Beste mensen,

Nerför heeft op dit moment 2 mooie locaties
voor diverse informatie weekenden in Oost Brabant
Er is mogelijk tot trainen, wandelen in een bosrijk en heuvelachtig gebied,
overnachting met eigen caravan of tent er is ook de mogelijkheid om te overnachten overdekte slaapplaats op het terrein .
Verder kan men in het gebied langlaufen en er is vermaak en kinderopvang voor kleine kinderen tot 11 jaar.
Er mag kampvuur gemaakt worden en ook gaan we natuurlijk BBQen
Er zijn douches en wc’s aanwezig en er kan ook gebruik worden gemaakt van de keuken en zitkamer van het accommodatie.
Er is een horeca gelegenheid op loopafstand.

*Met name de kleinere teams en beginnende teams zijn van harte welkom
een goed team zit hem niet het aantal honden ,maar in de kwaliteiten van musher en zijn honden , met 1 of 2 honden kan je al
een geweldig team vormen met de juiste begeleiding.

Voor ons bleek dit een schot in de roos te zijn. Natuurlijk sneeuw hebben we niet gezien. Alleen regen modder en veel wind. Zelfs zo veel wind dat op 30 december alles wat voortent of tent heette platgewaaid werd door de storm die er over het water waaide en voor vele honderden euries schade bracht ( verzekeringswerk dus). 

Dit was ook echter het enige wat er niet goed liep. We hebben verder deze tijd doorgebracht met Belgen, Duitsers, Nederlanders, Husky’s, Samojeden, Malamutes en Alaskan husky’s. Ik heb maar weinige meetings mee gemaakt waar er zo open over elkaars ideeën en methodes gesproken werd. Ik heb ontzettend veel opgestoken en dan bedoel ik niet de vele sigaretjes. Het is dus mogelijk om wedstrijdmensen, beginnelingen, toerders en verschillende rassen en nationaliteiten in harmonie naast en met elkaar een meeting te laten houden. Hulde aan de organisatie.

 

De trail was om van te dromen, de algemene tent was droog en tegen de storm bestand. ( met enige kilo’s van bengelende mushers en händlers bleef deze als enige overeind in de storm ). Verder was het primitief opgezet, maar dit kwam de sfeer alleen maar ten goede.

Douches waren er niet, onze toilet was een dixy ( in het Vlaams toy toy ) die na enkele dagen al aardig vol begon te raken, maar door het poepkot regelmatig heen en weer te schudden hebben we hem in deze periode tot aan het randje kunnen vullen. Ook Vlaams heb ik geleerd, want toen ik de vraag kreeg of ze onze “remorque” mochten lenen moet ik wel een rare snuit getrokken hebben. De Belgen deden het zowat in hun broek van het lachen. Na enige tijd kwam ik er achter dat ze om onze aanhangwagen vroegen.

Door uit alle caravans en tenten spullen te halen werd er een kerstdiner in elkaar gedraaid en ons nieuwjaars eten werd met vereende krachten, zonder te zijn gepland, samen gesteld uit Duitse, Belgische, Nederlandse ingrediënten en een beetje hulp van een cateraar die de weg niet kon vinden. De sfeer was ontspannen en vriendelijk, ik heb weer menig adres gekregen en veel geleerd

 

 

Samen hebben we de storm getrotseerd ( helaas geen tent kunnen redden, maar zelfs daarom is gelachen) en we zijn er allen sterker uitgekomen.

Wij hadden de hoop op sneeuw al opgegeven maar onze dochter, haar vriend en een bevriend sledehondenteam stonden vlak voor de carnaval gepakt en gezakt klaar om naar de sneeuw te vertrekken. Helaas dit ging “schon wieder in die Hose” om met de Duitsers te spreken. Er was geen trail te vinden die hun sleetjes dragen wilden. Ook niet toen ze half Europa hadden opgebeld. Het werd dus een weekje Drenthe, ook mooi. Dus weer geen sneeuw dit seizoen.

Het verdere sledehondenseizoen verliep zoals het was begonnen, veel regen en modder. Veel poetsen en de honden schoonmaken. We hebben nog even op het punt gestaan om in ons trainingsgebied met de slee van start te gaan omdat we hiermee beter vooruit waren gekomen als met de kar maar dat hebben we toch maar achterwege gelaten.

Is dit dan een verloren seizoen geworden voor ons: Nee, nee, nee ( een driewerf nee dus).

-Wat ben ik weer trots op mijn honden. Ze hebben me toch maar in dit zware seizoen weer vele mooie en ontspannen uren bezorgd ondanks de omstandigheden
-We zijn lekker bezig geweest, al was het korter als anders

-We hebben weer nieuwe vrienden en kennissen gemaakt

-We zijn op andere races en meetings geweest als we in de afgelopen jaren gelopen hebben

-We hebben weer veel gehoord over de sledehondensport vanuit verschillende hoeken en hopen ook hier weer ons voordeel mee te doen in de toekomst

-We hebben op een meeting in België een hele tijd staan kletsen met Robert Sørlie. Dit is de meervoudig winnaar van de iditarod.
-Banden die we in het verleden hebben aangeknoopt hebben we versterkt

Kortom ondanks alles hebben we een bere seizoen doorgemaakt en we zien jullie zeker het volgende seizoen op een of andere meeting wel weer. 
                                

 

Happy Trails 
Piet Bom
( “Sasquatch”)

Wij zijn Wally en Jelle en hebben naast onze hobby kindjes maken, nog een hobby, nu die andere hobby wat uit de hand liep zochten we een nieuwe uitdaging.

We hebben die gevonden in een sledehondenteam een droom die Jelle al jaren koesterde maar nooit echt tot leven kwam omdat Wally vond dat je nooit zoveel honden kon hebben.

Tja, hij heeft het niet lang volgehouden maar toch mooi dat hij het geprobeerd heeft tegen te houden. Erger nog hij is volledig doorgeslagen en heeft er veel lol in de musher uit te hangen.

Ons Team bestaat uit: Kaya, Atka, Danai, Cartier, Nikita en Pirate.

Mijn naam is Zamir, ik ben een Samojeed.

Roedel-functie:
Roedelleider; Team-functie: wheeldog; en schrijf in deze weblog om
over mijn leven, mijn teamleden en mijn baasjes (dat denken ze) te vertellen.

Misschien bent u ons al eens tegen gekomen, we zijn vaak onderweg
in het Maasgouwse. Gelukkig is er nog het een en ander groen en aan
recreatie te vinden, zodat wij kunnen trainen om ons goed te kunnen
voorbereiden op de winter. Ja, de winter. U weet wel, koud, sneeuw, ijs
enz..., het jaargetijde dat dit jaar niet echt wil komen. De een is er
natuurlijk gelukkiger mee dan de ander.

Wij zijn Samojeden en Siberische Huskys, en zoals u wellicht weet, ons
motto is "WE RUN FOR FUN".