Djenne – Hinterland (Senossa en andere dorpjes)

Voila, voor de laatste dag zit ik weer in mijn eXtrasinterklaasstoel in ons hotelletje in Djenne om jullie een afrikaans verhaaltje te vertellen.

Gsterenavond rond 22u00 in bed na een babbel met ons allemaal samen.  Soms moeilijk te begrijpen, Sory spreekt namelijk heel stil en onze kelner stamelde een beetje.  Wel leuk.  Dan onder ons mosquitonetje hanne kruipen en goe geslapen in onze kamer met airco.  Vanmorgen zijn Ivan en ik dan opgestaan om 06u00 om Djenne te zien ontwaken en fotos te maken van de befaamde moskee met de opkomende zon.  Toch wel een 400 meter kunnen stappen zonder aangeklampt te worden van een of ander zwarte die doorgaat als gids.  We hebben elk onze weg gegaan en skoone fotos kunnen maken.  Tussen zes en zeven loop ik door dit middeleeuws lemen doolhof op zoek naar de juiste belichting toen ik een noise hoorde van kinderen die de koran moesten van buiten leren toen ik net het hoekje omkwam.  Daar zag ik een leraar met een martené twee kinderen slaan.  Ik verschoot van dit plaatje hij nog meer en stopte meteen.  Om zes uur smorgens kinderen rammelingen geven voor het geloof vind ik erover maar ja wat kan je daar tegen doen in zo een moslimenclave he.  Djenne is jammergenoeg een open riool, ieder steegje is vuil maar door de kleurrijke klederdracht wordt het toch omgetoverd tot een sprookjesparadijs.  Jammer van die 1 percent jankers (gidsen) die als vliegen op je afkomen wanneer je op het marktplein komt.  Hij, Bonjour, ik bonjour, hij, cava, ik cava, Hij, dorme bien, ik, qui, hij terras, ik no,Hij Piroque (een lokaal bootje), ik non, enz enz enz niet te doene die mannen, ze blijven plakken.  Het zijn echte diehards die alles naar de kl*ten helpen.  Eens weg van dat marktplein voel je je echt op uw gemak en is het prettig ronddwalen.  Toen de zon op haar best de moskee bescheen toch maar 500 cfa betaald aan een gids om op een terras te geraken en fotos te nemen.  Dit is nog betaalbaar.  De rest van hun uitstappen zijn niet te betalen.  Na ons ontbijt een beetje gelezen in Mali Blues en toen samen vertrokken naar het hinterland van djenne met de viermaalvier.  Amaai nog geen kilometer verder kom je in een landschap om u tegen te zeggen.  Een rode aardenweg, met langs weerskanten waterplassen, groen en dorpjes waar mensen hun dagelijkse bezigheden op het land, aan het water en in de dorpen doen.  Rondom rond cirkelen 10 tallen roofvogels, ijsvogels en andere watervogels , hier en daar vissers op zoek naar prooi. Herdertjes met kuddes dieren enz enz.   Het eerste dorpje dat we naderden was een Peuldorp, alweer een bevolkingsgroep dat we nog niet gezien hadden.  Schitterende foto’s kunnen nemen zonder de adem te voelen van de gidsen.  Weg wij alleen met de chauffeur en doen wat we willen wat een zalig gevoel.  In het tweede dorpje en het derde hadden ze zeker nog niet veel blanke toeristen gezien.  Kinderen daar zie je er honderden van allemaal even vriendelijk, handjes geven, bonbon roepen, bonjour monsieur et madam, cadeauX… gewoonweg zot.  Kootje heeft haar ballontjes uitgedeeld, lollys en ik balpennen. Het tweede dorpje had een lemen moskeetje toch (snappie) die als een smeltend cremke in leem een mooi silhouet tekende tegen de blauwe lucht. Het laatste dorpje voor we terugkwamen lag gelegen aan een wateringske waar 100 mensen hun ding aan het doen waren, zich wassen,  de was doen, spelende kinderen,  schitterend in al die kleuren.  We gooiden de lege flessen van water door het raam en toen begon er een run van alle kinderen langs de weg om die fles om ter eerst te kunnen pakken.  Crazy toch, zeg dit niet genoeg hoe arm Mali het land moet zijn.  Pff in het begin vind je dat grappig maar na enkele minuten begint er een gevoel van hoe is het mogelijk door u heen te gaan.  Een topuitstapje dus vol surprises.  Terug in Djenne hebben we dan snel een eitje hanne eten en nog een wandelingske gemaakt, het laatste door het dorp.  Weer zelfde senario, kinderen komen uit ieder hoekje van het steefje gekropen klampen je aan en willen je allemaal aanraken.  Het spelletje met de vingers van mork van ork geleerd en Nanou Nanou erbij was een hit.  Nog een hanne drinken bij mamamalaria, dit is onze nickname voor het verboden cafee.  Een interieur van een stal zonder kinneke jezus met enkele zwartjes die rond een klein televiestje geklampt zitten met zicht op de rivier de Niger.  Zalig.

