terug richting ons hotel aan de andere kand van het Park. Bij het uitrijden van de vallei stond er weer een "Bear-Jam". Deze keer was het (weeral) een mooie zwarte beer die aan het fourageren was op een weide langs een rivier. Even wat fotos gemaakt (zie verder) Dan terug over de Logan pas van Oost naar West waar we bij het vallen van de avond op het hoogste punt (2100 meter) nog een groepje berggeiten tegenkwamen.
Tegen 22u00 aan het hotel waar we nog even genoten van de zonsondergang.
Eric en ML
Glacier NP - USA
Glacier Park - USA
U gaat Grizzly beer gebied betreden !
Zie je het zwartje stipje in het midden ? Das een zwarte beer
Vandaag vrijdag hebben we niet veel uitgericht. De dag al redelijk begonnen in Waterton NP. Toen we wegreden zagen we de black bear van gisteren weer op dezelfde plaats. Blijkbaar kammen die beestjes een beperkt gebied voledig uit en trekken dan weer een beetje verder.
We zijn op ons allerdoodste gemak zuidwaars gereden en de amerikaanse grens gepasseerd, Ze hebben deze keer van AL onze vingers afdrukken genomen EN nog een foto. Ja ja die Amies krijgen op die manier een mooie database bij elkaar. George Orwel (je weet wel die van Brave New World) krijgt uiteindelijk toch gelijk. Eerlijk gezegd weet ik niet of met die toestanden gelukig of ongelukkig moet zijn. Het heeft ons wel weer 12 USD gekost ... geen onderhandeling mogelijk !!
We zijn dus verder zuidwaarts gereden omheen het ganse Glacier Park heen en hebben voorlopig de weg direct in het park "Going to the Sun Road" links (eigenlijk rechts) laten liggen . Die gaan een van de volgende dagen nog eens doen. Veel fotos hebben we niet gemaakt en ook niet veel beleefd. Wel genoten van de werkelijk adembenemende vergezichten. Ik blijf erbij, Amerika (en Canad) is qua natuurschoon niet te evenaren. Uiteraard hebben andere landen ook wel mooie plekjes maar zulke grote uitgestrekte gebieden die zo mooi zijn ... ik denk het niet.
Toevalig zijn we ook in Browning geweest . Een stadje in het Blackfoor Indianen gebied. Ja hoor ze zijn er nog .... het was daar een dichte concentratie van volbloed INDIANS.
Onderweg zie ik tegen ML dat ik zin had om op een luie ligstoel op een terrasje met mooi zicht een boek te zitten lezen en verder niks. ZIj antwoorde "OK maar wel aan een meer". Wisten we veel dat onze wens weldra vervuld zou worden.
Het Glacier park ingereden langs de West-zijde, 25 USD betaald, en in Apgar in de Apgar Village Inn ingecheckt. Ik had er niet veel van verwacht. Meestal zijn de kamers van de hotels in de NP's erg spartaans en basic. Zo ook deze kamer maar jongens wat een prachtige ligging !! Zie de fotos (je moet ze eigenlijk wel aan elkaar plakken). Onze kamer ligt op welgeteld 5 meter van de rand van een prachtig meer. Er staan "bear-chairs" en op 5 minuten wandelen is er elke mogelijke luxe bediening. En rustig dat het hier is .... jongens je kan hier een speld horen vallen.
Hopelijk gaan ze morgen niet buitgengooien als ze mijn gesnurk hebben gehoord. Ik kan nog altijd claimen dat het "beren-gegrom" was.
PS: wij zijn moeilijk bereikbaar voor een tijdje. Het is hier zo remote dat INTERNET access EN GSM vervindingen zeer zeldzaam zijn.
