Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam gebroken zieltje.
Ik ben een vrouw en woon in Ronse (belgie) en mijn beroep is Studentje.
Ik ben geboren op 02/12/1987 en ben nu dus 37 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Halve dag stage... aaaah.. Ben blij.. Op trein helemaal alleen.. Tot en gavere-aspe, daar stappen mijn treingenootjes op.. zoals altijd, als eerste de trein op.. hoewel..Ik dacht dat ze pech had vandaag
Was echt heel nipt op dienst deze morgen.. het was NET acht uur.. stipter kon echt niet...En wat een chaos.. stomme interim dat er rondliep.. patienten behandelen als objecten zonder gevoel.. sry maar daarvoor moet je niet in de verpleegkunde gestapt zijn hoor... ik moest een patiente achterlaten die ik aan het wassen was.. AUB zeg... gedurende zeker half uur.. onmenselijk.. soit, twaalf uur, bibi riebedebie.. Trein gehaald van een uur, in slaap gevallen en op tijd wakker geworden.. tja met ronse als eindstation mis je niet vaak he... met bus tot niet ver van bij mij thuis... en tevoet naar huis... waar mijn hondje op mij wachtte.. Mijn hondje is naast mijn ventje het dierbaarste dat ik heb.. we hebben hem al twee jaar.. zou niet meer zonder kunnen.
Heb dan op computer gewerkt, beetje gechat, gebabbeld.. iedereen kent dat wel he.. dan nog beetje gestreken, tv gekeken...Tegen dan was het zes uur.. drrrrring ventje daar... wat was ik blij hem te zien.. heb hem gemist.. ook al had ik hem s'ochtends nog gezien.. De laatste tijd is er een gemis in mij, dat zelf als ik bij hem ben, mis ik hem.. snapt dat iemand? laat het mij weten want ik begrijp mijzelf echt niet meer. ik zie hem echt doodgraag waarom mis ik hem dan als hij bij mij is???? heb dat niet altijd hoor, maar toch als ik dt dan heb voel ik mij zo stom.. zo kinderachtig.. en onbegrijpelijk waarom ik dat voel..
ze vroegen mij vandaag of ik een kat had. waarop ik stomverbaasd vroeg waarom.. wijst die persoon toch wel niet naar mijn arm?? met verpleegkledij kan je niet veel verbergen he.. Gelukkig heeft niemand mij door op stage.. was vorige periode zo niet hoor..
soit, ben dan mijn stagehandleiding gaan kopieren.. in delhayze.. moet het originele dan nog terug brengen.. mag dat echt niet vergeten...
deze avond, vastbesloten vroeg te gaan slapen,moet morgen om 4u op, kijk ik voor het eerst naar de site van mijn beste vriendin. allee ja beste vriendin, voor mij is ze in ieder geval De beste.. is dat wederzijds.? zij heeft ongelooflijk veel talent.. spijtig dat ze het niet altijd wilt inzien.. maar ze is echt de top..mede dankzij haar ben ik uit mijn depressie geraakt. Miss als ge dit leest GE ZIJT DE TOP!!
bon menskes, kga jullie laten, bedtijd voor mij.. Tot morgen xx
Weer een dag dat we kunnen omschrijven als mooi en zonnig.. met hier en daar wat wolken.. Vroeg opgestaan, zoals iedere morgen Treingenootjes tegengekomen.. En spurtje ingezet naar ziekenhuis.. Heb vandaag bloed mogen prikken, wondhechtingen verwijderen, en veel infusen hangen ... Voel mij al stukken beter.. raar, net nu ik met deze blog begonnen ben, gaat alles wat beter.. alsof mijn ouders het weten.. Natuurlijk is er op dienst zo ene rotte appel.. maja, zo zijn er overal zeker?
Wat was ik blij dak op de trein zat.. ongelooflijk!!! heb hem gehaald, ook ongelooflijk.. En wat was ik blij dat mijn schat mij is kunnen komen halen, dat doet wel deugd..