Morgen richting Burkina Faso terug. Vanavond typisch eten uit de stad. Ben benieuwd.  Verslag met plezier getikt, soms wel wat door elkaar en onoverzichtelijk gebracht van een welgezinde papa Curd.  Groeten van de resta an jullie allemaal die ons verhaaltje lezen.  Jaime jaime la vie africaine en gulder ook ollemaele.

XXX en vele vele knuffels …

06-11-2010 om 19:46 geschreven door Curre  

Mopti  richtinge Djenee

Voila kzitte hier in een chaise met toetsenbord up mijnen skoot een vertellinge te typen, kmoe zeggen kzitte up mijn gemak. Here we go.  An ieder toetsenbord skilt er wa een twadde hiere moar we doen oes beste om zo ard mogelijk te tokkelen.

Oef vannuchtend was de koppijn van gisteren disparu.  Jai content..  Dus vannuchtend te zessen en een half, achter twaalf uren goe slapen pouletlekkere feeling.  Yeah i ve got the feeling again joepie joepie.  Vannuchtend nog ne kjier rondgetjoold up de markt in Mopti, echt de moeite waard.  Oese chauffeur nefest oes en ne goeien uitleg gegeven over al de produkten dien doar te koop zijne.  De geur upgesnoven, de sfeer up oes ooglelle loaten vallen en tgeluid van de afrikaanse taal in oes oorlelleke loaten druppelen.  Gewoonweg eXtra de maX.  Up de kunstmarkt op zoek gegoane achter de hoorzienenzwijgen aapjes moar jammer genoeg nog nie gevonden.  Wel een skoon houten bootje gekocht met manekes en meiskes in.  Skoone utgekapt.  Een stukske wereldklasse voor mie.  Bon prix monsieur van 27500 meegepakt voor 8000.  Dus ne euro of 12.  Gewoonweg klasse.  Noar thotel gestrompeld en den vieremaalviere gevuld richting Djenne, de stad met de skoonste en grootste lemen moskee, de stad van de moslims.  Goeie rit gehad, zon tweeeneenhalf uren rijden van mopti.  Up een bepaald moment kom je aan de nigerrivier die moet overgestoken worden met een veerpontje.  Were heel de route bijna geen autos gezien en ton zegt dienen boas tegen oes, we steken moar over en der vier autos zijne anders betaal je voor die vier autos en dan gaan we ook naar de andere kant.  Were toeristencorruptie dus, upt moment da Ivan em dul begunt te maken komt er alse en geschenk ut den hemel ne 900 angereden, alle den 100 dawe wulder nu kennen.  Oezo, omdat redelijk urgent was hebben we toch de overzet kunnen maken achter een halfuurke an ne skoone prijs van 300 cfa’s.   Hier aangekomen verschillende hotelletjes afgelopen en ne skoonen deal kunnen maken voor twee dagen.  16 euro de nacht met ontbijt.  Up een skoone plekke. Woar dan ze in mopti kwamen zaggen voor een piroquet te nemen naar de eilanden, ze hebben er allemaal wel een met woekerprijzen zijn we nu in de stad dat iedereen hun terrasse wil openzetten mits een hoop cfa (lokale munt) om de moskee te trekken.  Bon priX, bonjour monsieur, cava zijn de verwelkomswoorden.  Iedereen hoord daje van de vlanders komt ja zelfs in da middeleeuws moslim dorpke woar dat de vuiligheid en de open riolen nog weelig tieren.  Hier moeje kijken woar daje loopt, naast ieder huizeke in de kleine en fijne straatjes liggen er putten met kiezig water en open riolen. Vannavond een beetje gefilmd en skoone fotos getrokken upt juste moment.  De belichtinge es hier beregoe vanaf te vieren voor een poar uren.