Eric en ML
panorama 1
panorama 2
panorama 3
panorama 4
zicht op het meer vanuit onze kamer
Cowboy Eric and his horse
Welcome in the USA, grensstation Alberta - Montana
We zijn nu aangekomen in de Rocky Mountains en hebben de prairies en weidse vlakten achter ons gelaten. Waterton NP vormt samen met Glacier NP, 1 groot gebied dat zijn geologische vorm en uitzicht heeft gekrgen tijdens de laatse ijstijden van zo'n 10000 jaren geleden.
Je kan er erg wetenschappelijk over gaan doen, maar simpel gezegd dit is een enorm prachtig gebied waar de natuur in volle glorie zijn gang kan gaan. Jammer dat herten en andere beesten (zie foto van de geflipte geit) wat al te zeer aan de mensen gewend raken maar de beren daarentegen zijn boeiend om te bekijken. Dat hebben we dan ook uitgebreid gedaan.
In totaal hebben we 4 verschillende exemplaren gezien. Op een enorme weide liepen er gedurende de hele namiddag en avond 3 verschillende BLACK BEARS rond. De ganse tijd rondsnuffelend en gravend naar voedsel. Kleine LES => black bears zijn NIET noodzakelijk zwart. Je hebt ze alle tinten van pikzwart tot zeer licht bruin en zelfs grijs. Je kan ze onderscheiden van grizzlys (of bruine beren) door hun snuit, klauwen en gedrag. Grizzlys zijn niet zo'n gravers, terwijl black bears vrijwel constant daar mee bezig zijn.
Gelukkig hadden we dit jaar een behoorlijke verrekijker bij (een 20 x 50) zodat die beestjes bekijken een leuke bezigheid was.
Later op de avond zagen we nog een grote beer, waarschijnlijk WEL een grizzly, in badje pakken in het meer. Te ver af om goede fotos te maken maar plezierig om met de kijker gade te slaan.
Eigenlijk is het even interessant om de mensen in het oog te houden te die zich telkens weer verzamelen op plaatsen waar "wildlife" te zien is. Plots wil iedereen alles weten van wat er te zien is. Er wordt gefilmd en gefotografeerd en heftig gedebateerd over welk dier het precies is, hoe oud, zijn voedselgedrag en ga maar door.
Ja ja het jagerinstinct is ook in ons wat blijven hangen !
Nog wat foto's om se sfeer weer te geven
Eric en ML
Waterton NP: Prince of Wales Hotel, een historisch "railway" hotel
Waterton NP in al zijn pracht
Check ! Seen it done that
Een zwarte beer in een bruine vacht
Herten
Nog meer herten
Een gefli^pte geit die het lekker vindt om aan uitlaten te gaan likken
We worden de stevige ontbijten van Canada al wat gewoon. Gemakkelijk is dat wel, als je al dat lekkers hebt binnengespeeld kun je er eigenlijk voor de rest van de dag tegen.
Tot nog toe is onze reis eigenlijk zeer kalm en weinig spectaculair verlopen. De streek vinden we wel mooi en speciaal maar is eigenlijk NIET toeristisch. Alberta doet veel moeite om het te promoten maar echt grootse dingen hebben we nog niet gezien.
In Lethbridge waar we overnachten is er wel een zeer mooie Japanse tuin. Je moet er natuurlijk van houden maar de rust die over je komt als door deze tuin wandelt is werkelijk geweldig. We hadden geluk want elk jaar haalt het stadsbestuur van Lethbridge een paar Japanse tuinspecialisten naar hier om de tuin weer helemaal up-to-date maken. Een babbeltje met de ene Japanner maakte me duidelijk dat hier in Canada werkelijk het "allerslechtste" klimaat is om een Japanse tuin aan de gang te houden en dat het ook voor hem een voortdurende "challenge" tegen de natuur was om hem zo mooi te houden.
Daarna naar "head smashed in buffalo jump" gegaan. Een interessante plaats die door de UNESCO tot werelderfgoed is verklaard omwille van zijn universele waarde voor de geschiedenis. Op een mooie manier leggen ze je daar uit hoe de Indianen over meerdere eeuwen (beginnend 5500 jaren geleden) een jachttechniek verfijnden door buffels naar een verzamelplaats te drijven en ze daarna via trechtervormige lanen over een afgrond te jagen.
