Vandaag is mijn voorlaatste dag op deze Franse weg naar het graf van de Heilige Jacobus.

Gisteren lekker gegeten met 3 Franse medepelgrims. 1 man en 2 vrouwen.

Opvallend hoe weinig ik van deze mensen kan vertellen. Dit komt om dat onze gastvrouw steeds weer het hoogste en luidste woord voerde.
Ze hád wel lekker gekookt: een fris witloof slaatje, een cassoulet, hier de lokale specialiteit. En de traditionele Franse kazen als dessert. Met watermeloen.
Tijdens de maaltijd horen we het gedonder in de verte. Bij ons blijft het droog. Gelukkig want we eten buiten op het terras.
Onze gastvrouw is ook zo lief om mijn retour transport naar Le Puy te regelen. Donderdag wordt ik om 12u aan het station SNFC verwacht in Figeac, waarna een bus me terugbrengt voor  60€.
Tevens regelt ze voor mij een gite deze avond in Figeac.

Om 20u30 trekt iedereen naar zijn kamer. Ik lees de eerste pagina's  In mijn boek over "dienend leiderschap "
en val vrij snel in slaap.

Tot ik wakker wordt gebeld rond 22u40. Ik spring verschikt uit mijn bed en op automatische piloot beantwoord ik de beller.  Het is de alarmcentrale. Er is inbraakalarm in mijn Buencamino winkel in Nieuwpoort.

Ik bel Heidi . Gelukkig is ze nog wakker en is ze zo lief om naar ginder te rijden.
Ze belt me na een kwartiertje terug om te melden dat er niets verdachts te zien is. Gelukkig.

Ik heb het daarna lastig om opnieuw  de slaap te vatten.
Tijdens het draaien en het woelen denk ik terug aan de memorabele avond in Conques.Meer bepaald aan de woorden van de monnik tijdens de preek.

Hij vroeg zich af waarom zij als orde zo blij zijn als ze een pelgrim ontmoeten.  Voor hem is dat omdat een pelgrim symbool staat voor het Franse woord  " gracieux  " gracieus in het Ned.
Gracieus betekent volgens de monnik dat je geeft met je hart, niet alleen aan hen die je liefhebben. Ook aan hen die je niet liefhebben.
En dit is inderdaad wat je hier vaak voelt.

Door de onverwachtse telefoon besef ik ook dat het voor mij zeer lastig is om echt los te komen van de echte wereld.

Vanmorgen om 7u ontbijt. De andere drie gasten zitten er al. Buiten ontbijten met zicht op de vallei, super start van de dag. Ik zal een superdag nodig hebben na de onrustige nacht. Deels door het telefoontje van de alarmcentrale. Deels door de hitte.

De andere man Pelgrim komt uit de buurt van Parijs. De twee vriendinnen  uit Lyon. Alledrie doen ze jaarlijks enkele dagen op de camino. Hun trip wordt voor hen op voorhand geregeld door Pelegrin, een reisorganisatie gespecialiseerd in pelgrimstochten.

Na drie afscheidszoenen,  iets waar onze gastvrouw op aandringt, zijn we rond 7u40 terug op pad. Het is dan al 25 graden warm.

Na ongeveer 3 km passeer ik 2 jonge dames. Zij spreken me aan. Isolde en Lorraine is hun naam. 2 zusjes.
Isolde werkt als assistent aan een universiteit in Zwitserland. Lorraine in een chocolade winkel ik de Haut Savoi. Dicht bij de Zwitserse grens. Zij plant ook om air bnb te doen voor de mensen die de Mont Blanc komen verkennen.
Vorig jaar stapten ze van Le Puy naar Conques. Samen met hun andere zussen Mahaut en Alienor.

Mahaut is op kerstdag 2016, precies 6 maanden geleden, uit het leven gestapt. Ze werd depressief nadat ze ernstig ziek was geworden. "Ze is nu veel beter waar ze ook mag zijn" roepen ze in koor.
Om hun zusje te eren willen ze ieder jaar een stukje wandelen tot in Compostela. Dit jaar stappen ze tot in x waar hun ouders wonen.

Bij de kerk Saint-Michel
In Montredon hou ik mijn eerste stilte moment. Buiten gekomen ontmoet ik opnieuw Jürgen en Mariannah.
We wandelen samen enkele km verder. Mariannah vertelt me dat ze drie jaar geleden haar eerste man en dochtertje van 3 verloor in een auto ongeval.
Jürgen vertelt over zijn bijna dood ervaring. Hij lag drie weken in een diepe coma na een acute blindedarmontsteking. Hij vertelt hoe zalig hij het vond het licht aan de andere kant te zien.

Sinds toen is hij niet meer bang van de dood en leeft hij iedere dag intens.

Uit dankbaarheid deed hij dus 2 jaar geleden de Camino Frances. Hij nam voor de laatste 100 km zijn 97 jarige papa mee. Zo droeg hij gedurende 5 dagen 2 rugzakken: de zijne op zijn rug, die van zijn papa op de buik. Daardoor kwam hij in het visier van Mariannah , die de camino Frances deed om uit haar verdriet te geraken. Met het gekende gevolg.

Zonder het te beseffen komen we inmiddels aan bij de kapel Sainte Madeleine,  ongeveer halfweg. Zij besluiten direct door te stappen , ze willen het onweer voor blijven. Ik hou hier mijn eerste eetpauze. Binnen in de pitoreske kapel ligt een stempel. Leuk.

Iets verder op de Gr 65 staat een bord dat de Pelgrims waarschuwt dat nu een gevaarlijke baan volgt. We wandelen inderdaad een gans stuk langs de D2, waar geregeld snelrijdende voertuigen passeren.

Inmiddels worden de donderwolken steeds dreigender. Ben ik blij als ik na een uur de kerk van Saint Felix bereik. Net op tijd om te schuilen. De hemelsluizen zijn inmiddels geopend.

In afwachting op droge tijden, begon ik in die kerk mijn blog te schrijven. Werk gespaard voor straks. De sacrale stilte van deze kerk brengt me tot rust. Tot nog menig pelgrim binnen valt om zich te beschermen tegen de regen.

Een half uur later zijn we weer onder een warme stralende zon op pad voor de laatste 9 km richting Figeac.

Ook dit pad volgt hoofdzakelijk een asfaltweg. Behalve 2 km voor Figeac waar de weg overgaat in een mooi bospad.

Blij dat ik voor nieuwe dreigende onweersbuien de gereserveerde gite bereik in Figeac om 13u45.
Groot is mijn ontgoocheling als deze pas om 15u30 open gaat. Ik bel het tel nummer vermeld aan de poort,  doch er valt niet te praten. Ze laten me niet binnen. Ik mag wel mijn rugzak achterlaten op de binnenkoer.

Ondertussen begint het te regenen. In de regen doe ik een eerste Figeac verkenning. Bij de eerste presse winkel  zie ik nog 1 HLN liggen. Verkocht.

Daarna breng ik een bezoek aan de klooster kerk Saint Sauveur. Waar volgens de legende in 755 een wonder gebeurde: Christus himself daalde vanuit de hemel naar beneden, vergezeld van een schare engelen, om dit godshuis te wijden.
Van een lief oud vrouwtje krijg ik de prachtige stempel van de kerk.
Pelgrims kunnen hier ook in de namiddag in een speciaal daarvoor bestemde kapel een uur alleen komen bidden.

Morgen relaas van mijn laatste dag op de Camino Podiensis. Per bus terug van Figeac naar Le Puy.

Fijne avond en beste buencamino groet van Bart.