Nu volgt de vertellinge van alli babba.  Up ne avond twee dagen geleden zitten we in een klein hottelke nefest oes slaapplekke en doar est ie Alli Babbe zonder de rovers met ne pak cd’s om u tegen te zeggen met allemoale malineese muziek.  Jientje ut kiezen voor een bon priX, zijnen cdspeler portabal ut zijn zakken halen, en luisteren.  Uurke discussie over de pijs en ne hoop leute over hoe die gasten dadde hier allemoale aan boord leggen.  Ivan zegt die mannen zijn van calletjou.  Ze losten u nie in euren.  Gisteren in de achternoene kommen we dienen zelfde gast were tegen in Mopti en wilt ie een piroquet, een typisch bootje verhuren voor ne woekerprijs.  Achter uren discussie en oes goe in te lichten over de prijs bij oezen chauffeur komen we tot een echte priX damis. Jien probleem moment dat da bootje toekomt es nie met ne moteur moar met ne roeispa.  Dus der toch were upgeleid.  Na veel palaver gezeid dat we dadde vannuchten gingen doene om van hem af te zinne.  Tegen dat we ant hotel waren dienen zelfde avond stond ie os were up te wachten.  Vannuchten ook were, moment dakke ginge hanne emailen.  Zijnen prijs begon an 5000 cfa per persoon per eure dus rap geteld voor drie euren was dadde 60000, tegen gisteren avond was dadde nog 20000 en tegen dat we weg gingen vannuchtend woas de prijs al gereduceerd tot 17500.  Ke em proberen in mijn beste frans uit te leggen dat dadde nie marcheert moar da goat er nie in bij die zwartjes.  Rap geld verdienen in een zo kort mogelijke prijs zonder er vele voor te doen es ulder moto. 

Nu juste een steakske vlees gegeten, mijn vader zou zeggen van ne ouden ezel moar die koe da we ier upgeten ene was toch wel onder joar out we zulle.  En je ton zegt tegen die zwartjes dat nie vele weerd is lachen ze ulder een bulte en zeggen ze dat morgen goat beter zinne.  Die mannen zin ier echt nie te doene. 

Voor de reste zijn we no galle viere in de goe moed en doen we met veel plezier de groeten an les belges.  Le prix Paris pour les amis es een rijmke dawe al an verschillende zwartjes lachend deuregestoken ene.

Dikke (knuffels) en xxx voor allemoale.  Lemmy en Boy ké al skoone filmkes gemakt over hoe kinderen zich hier amuseren. 

Roar moar woar nog nie vele reacties uit belgie, vergeet misschien nie te bevestigen he.

Anneke uw tweede bericht heb ik nie ontvangen.  Nu proberen deure te krijgen want internet aansluitinge es hier echt een rampe.  Da bericht es getypt in Word en nu moeke copieren en plakken voor het deure te krijgen … Start nu we zijn nu 20u12… Benne benieuwd.  Salu en tot de volgende.  Groeten uit het hotte maar charmante afrika.  Jammer van die poar charlatans die het leven van toeristen moeilijk maakt…. Curre

05-11-2010 om 21:57 geschreven door Curre  

05-11-2010 om 09:03 geschreven door Curre  

Dogon  Dag twee

Koekoek allemoale

Vannuchtend were wakker om zes uur dertig en vanderek in forme.  Waaw wuk een gevoel.  Gisterenavond nog een typisch afrikaans uptredentje geziene hier int hotel.   Zalig.  Rond ten elfen olf in mijn nestje achter een  poar rumkes, alweer bifteck friet en onderhandelinge met zwarte over djembies.  Nog altijd veel te diere moar kzoeke voorts.  Goe getukt.

