Mijn laatste dag in de Filipijnen was een feit. Morgen stap ik weer op het vliegtuig huiswaarts. Ik wil me even excuseren. Ik dacht namelijk dat mijn vorige posts online stonden, maar dit was blijkbaar niet het geval (door de slechte internetverbinding). Wat het kamp betreft, de leerlingen hebben de tijd van hun leven gehad. Voor hen was het even zorgeloos kind zijn en genieten van de prachtige omgeving in Calauan.
Vrijdag was mijn laatste dag in BCA. Het afscheid van de leerlingen was zeer emotioneel. Zowel voor mij, als voor hen. Er zijn zeer veel traantjes gevloeid bij zowel klein als groot. Elke klas had een 'special number' voorbereid. Dit was zeer mooi om te zien. Het maakte het afscheid echter des te moeilijker voor mij. Tijdens deze zes weken heb ik een zeer hechte band gekregen met de leerlingen, wat het nu dus ook niet makkelijk maakt om opnieuw te vertrekken. Het was leuk om te horen dat de leerlingen evenveel van de lessen genoten hebben als ikzelf. Velen van hen kennen een zeer moeilijke thuissituatie en zijn daardoor heel dankbaar voor de kleine dingen in het leven. School is voor hen een weg naar een beter leven en dat is het grote verschil met de leerlingen in o.a. België.
Ik wil ook nog eens even mijn gastgezin vernoemen. Zij hebben mij echt het gevoel gegeven een deel van de familie te zijn en hebben er alles aan gedaan om me hier thuis te laten voelen. Daarom wil ik het ook niet achterwege laten om hen even te vernoemen. Edna Ilustre is tevens de directrice van BCA en de moeite die ze in de de school stopt is werkelijk ongeloofelijk. Veel kindjes (en ouders) hebben niet de mogelijkheid om het schoolgeld te betalen, maar dat weerhoudt hen er niet van om toch naar school te gaan door de hulp van mijn gastgezin. In andere scholen zou dit al lang het einde van deze kinderen hun schoolcarrière betekend hebben. In BCA krijgt echter iedereen de kans om naar school te gaan. De sfeer hier is ook zeer ongewoon. De leerlingen hebben een uitermate sterke en persoonlijke band met de leerkrachten en toch brengt men de leerlingen ook discipline bij. Zowel leerlingen als leerkrachten spreken niet voor niets over 'the BCAfamily' en niets is minder waar. Ik ben zeer blij en dankbaar dat ik gedurende deze zes weken deel mocht uitmaken van deze familie. Ik heb zeer veel respect voor de leerkachten en vooral voor Carlos en Edna Ilustre die zeer veel van zichzelf inleveren voor de school.
Het wordt moeilijk om dit alles achter te laten. Dit was een onvergetelijke en enorm verrijkende ervaring die ik nooit zal vergeten.
tot in België!
De laatste dag op BCAfamily. Met enkele verrassingen van de leerlingen.
