Hassan heeft me al die keren ook al voor mij opgekomen, het is nu mijn
beurt. Hij, die Hazara die een katapult voor mij zou laten schieten om me te
helpen. Ik sta hier verstopt toe te kijken hoe ze Hassan behandelen. Assaf wil
wraak nemen voor het voorval van een tijdje geleden. Ik stond hier veilig, hij
machteloos, net zoals in het verleden maar dan wel omgekeerd. Ik moet nu
opkomen voor Hassan! Maar wat zullen mijn gevolgen zijn? Kamal en Wali nemen
hem vast en Assef tilt Hassans blote billen omhoog. Assef ritst zijn broek open
en doed zijn onderbroek naar beneden. Ik kan dit niet aanzien! Hassan geeft
amper een kik. Hij is machteloos. Als ik voor mijn vriend wil opkomen is het
nu. Het is nu mijn laatste kans. Draag ik de gevolgen en help ik Hassan of loop
ik weg? Ik ga weg .
Rahim heeft me gebeld. Rahim Khan. Mijn verleden. Hij woont nog in
Afghanistan, mijn thuisland. Hij heeft een verzoek gedaan om terug te komen
naar Kabul. Hij sprak me over mijn fout rechtzetten. Weet hij ervan? Weet hij
van Hassan? Ik wil niet meer denken aan wat daar toen is gebeurd. Ik was fout.
Ik loop al 26 jaar met dit schuldgevoel en wil het in de vergeetput steken. Zou
Assef er eigenlijk nog wonen? Ja waarschijnlijk, de schurk! Dat hij Hassan dat
kon aandoen! Maar ik moest ingrijpen, zoals Hassan er altijd voor mij stond
moest ik er voor Hassan zijn. Ik moet gaan, ik moet. Hoe zou het daar nu zijn?
Word het land echt zo gemineerd door de taliban dan dat ze beweren? En wat zal
Baba ervan vinden?