Ontbijt es wok alsan zelfde, pain flut, een stikste la vache kie rie J, een tasse the en een brokske beuter.  Angezet ten achtenolf richting Dogon Platteau, de dogon up the hill.  Gisteren woaren we in de vlakte.  Shit zeg twoast er were heel over van skoonte, van mensen, van nature.  Pure Africa hiere.

Achter een uurke rijden gestopt en een kleine discussie gehad met de gids achter dat de chauffeur zei dawe vele te vele betaald an.  Nu afspraken zijn afspraken en tes hier een leerskoole, de gids woas top jét alles loaten gebeuren wat dawe vroegen dus hebben we eerlijk afgerekend vandaag aldat we niXs gehoord hadden over tevele. 

Beginnen stappen door het platteau in de snikhothitte, mijnen gezicht et kleur van mijnen surinametshirt en mijn tshirtje ét witte ringen van zweet moar wandelen es geestiger dan in ne viermaalviere zitten.  Genoten van de wind in de bomen, het geritsel tussen gras en rotsen, de mooie vergezichten op het platteau en het magische moment dat er weer zuk een dorpke int zicht komt.  Tes puur, realiteit, sprookjesachtig want ieder dorp et ne chef met een kabouterplopmutse an.  Kindjes die lege pepflessen, bonbon en bic roepen, Kootje was were de fee van het dorp met tientallen kinderen die naast haar liepen en an elk handje eentje ernaast.  Wulder met oes drietjes beeldjes schieten zoals Ivan dat noemt.  Na de eerste stop sprak hij al van zijn eerste erectie en zo hebben we er nog enkele gehad vandaag.  Top toppie test rover ge goat flippen enje oes beeldjes goat te zien krijgen, kweeted tes boffen maar die mensen zijn hier gewoon fotogeniek.  Werk gemaakt van wuk dakke gisteren gemist é, typische vrouwen die ant werken zijn en ant sjoolen zijn met van alles en nog wat up ulder hoofd, terwijl kinderen an ulder rugske hangen en zelfs nog lopend de borst geven.  Life can be hard.  In de twee dorpkes dat we geweest zijne Bungetao en Indelou in contact gekomen met het dorpshoofd, de plop van het dorp noemen we zulder.  Alletwee geposeerd in ulder klederdacht met ulder gewere der bie, vaneigens een van de twee, dien van teerste dorpe, zijn gewere van een jaar of honderd geleden geladen met buskruit en ik é meugen den trekker overtrekken.  Haha zalig moment.  Oeze gids ét oes getoond hoe de stervenden begraven worden.  Een magische plaats.  Inde rotsen zoeken ze achter holtes en leggen ze daar op een rij, buiten het gat leggen ze hun potten met inscriptie waar ze jaren in gekookt hebben, grote voor de volwassen, kleine voor de kids.  Efkes slikken maar hele boeiende verhalen.  Het eerste dorpje lag mooi gelegen op een platteau met in de achtergrond rode rotsen.  Den eletriek es hier intussen were uitgevallen moar ben slim en ben da verhaal ant typen in word up ne laptop.  Dus ke nog extra batterij voor een tijdje.  Het is feeriek om die dorpjes te ziene en dan op de hoogste rots klimmen om een totaalbeeld te krijgen van het dorp.  Kunst in afrika is mooi en ik heb mijn eerste beeld gekocht gisteren aan de papa van de gids.  Het verhaal komt later.  Het is in vuilwit hout gemaakt en beeld een soort  arendsvlucht uit J

Ook kennis gemaakt met de lokale jager, zijn geveltje ging vol met doodshoofdjes van alles wat hij jaren geleden naar de kl*ten gesxhoten had.  Zijn laatste twee slachtoffertjes waren apen die gingen te drogen voor zijn hut.  Een gevangen aapje in triestige omstandigheden, gebonden met een ketting aan zijn poep mocht dertig centimeter naar links en rechts lopen.  Jammergenoeg is dit ook Afrika. 

