beste bloglezers,

aangezien ik mijn inloggegevens niet meer kon achterhalen van mijn vorige blog, heb ik een nieuwe gekozen, met een meer toepasselijke naam " Buencamino".

vandaag ben ik gestart met een mini camino op de via Podiensis in Frankrijk. Deze start in Le Puy en eindigt in Saint Jean Pied de Port, 730 km. Ik hoop om er 250 te doen, tot in Figeac.

Ik heb heerlijk vannacht geslapen in de authentieke pelgrimsherberg in Le Puy, vlak bij de kathedraal. Om 6u30 ontbijt, om 7u de mis met de zegening van alle pelgrims die vandaag vertrekken. Snel gerekend zijn er een 100 tal. De meeste mensen komen uit Frankrijk. Daarna gaan we de wereld rond: een koppel uit Nederland, 4 Belgen, een dame uit Canada, een koppel uit Noorwegen, iemand van Amerika, van Madagascar, een achttal Duitsers en iemand van Australië. In tegenstelling tot op de Camino Frances in Spanje geen Aziaten.

De aanbevolen route gaat tot Saint Privat d'Allier. Ik wandel dus door tot Monistrol d' Allier, prachtig gebied, Gorges de l'Allier.

De start in Le Puy is op 630 m. De hoogste top is voorbij Montbonnet, Monts de Devès op 1205 m. De afdalingen naar Saint Privat d' allier en naar Monistrol zijn niet te onderschatten.

Ik slaap in de Gite La Tsabone, bij het echtpaar Manière. Er is plaats voor 10 mensen, doch we slapen vandaag met 11. Heel klein voor zoveel mensen. Ik deel de kamer met 3 Belgische dames : drie vriendinnen uit Wallonië die jaarlijks enkele dagen uittrekken om op de camino te wandelen. Ze zijn enkele jaren gelden gestart in Luik, en nu gaan ze door tot Congues. Zij zijn zondag gestart in Le Puy, en laten hun bagage vervoeren. In de andere kamer slaapt een Duitse familie uit de streek van Nürnberg . Opa, oma, dochter, schoonzoon en de 2 kleinkinderen. Opa trok reeds in 1990 voor de eerste keer naar Compostela. Hij heeft de Camino verslaving dus door aan zijn nageslacht. Het kleindochtertje Anna is een meisje van 14 met het syndroom van Down. Fantastisch dat ook zij dit mag meemaken.

De 11 de gast is een dokter IC actief in Gasthuisberg. Hij stapt een week , doch gaat richting Rochamandour. Hij brengt er een bezoek aan Annemie Struyf, bekend van op tv. Zij is een vriendin des huizes. Hij is onder de indruk van mijn wandelcoach verhaal en moedigt mij aan om van deze activiteit een echte prioriteit te maken, met focus naar de zorg. Hij beschrijft de stress en het gebrek aan coaching binnen de zorg en beweert dat wandelen met een coach veel mensen zou helpen binnen de gezondheidszorg. Hij zou onze ontmoeting zeker aankaarten bij Annemie, miss hier maakt ze een reportage over wandelcoaching.

Toeval bestaat dus echt niet. Immers een van de redenen waarom ik deze camino loop is om na te denken welke professionele focus ik kan leggen de komende jaren, in de herfst van mijn actieve carrière. Dokter Joost zou het alleszins weten.

Morgen stap ik naar Le Sauvage, een etappe naar het op 1 na hoogste punt van deze camino, 32 km.

beste groeten van. Bart.