Leuk ook dat er een aantal Indianen verzameld waren die een demonstratie van hun dansen en muziek gaven. Het is geen mozart en Fred Astaire, maar best toch eens mooi om te zien.
Daarna op naar Fort MacLeod. We dachtten een pittoresk oud stadje te zien, maar neen het was "een tourist trap" van jewelste. Gauw weg daar en terug naar onze B&B. Wel nog even een ommetje gemaakt naar Paradise Canyon Country & Golf club
We gaan vandaag vroeg onder de wol want vanaf morgen komen de parken er aan ... en hopelijk de beesten !!!
Eric & ML
Een indruk van de mooie Japanse tuin in Lethbridge
In discussie met een Japanse tuinier over de nieuwe aanpak en concept van de tuin
Kliffen bij Head Smashed In Buffalo Jump (bij Fort Macleod)
Vanmorgen voor dag en dauw opgestaan ... 8u15 ! Een stevig ontbijt van onze gastvrouw en daarna een gezellige chat over Canada en zijn gewoontes. Gezellig !
Pas tegen 10u in de auto en op pad naar Dinosaur Provincial Park. Kilometers rijden door een prairie landschap en dan plots een door een rivier ingesneden ravijn / canyon. Je moet het zien om te begrijpen hoe ze 80 miljoen jaren oude skeletten vinden.
Jammer genoeg had de geweldige regenval van gisteren het onmogelijk gemaakt om het park verder dan het visitor centre te bezoeken.
Op weg dan maar naar onze volgende bestemming Lethbridge. Het is hier werkelijk urenlang rijden door een agrarisch gebied, en tijdens die rit vraag je je voortdurend af "wie woont daar nu in die boerderijen" en "hoe verdienen die hun brood". Zo desolaat allemaal dat je zelfs met een GSM niet meer kan bellen. We zijn in een dorpje PICTURE BUTTE gestopt omdat het daar wel leek te lukken. Een koffie en een taartje konden er wel in, dus bij een bakker gestopt.
Bizar .... de jongedame achter de toog sprak perfect Nederlands. Ze bleek Stefanie te heten en was nog maar 3 jaren in Canada. Dan kijk je nog meer rond en werkelijk alles daar was Nederlands. Zoute drop, wndmolens, klompen, pindakaas, Gouda ... noem maar op. Wat blijkt nu, in dit gebied wonen een zeer groot percentage Nederlanders (90%) of toch uit Nederland afkomstige mensen. Praktisch allemaal in de landbouw. Met de vader van Stefanie zijn we aan de babbel geraakt, een oergezellige kerel (Henk) die ons heeft uitgenodigd voor de koffie bij hem thuis. Een belevenis want al onze vragen over de streek werden beantwoord. Henk zelf kweekt hier biggen en heeft een mooi huis dat uitkijkt over de rivier.
Nog een kort tripje en een pittige zoektocht naar ons nieuwe Bed & Breakfast. Norland B&B. Een prachtig ingericht 100 jaar oud huis waar we 2 nachten gaan verblijven . De huisbaas is blijkbaar een nogal succesvol architect.
Kijken wat we nog gaan leren in de komende dagen
overzichts foto DINOSAUR Provincial Park
ML voor een enorm koolzaad veld (op lekker vettige leemgrond ... mijn schoenen hangen er vol van)
Vandaag scheiden de wegen van ons en Jurgen & Kim. We gaan 2 weken ieder onze eigen weg. Wie hun avonturen wil volgen zal op een andere blog moeten kijken.
Eerst zijn we wel nog een auto gaan ophalen voor hun. Had die Jurgen weer even mazzel ... een full-size Ford Taurus met alles-erop-en-eraan voor de prijs van een medium-size !
Dan op weg naar DRUMHELLER midden in het gebied met het grootst aantal DINO vondsten ter wereld.