Tevoet op weg naar het tweede dorp waar spagetti en een lokale saus het hoofdgerecht was terwijl we genoten vanop het platteau over de vlakte, een ding jammer er hangt op dit moment van het jaar een mist over de vergezichten, echte blauwe lucht hebben we niet.  Mijn frans is basic maar redelijk en ik begrijp momenteel redelijk veel van de eXplicaties van de gids.  We hebben in het eerste dorpje ook een school bezocht die opgezet is met de hulp van Frankrijk, daar hebben we de balpennen van BM afgegeven.  Kinderen verwelkomden ons rechtstaand met de woorden bonjour monsieur et madam rechtstaand.  Bij het verlaten hebben ze nog een liedje gezongen.   Voila morgen een beetje verder Mali binnen en nu tijd om te eten.

03-11-2010 om 19:35 geschreven door Curre  

Heylaba allemoale,

Test erup, test er mjier dan ip, lang leve Burkina Faso en Mali. Volt eXtra goe mee. Tes eXellent en dadde est gedacht van oes alle viere.  Hier goat mijn vertelling voor de tweede kjier, juste eletriek uitgevallen dus voordakke ginge bevestigen alles kwijt.  Moeke ulder allemoale gern zien voor mijn verhaal up nieuw te doene toch..  hier goan we.  Gisterenmorgen vroeg uit mijn bedde en vlug ne kjier gepiept deur de voordeure van oes hostalleke in ouagaougou.  Kwoas vandereks tén.  Noar de kamer gelopen en begunnen fotograferen.  Nie te doene.  Na ontbijt, ja Lemmy geloof het of nie er was Nutella, oes boelke twoapegepakt en den viermaalvieren gevuld.  Kennise gemaakt met oezen driver, ne vint van zestig die ter veertig uitziet en al zes kids up de wereld gezet et.  Zijnen name Sory.  Gezellige skoone rustige vent die zijn werk eXtragoe doet.  We zijn der mjier dan content van.  Vertrokken rond ten achten en de eerste twee uur kennis gemaakt met Ouagadougou.  Jien geplaveide boane met enkele redelijke huizen en flatjes en voor de reste rodeaardenstraatjes met up iedere vierkante meter bezigheid up stroate of in stallekes van een poar vierkante meters. Fotos begonnen trekken en nog nie gestopt.  Ezelkes en karrekes, velootjes, brommers, nie veel autos en nog minder camions en busjes geladen twee maal zo hoog of ze groot zijn.  Up die vervoermiddelen zieje mensen wuk da logisch es moar ook geiten, kippen en zelfs koeien.  Zotste woas ne brommer met ne vint, drie geiten en een kalf erop.  Doe moar ne kjier… Ijs gekocht voor oes water koud te houden want tes hier moar zevendertig graden warm he en natuurlijk oezen havana haha..   De eerste honderd kilometer was het geplaveide weg om dan de rest van de driehonderdvijftig kilometer richting Bandiagara (Mali) J op een stoffige rode aardeweg verder te rijden met bubbels en knobbels maar met langs de weg  een uitzicht en gebeurtenissen en dagelijks leven van honderd jaar geleden te beleven.  Kortom super en de fotos goan dadde wel duidelijk maken.  Kleine deorpjes met een hondertal inwoners wisselen af met waterputjes zonder staketsels waar kinderen zorgen voor geitjes en koeien.  Kamelen, ezels en kippen, hier en daar roofvogeltjes en een groter dorp , dan een eindje niXs en dan begint alles opnieuw.  