Laatste (lange) dag in Kameroen.

Na het ontbijt vertrekken we, gepakt en gezakt, naar de watervallen van Lomé. Eén van de top tien toeristische attracties van Kameroen samen met de stranden van Kribi. Onderweg nog een tussenstop voor een ontbijt voor Louis en wat extra lucht voor onze banden.

Na een halfuurtje rijden zijn we er. We worden bijna bestormd door gidsen om ons te begeleiden. Over de door het leger aangelegde brug over het zand (in de Kameroeneese kleuren : groen, rood en geel) bereiken we het strand waar we de watervallen kunnen aanschouwen. De grootste waterval ligt echter in een baai die we van daar niet kunnen zien…..

Enkel vanop zee/de monding van de rivier kunnen we deze bewonderen dus…. na wat onderhandelen stappen we met ons drie en twee begeleiders in een prauw en varen richting de baai. Een belevenis op zich, zeker als we vrij dicht bij de watervallen komen, maar het beste moet nog komen ! Vanuit de baai zien we de grootste waterval : prachtig. Een beetje voorbij leggen we aan bij een kleine waterval en klimmen we op blote voeten naar boven. Kwestie van risicomanagement gesproken ! Kristien haar camera en haar slippers worden door een begeleider gedragen maar belanden toch in het water. Camera werkt nog maar toch water in de lens. Jammer.

Terug op het vertrekpunt wil Kristien absoluut kreeft eten maar deze hebben ze niet dus gaat ze resoluut voor verse krab. De prijs wordt onderhandeld en we vertrekken naar de stad om geld te wisselen want toerist spelen is duur. Maar het loont de moeite. Kristien is in de zevende hemel met de lekkere verse krabben en laat zich gaan om ook nog twee pygmeeënbeeldjes te kopen. Daan koopt een kleintje zodat alle cash erdoor is.

Dan vertrekken we naar Douala, een goede vier uur rijden. Onderweg stoppen we nog om twee grote trossen bananen te kopen voor Louis en we bereiken de grens van Douala rond 6 uur. Dan door de buitenwijken van Douala, een mierennest is er niets tegen ! Ongelofelijk de drukte en in al die drukte wordt onze buitenspiegel aan diggelen gereden maar iedereen, ook wij, rijden gewoon door.

Om 8 u op de luchthaven waar we afscheid nemen van onze begeleiders Louis en Johnson. We bedanken hen voor de voorbije week. Na alle controles komen we aan de gate waar we terug worden geroepen. Er zit iets verdacht in Daan zijn valies. Wij naar de andere kant van het vliegveld en hij moet zijn valies openen : de zaklamp is het verdacht voorwerp dus snel opgelost. Nu nog 3 uur wachten op het vliegtuig maar het was weer een onvergetelijke ervaring.