Wel nog even een electronica shop binnengevallen voor een kabeltje om de IPOD op de autoradio aan te sluiten. Lag daar toch een Compact-Flash kaartje voor 34 CAD zeker, 4 Gigabyte Sony van het snelle type ... effe rekenen das 24 Eur een ONKLOPBARE prijs. Bleek bij navraag dat het verkeerd in de rek hing en eigenlijk 49 CAD moest kosten. Echter de verkoper vond in de rek geen juiste plaats meer waar hij het wel op moest te hangen en zei terloops dat het het laatse exemplaar was. Waarop ik maar snel mijn kans greep en zei "dan kun je me dat ding ook wel voor die 34 dollar geven". Heel even keek hij me met knipperende ogen aan en zei toen, tot mijn stomme verbazing, "OK !".
We hebben ook hier maar weer rap betaald en gniffelend (30% korting) snel buiten gegaan. Dat gaat goed hier in Canada!!
Drumheller ligt midden in een kolossale weidse vlakte die eens de bodem van een grote zee is geweest en nog later de leefwereld van de dinosauriers vormde. (al zon 60 mio jaren geleden) Tijdens de laatste ijstijden (nog maar 20000 jaar geleden) lagen er hier kolossale ijskappen (enige honderden meters dik) die toen ze begonnen af te smelten gigantische waterbewegingen veroorzaakten. Die stromen/rivieren hebben zich door de zachte sediment gesteenten (wat vroeger de bodem van de zee was) gesneden waardoor de verschillende lagen afzettingen bloot komen te liggen en duidelijk zichtbaar worden. Een geologische tijdstabel die voor je ogen tevoorschijn komt. Als je dit aanschouwt moet je toch een werkelijke idioot zijn om aan een "letterlijk scheppingsverhaal" in de bijbelse zin geloof te hechten. (maar dat is een ander thema).
Mooier is nog dat in/op die sedimentlagen de skeletten van Dinos zitten en door die invreting van rivieren aan het daglicht komen. Heel dit gebied is dus voor geologen en paleontologen een waar Walhalla.
Voor ons was het vandaag iets minder leuk want het was vanaf het middaguur vreselijk slecht weer. Aanvankelijk ging het nog met wat onweer en lichte regen maar in de latere namiddag GOOT het werkelijk met bakken uit lucht. Op momenten dacht ik meer dat ik met een boot aan het varen was dan met een auto aan het rijden. (PS: een proficiat aan Stefan want die heeft vandaag met de zeilboot de overtocht naar RAMSGATE gehaald !)
Nog even wat fotos van het DINOSAUR trail rond Drumheller (met op de weg een leuk veerpontje over de RED DEER RIVER)
Zicht op een canyon met duidelijk zichtbaar de sedimentlagen
Het veerpontje van de Dinosaur Trail over de RED DEER RIVER
En nu beste lezers ga ik genieten van mijn mooie HEMELBED !!!! Onze gastvrouw heeft ons een heerlijk Canadees FULL BREAKFAST beloofd om 8u15 Hemelbed Bed & Breakfast in BROOKS
Zaterdag - zondag 11-12 juli 2009: Calgary en Stampede
Hallo
Vanwege tragische gebeurtenissen in onze familie zal de blog soberder zijn dan we hadden gepland. Al die ons kennen weten de achtergrond. Uitwijden op deze plaats hierover is niet gepast.