Zalig … echt wat een superervaring.  Het leven speelt zich honderd procent af op straat en op het veld.  Iedereen is hier landbouwer, alee de vrouwen werken hier het meest , de mannen doen hier nX… khoor de vrouwkes al denken net als in ons land..   De laatste twee uren waren highway to hell, de vorige stairway to heaven.  Het kwam donker en op zulke rode stoffige wegen doen faars zekers geen wonderen en moest onze chauffeur op gevoel rijden richting eindbestemming.  Verkeersborden en rode lichten zijn hier zeldzaam zulle.  De grensovergang in het hol van pluto tussen Burkina en Mali is vlot verlopen volgens afrikaanse normen.  Ze hebben na jenkele jaren geruzie gewoon de grens verlegd, dus rij je nu enkele kilometers in niemandsland tussen deze twee landen.  Kbegrijkp nog altijd nie waarom ze ruzien voor da gat . Nu goed aangekomen in hotel de la Falaise in de dogonregio.  Leuke kamertjes met airco en muzkietennet voor achttien euro de man.  Kennis gemaakt met onze gids, want die heb je nodig als je die dogonvallei inwilt, ja bussiness in dit stukje unescowerelderfgoed.  Leuke jongen met een kennis om u tegen te zeggen.  Vijfentwintig euro de man is redelijk duur maar zekers de moeite waard.  Gisteren nog frietjes met bifteck gegeten, kleine porsies maar lekker. Colaatjes besteld en bijgevuld in ons kamer met Havana..  Haha de caraiben style in Afrika… Wat kan het leven toch eenvoudig en skoone zijn.  De pintjes zijn hier nog in flessen van zesensestig cl en drinkboar voor ne euro Vanmorgen dus om zes uur op, ontbeten en hop jeep binnen en richting Dogon.  Wat je daar ziet is niet te beschrijven in twee zinnen.  Een schitterend landschap waar lemen muren, lemen huisjes, moskeetjes, kerkskes en een bevolking verbergen die al eeuwenlang stand houd in een fabeltjesachter karakter.  Kinderen zijn vijftig percent van ieder dorpje die lachen, graag gefotografeerd worden en aan je hand komen hangen.  Remember Cambodja Anneke.  Kez e leren pekkelen vannuchtend… koste eingelijk al were jien geadopteerd ene ook, je wilde mijn hand nie mjier lossen.  Kootje same same moar ton meiskes ant handje..  en foto’s goan juweelkes zijn doar meug je van zekers zijne.   De name van de dorpkes zijn Diguibombo, Kanitombole, Teli en Ende, morgen doen we nog vier andere.  Tes wel oerheet zulle... dadde wel... Vrouwen zijn echter moeilijk te fotograferen en terwijl er deze middag siesta was ben ik in het dorp rond gegaan om de geschikte madam te vinden om haar te overtuigen te poseren wat ik al de hele voormiddag wou.  En het is me gelukt.  Kmoe wel weer de fotos opsturen en dat zal ik doen maar hoe die hier gaangeraken is een raadsel.  Tis lijk geen plaatst waar facteurs iedere dag langskomen. De gids heeft echt mooie vertellingen gedoane over de Dogons, inwoners van deze vallei. Kmoe stoppen, dus kortom kzoe nu al durven zeggen dat de skoonste reize ut mijn leven goat zinne.  De sfeer tussen oes vieren zit er goe in en nog ne kjier ne dikken merci dakke noar ier é meugen komen.  Benne in mijn maliblues, jok gie dus kzie ulder allemoale even geren.. 

