7.15 liep de wekker af, en niemand van ons kon vermoeden dat het een dag ging worden met veel verrassende wendingen... we ruimden onze slaapplaats op, gingen even langs de bakker, verfristen ons en wachtten dan op Jonathan en zijn gezin. Om 8.30 waren ze er en hebben we samen ontbeten; een gezellige bende van 11 mensen aan één grote tafel. Jonathan had courgettekoekjes gebakken, een delicatesse die ik zeker ga proberen na te maken thuis. Dan werd alles in gereedheid gebracht voor de viering, en één voor één druppelden de mensen binnen.
De viering was enorm verschillend van wat wij gewoon waren; enorm veel liederen, die enthousiast en luid meegezongen werden door de aanwezigen, onder wie vele kinderen. Jonathan bleek een gepassioneerd voorganger, die de juiste snaar bij de aanwezigen, ook bij ons, wist te raken. Er was livemuziek, veel inbreng van de kinderen, een mooie getuigenis, spontane gebeden, ... het was een enorme ervaring voor ons. Dan gingen de kinderen naar de zondagsschool en werd er voor de volwassenen zeer diep ingegaan op een Bijbelfragment. De gemeenschap is nu net Paulus aan het bestuderen, dus het fragment kwam daaruit. Boeiend, verrassend, eens temeer. Na een slotzang en zegen was er ruimte voor ontmoeting met koffie en koekjes. We voelden ons echt opgenomen in deze fijne groep. Tot slot kregen we een zegen van Jonathan en trokken we weer op weg, mét zelfgebakken koekjes in onze rugzak!
Zoutleeuw lag snel achter ons, maar de viering bood veel stof tot gesprek, en aan een aangenaam tempo trokken we verder. Een heerlijke route was het, door de natuur, zonder ook maar één huis of auto tegen te komen in enkele uren tijd. In Neerhespen begon de warmte toch een tol te eisen; we waren uiteindelijk pas om 12.15 kunnen vertrekken en het was een hele warme dag. Even flakkerde de hoop op toen we een parochiezaaltje zagen, maar dat bleek jammer genoeg gesloten. We zetten ons dan even op de bank om wat water te drinken en Dribbel ook wat te laten rusten toen er plots een dame de straat overstak. Ze nodigde ons dadelijk uit om binnen iets te komen drinken, van een verrassing gesproken! We maakten kennis met Filip en Dominique, twee hele fijne mensen, die ook wel van stappen hielden. Een gemoedelijk en aangenaam gesprek onder het genot van een heerlijk biertje, wat kan een pelgrim meer wensen?? Taart bijvoorbeeld! Dominique bleek vandaag jarig te zijn en besloot de aangekochte taart met ons te delen! Hoeveel geluk kan een mens hebben?? De taart was overheerlijk, het gezelschap fantastisch, de gastvrijheid ontroerend. Met spijt in het hart namen we afscheid van deze weldoeners en trokken we verder.
De warmte werd er niet minder op, en het was een verademing toen er een lang, schaduwrijk stuk aankwam, in de schitterende vallei van de kleine Gete. Wat een natuurpracht, wat een heerlijke groene long, wat een heerlijk gevoel om hier te mogen wandelen! Even een spoorwegbrug onderdoor en aan een Sint-Jobkapelletje trokken we de taalgrens over, op weg naar Hélécine, ons eindpunt van vandaag. Op een straatverkoop/rommelmarkt dronken we nog iets, en laat daar nu net een dame aankomen die enkele jaren geleden ook de Camino gestapt heeft! Gespreksstof te over natuurlijk, en vrolijk maar ook een beetje moe vertrokken we voor het laatste loodje.