ZATERDAG De reis met Britsh Airways was prima. Eindelijk nog eens vliegen op de "goede oude manier" met een basis van goede service en zonder het gevoel uitgeknepen te worden als een citroen. Ryanair mag dan wel "zogezegd goedkoper" zijn, bottom line is vliegen met hen toch meer een marteling dan een pretje. In Calgary auto opgepikt en naar het hotel gegaan. Een snelle hap en toch maar naar downtown gereden. Zaterdagavond en de volle "stampede-roes" waren duidelijk te merken. Lange rijen voor de deuren van dancings en op straat een drukte van feestvierders. We zijn in een country-bar een biertje gaan drinken, wat genietend van een prima live-band maar hebben toch al vrij snel en doormoe van de laatste dagen en reis de avond vroeg afgesloten
ZONDAG Tijdens het ontbijt in de zondags-krant een "uitverkoop" van Western spullen gevonden en direct op pad gegaan om wat essentiele inkopen te doen. (tja we zijn inkoper voor iets nietwaar) Voor mij een echte COWBOY hoed (die zullen jullie nog wel te zien krijgen) en voor Jurgen een GPS (basic) systeem. De verkoper van de Western spullen stond, na betaling, ietwat beduusd te kijken van het schamele geld dat hij van ons kreeg voor 2 werkelijk top-klasse hoeden. Hij vroeg met tranen in de ogen aan mij "wat is je beroep" ... en had eigenlijk spijt dat hij die dingen zo goedkoop had laten gaan. Te laat echter (voor hem) we hadden de dingen al op ons hoofd staan en zijn grinnikend weggegaan.
Op weg naar de koopjes kwamen we voorbij "Bernard Callebaud" chocolates. Moest lukken dat Bernard zo een 30 jaar geleden een studiegenoot in Mechelen was en tevens in dezelfde studentenclub (de WESP) had gezeten. Natuurlijk even binnengesprongen ... waw die man heeft het wel gemaakt in het verre Canada ... de allermooiste pralinen- en chocoladewinkel die ik ooit heb gezien. Jammer dat hij zelf niet op de zaak was. Hopelijk reageert hij nog op het briefje dat ik achterliet.
Daarna op naar de STAMPEDE. Wel voor iedereen die niet weet wat dit is een kleine uitleg. Rodeo is in Calgary zoiets als een nationale sport. Er wordt hard gevochten voor een ereplaats in verschillende categorieen: bronco rijden, stier worstelen, kalf-binden (een kalfje vangen met lasso en dan met 3 poten binden), tonnen-race (voor de dames) en uiteraard het spectaculaire BULL-riding. In elk van de disciplines wordt er gestreden voor de 1ste plaats die (in iedere categorie) een som van 100,000 CAD opleverde (toch zo een 66,000 Eur)
Een aparte wedstrijd is dan nog eens de Chuckwagon race (huifkarren-race). Een spectaculair gebeuren waarin "4 spannen volbloeden" strijden om de eretitel "wereldkampioen". Eerlijk gezegd ik geloof dat de "menner" toch ook wel een zekere functie heeft.
Leuk om het allemaal eens te zien, ook in de context van het "patriotisme" en "waarde" gevoel wat zo eigen is aan blijkbaar iedere natie behalve de Belgische.
Na de wedstrijden zijn we nog door het "stampede-park" gelopen. Een grote kermis waar de inwoners van Calgary van jong tot oud wel iets naar hun gading vinden. Ook Jurgen vond er zijn geliefde IJSJE
De fotos zeggen meer dan 1000 woorden denk ik
BRONCO RIDING
HUIFKARREN-RACE
HET CANADESE VOLKSLIED
ZO WERD DE VLAG GEPRESENTEERD ....
JURGEN EN IJSJES ... een onafscheidelijk duo
Om 23u30 de dag afgesloten, weeral doodop en duidelijk onderhevig aan jetlag.
We hebben voor de hele periode enkele "HOUSE-SITTERS" gevonden die op huis en tuin gaan letten Het zal druk worden in ons huis .... Ook de poes hoeft dus niet alleen te blijven en zal goed verzorgd worden, er komt zelfs een gast => de poes van onze dochter KIM
Zo dat is dan geregeld en daarover dus geen zorgen
Morgen nog even de laatste loodjes op het werk en dan gaan we eraan beginnen.
Zaterdag vlucht naar CALGARY, zondag DE CALGARY STAMPEDE Ik hoop tgen maandag de eerste fotos en verslag op het web te hebben