Curre met een Afrika gevoel om duizend kjier U tegen te zeggen

02-11-2010 om 20:13 geschreven door Curre  

Merci voor de virtuele ( ), goeie reiswensen, voor alweer te mogen vertekkn, voor up t stoan in d koud nacht
de letter e gaat niet altijd dus sorry daarvoor
Kortrijk, afgezet door kristof, verliep vlot en gratis kunnen sporen tot in Gent. In Gent hadden w 6 minuten om over te stappen op spoor 12; helaas daar aangekomen lagen er geen sporen meer op . dit spoor..  rap rap rap op reeds afrikaans wijz naar spoor 10 en hopla bijna trein gemist.  Kootje hing er al op, haar bagage bijna tussen de deurn.  Ontmoting met Ivan. 
Een ontbijdje in Brussel en dan hop naar d TGV.  Trwijl w spoordn in la douc Franc trakteerd Gery op een rood wijntj.  E n ideaal uurtje ten tussen ten achten en te negenen om jientje te drinken.  Le pain en le bourcin hebben we achterwege gelaten.  Drink rode wijn zoemde in mijn hersenspinsel.  Paris Carles de Gaulles luchthaven parijs verliep vlotjes.  Vlucht was super, Radiohead, Coldplay, The Doors, David Bowie, Goe gegeten, de eerste kip was een feit, Vin Rouge, Whiskey Cola, Cognacske met The, Wordt euromillion gespeeld, gekletst een hazetukske gedoane en een tussenlandinge gedoane in Niger.... de hoofdstad Niamey, een godvergeten stoffig gat in de Sahara, de grootste zandbak ter wereld, een hoofdstad in de vierde wereld ipv derde...  Helemaal nX. Gelukkig dat we na een uurtje mochten vertrekken met de hoop dat Ouagadougou er toch its beter ging uitzien.  Het was toen 18 uur en nog 37 graden.  Hmmm..  Op de vlucht was het een mengelmoes tussen zwart en blank, et enige verschil was dat wij als witscheten in tshirt zaten en de zwarten allemaal mt dikk vesten of truien en zelfs mutsen zaten.  Haha raar zicht.  De sfeer in ons groepke es te doene.  Tijdsverscil is een uurtj, internt bijna nX. Jammr, gisteren lukte het al niet
38 minutn later, een half uurtje later dan verwact geland in Ouagadougou.  Vanuit de lucht was mijn eerste indruk een stad redelijk uitgestrekt die bestaat uit golfplaten dakjes allemaal verdeeld in vierkantjes omringd met baantjes van rode aarde, enkele flatgebouwtjes van een paar verdiepen, en asvaltboane rechtedeure en boomkes en struiksks uitgesmeten lijk een dozeke puneizn over het land, hier en daar een plukske groene begroeiing en een plask water, ne wirewar van boantjes en stroatjes.  Goe geland..  Ja mannekes wuk een lucthaventje..  Nie te doene, EErst koarte gele koorts, ton deur de douane, politie in houten ploaten kot, wel vriendelijk en niet lastig, rolband is gelijk aan een poar banken woar dat ze alles upsmijtn van bagage en waar j moet zoekn achter uw zakken tussen al die andere gasten die up de vlieger zaten, Zot, HOT, en sweaty, eens uit de luchthaven, of wat er voor doorgaat, stond onze chauffeur met een deftig bord, deftig te wachten tussen 10 tallen andere zwarten met bordjes op ons.  Gedisiplineerd, vandrek een goe gevoel.  35 graden en HOT, D 1st kennismaking met de stad, stof stof en nog ne keer stof, allemaal kleine barakskes naast elkaar, overal winkeltjes en bezigheden langs de stroate, brommerks, fietsen, en auto.  Geen flikkn lijk in cote divoir , geen skooiers, oef een goe gevoel.  Na een half uurtje rijden in de donkere stad aangekomen in ons hostal.  profesioneel ontvangen, deftig hostal we hebben zelfs een bad, hebben frietjes met alweer kip kunnen eten en een paar Havanatjes Cok kunnen drinkn.
Vandaag weg richting DOGON, dus in de eerste 4 dagen geen mail meer. 
Boyke en ( )        kopke op, al een dagje voorbij.  Ik dnk aan jouw
Vandaa is hir niXs opn 1 novmbr kunnn ze hier ook.  Kmoe stoppen tijd is om
Groetjes aan allemoale DADA

01-11-2010 om 08:14 geschreven door Curre