Dat weegt gewoonlijk het zwaarst, en ook nu was dat zo; het was uiteindelijk tegen 18.00 toen we aankwamen aan de vroegere Norbertijnenabdij, nu een statig kasteel met een geweldige tuin. En in dat park was een massa volk van de zon aan het genieten. In een popuprestaurant aten we een caesar's salad, en dan begonnen we na te denken over een slaapplaats. We hadden ons er eigenlijk al mee verzoend buiten te slapen (het park zag er heerlijk uit) tot Dirk nog eens op pad ging. Gewapend met enkele telefoonnummers keerde hij terug. Dat bleek een gouden idee te zijn... Prètre Janneau gaf ons de tip eens te gaan horen in het kleine kasteeltje bij de gravin. Het 'kleine' kasteeltje bleek toch redelijk fors uit de kluiten gewassen te zijn...
We belden aan de voordeur en werden begroet dooor een een enthousiaste hond, die Dribbel duidelijk als een indringer zag. Achter de hond (die uiteindelijk de doodbrave Bonaparte bleek te zijn) verscheen de gravin zelf. Toen we ons voorstelden als pelgrims op de camino gingen alle deuren open. Letterlijk zelfs: we kregen te horen dat we konden blijven slapen, eten en een bad konden nemen. Lichtjes/stevig overdonderd werden we in een salon voorgesteld aan een vriendin des huizes, terwijl de maaltijd werd voorbereid. Even later werden we uitgenodigd in de eetkamer, waar ons een uiterst verfijnd menu werd voorgeschoteld: een heerlijke kervelsoep (alle groenten uit de eigen tuin!), zalige kippenbouten, worst, worteltjes, aardappeltjes met jus en een assortiment koude groentjes. Afsluiten deden we met een heerlijk dessert. Een uitstekende 'pelgrimsmaaltijd' in een werkelijk uniek kader! In het salon dronken we nog koffie, terwijl een genaimeerd gesprek vlot verder werd gezet. De gravin bleek een geëngageerde dame te zijn met een uitgesproken mening en heel wat savoir-vivre. Voor een goed gesprek zijn wij ook altijd te vinden, dus het werd een boeiende avond. De kunstliefhebber in ons kon er niet van over... de kunstcollectie was fenomenaal.
Ik moest Dribbel nog even uitlaten, en dat kon in de kasteeltuin; ik heb toch enkele keren in mijn armen geknepen om er zeker van te zijn dat ik niet aan dromen was. Dribbel was minder onder de indruk; hij kan hier duidelijk wel aan wennen. Daarna kregen we onze kamers toegewezen, allen met een eigen badkamer. En zo zit ik hier dit verslag te maken... in een kamer met enkele authentieke rococo-schilderijen aan de muur, bureau, zeteltjes, salonnetje, een kanjer van een tweepersoonsbed, een enorm uitzicht op de voortuin (enkele honderden meters) en met mijn heerlijke Dribbel aan mijn voeten; hij mag 'vanzelfsprekend' bij mij slapen.
We hebben het in het verleden vaak gezegd: het leuke aan de camino zijn de ontmoetingen, en op dat vlak kan deze dag zeker tellen! Jonathan, Sara, Warren, Daniel, Andrew, Phoebe en de hele gemeenschap, Dominique en Filip, gravin Sophie d'Ursel, het was een memorabele dag voor ons dankzij jullie allemaal. De gemaakte beloftes zullen we nakomen, daar kan je gerust in zijn.
Slaap lekker allemaal
Reacties op bericht (1)
08-08-2017
06/08/1962 - Neerhespen
Hallo mannen,
Ik zat boven aan computer en keek even buiten ... daar zag ik jullie toekomen met de hond. Rug nat bezweet en zittend op het bankje. Broodautomaat leeg ... deur van het parochiecentrum om iets te drinken gesloten. Onmiddellijk kwam het in me op om jullie binnen te vragen en iets te drinken. Ik zag dat jullie stevige mannen zijn en wel iets stevigs binnen zouden krijgen Daar het dan nog eens mijn verjaardag was kon ik gateau met jullie en mijn man delen. Iets onverwachts is natuurlijk altijd leuk.
