Op mijn derde leeftijd werd ik meegesleurd met mijn zus Noella naar de nonnenschool in Lede in de Dreef zoals ze was bekend, ik belande in de derde kleuter klas van zuster Lambertine, die ik me over haar herinner is wanneer ze je aansprak s’morgens had je een tweede wasbeurt, mogelijks door haar vals gebit die soms wanneer ze iemand wilde laten schrikken deze te voorschijn toverde. Of ik weende weet ik nu niet meer maar de zuster weet ik nog droeg een donker brilmontuur waardoor ze vies kon kijken, en ik ze niet zo graag zag niet haar uiterlijk maar wel haar doen . Verder ga ik niet over uitwijden.

Mijn eerste kennismaking met het werkelijke schoolleven in het eerste studiejaar was ook in de dreef juist naast de nonnenschool, de gemeentelijke jongensschool. Bij meester Frans Bruyland, hij leerde ons lezen en ook mooi schrijven rekenen, had een strakke hand wie niet oplette in die tijd kon het nog dat je een oorveeg kreeg bij het babbelen in de klas of niet goed antwoordde op een vraag. Ik herinner mij nog namen van mijn medeleerlingen, Luc Lallemand en Paul Lallemand, Etienne Nieuwland, Norbert De Wolf, Roger Herssens, Norbert Van Nieuwenborgh, Lucien De Cremer, Guy De Smedt, Norbert De Smet, Hubert DeSmet, Jozef Reinard, Jean Pierre Ponnet, Desire De Rick, Eric Pensaert, Herman Bourgois, Etienne Van Overdenborger, en andere die mij niet onmiddellijk te binnen schieten misschien later. Samen zaten we zes jaar bij elkaar, ik herinner mij ook nog namen van de onderwijzers, De Meerleer, Frans Commerman, Roger Segers, Etienne D’Hondt, Eduard Goossens, allen personen die ik nadien heb geapprecieerd voor het ene of het andere. Misschien zullen lezers van dit blog zich herkennen en kunnen me gewoon mailen.

De ene meer dan de andere, maar als ik me dit nog herinner moeten er meer goede dan slechte momenten zijn geweest.

In die jaren volgde ik ook muziekles mijn twee broers en zus hadden ook een muzikale opleiding genoten in de gemeentelijke muziekschool, de muziekleraar was de koster van de Leedse St Martinus kerk Jozef Heiremans die ons notenleer gaf, ik was ook lid van het knapenkoor van de kerk, de zangles was op zaterdag, de Heer Lammo, die verbonden was aan een conservatorium in Mechelen, ontdekte dat mijn zangstem heel goed was om later tenor te zingen. En hij had gelijk ook. Ik kreeg de taak om als voorzanger op te treden tijdens de voorbereiding van de grote communie. Een gans gebeuren. Een nieuw kostuum, schoenen, en een familiefeest niet zoals het er nu aan toegaat met honderd genodigden, neen juist de interne familie.

In de muziekschool kreeg men ook de gelegenheid een instrument te leren bespelen, mijn idee was piano of trompet maar aangezien er voor de leraars genoeg leerlingen waren staken ze me een viool in de hand, wel heel fier maar het leren bespelen liep niet van een leien dakje, weken aan een stuk leren de viool vasthouden de houding met de vioolboog of strijkstok, na enkele maanden zag ik het voor bekeken en leverde alles terug in bij de directeur van de school Aime Schepens, die me een klarinet ter hand stelde, na enige tijd rietjes te hebben kapot gebeten dan geblazen was een instrument bespelen voorbij.

Het einde van de voorbereidende jaren was voorbij en ontving samen met de andere leerlingen verschillende prijsboeken, niet dat ik een primus was meer een middenmoot.

Na te hebben genoten van een prettige vakantie stapte ik over naar de technische school eveneens in Lede, later werd dit omgedoopt tot het St. Maartenscollege.

Ik was gedoemd om een vak te leren, het eerste jaar werd orietatiejaar genoemd, metaalbewerking, houtbewerking, tijdens dit jaar leerden we omgaan met machines om verschillende werkstukken te maken, waarvan ik er later nog van genoot . De verschillende leraars die ik me nog herinner hier zijn, Hubert Grysolle, Eduard Goossens, Coppens en andere.

De volgende schooljaren liep ik in het Vrij technisch instituut van Aalst of VTI die ondertussen ook een naamsverandering zou hebben ondergaan. Daar leerde ik het vak van algemeen machine werker, draaier, frezer, en alle andere metaal dingen. Wat ik na zoveel jaren niet heb verleert en doch nooit het vak te hebben uitgevoerd in het bedrijfsleven.

Wanneer men gaat werken herinnert men zich zo vaak aan de schooltijd die op dat moment een verloren tijd scheen te zijn. Op mijn achttiende varjaardag begon het werkelijke leven gaan werken.

Misschien zullen personen die dit blog lezen mensen kennen ze kunnen gerust per mail contact opnemen via mail

29-03-2007 om 00:00 geschreven door Beirenbalkan