Maar dan is er weer dat dubbele gevoel door zondag, waarom heb ik mij in godsnaam gesneden? het doet pijn, en dat verbergen voor mijn geliefde.. Maar op het moment zelf deed het zo'n deugd, het is bijna niet te verklaren, het geeft een verlossend gevoel, maar dat gevoel duurt maar heel weing.. Het is het eigenlijk niet waart, maar zo dacht ik op het moment niet, het enige dat ik wou is die pijn, die woede uit mij... uit mij snijden dus.... ik weet dat het slecht is, ik weet dak daar mijn relatie op het spel door zet.. Maar het is sterker dan mijzelf, heb het nogtans sinds oktober/november niet meer gedaan, en ik was heel trots op mijzelf. En je kunt je wel voorstellen hoe teleurgesteld ik was toen ik het toch were gedaan het.. (achteraf natuurlijk).
Thuis het gebruikelijke: eten, mijn ma da zaagt.. ben op computer geweest om mijn uren van de trein af te printen.. moet donderdag trein om 5h nemem.. heb vroegen .. Wat ik NIET mocht vergeten, vergat ik bijna, mijn handleiding van de stageopdrachten!! PANIEK, geen inkt, geen adobe op pc geinstaleerd.. ik kon er NIET aan!!!!!!!! Bellen naar mijn beste vriendin, die kon niet (wachtte op haar grote liefde), heb dan maar naar oud schoolgenootje gebeld.. gelukkig kon zij die even missen.. zo kan ik morgen mss gegevens beginnen verzamelen..
ben ook naar ons(mijn vriend en ik) huisje geweest...Wat kijk ik daar naar uit... ons huisje, ons gezinnetje.. jammer dat het nog zolang moet duren?!!
Morgen halve dag, whiiii....!!! Beetje rust.. wie weet? Tot morgen...
Een mooi zonnige dag, die veel te vroeg begon.. Met het weekend nog in het hoofd, stapte ik de trein op. Op weg naar mijn stageplaats.. voor 3weken.. zal deugd doen 5weken zonder die stomme klas(tja drie weken stage en twee weken vakantie he). Het was nogal nipt dat ik toekwam, maar mijn uren das al gerelegd Na de traditionele verzorgen, het een beetje verdwaalt lopen.. mocht ik sonderen!! ik had de BIBBER!! het verliep volgens de verpleegkundige 'HEEL goed', pluspuntje voor mijn zelfvertrouwen noem ik dat . Shift zit erop, spurtje naar kleedkamers (die bevinden zich nb op -1, ik sta op het 6e..) en dan rap naar buskotje, net op tijd!! OEF!!
Eenmaal in ronse, kwam mijn ma mij halen, mirakel.. (morgen gaat het zeker regenen!!). Na het eten, kwam mijn sjoeke.. Ik was blij hem te zien.. had hem s'ochtends wel al gezien maar dat is hetzelfde niet.. had geen tijd om te praten ofzo, zijn broer zat erbij.. Zo een knuffel doet nogal deugd he... zeker na gisteren.. Maar ja, de tijd ging zo snel, het was acht uur voor ik het besefte, vergadering.. Er zijn welgeteld 3leden opgedaagd (zonder voorzitter en secr bij gerekend he!!) Ik viel bijna in slaap, en als ik eens iets te zeggen had, was het nooit goed, of werd het weggelachen, waarom deed ik dan nog mijn mond open??? swat, tien uur, thuis.. eindelijk.. nog een beetje gegeten, tv gekeken en in bedje gekropen. morgen weer vroeg uit de veren.. Houd hij nog van mij? ja Begrijpt iemand mij? wie zal het mij zeggen maar wat brengt de toekomst? tegenwoordig leef ik van dag op dag.. ik heb geleerd uit mijn fouten, en god weet hoeveel ik er nog zal maken.. tot morgen mensjes
Ik ben dus een studente en ik ben 19jaar oud. Ik verkeer al 3jaar en half, met een schat uit de duizend.. Samen kochten we onlangs een huisje maar beide wonen nog bij onze ouders. Samen hebben we ook een schat van een hondje, die veel voor ons betekend.. Ik kom sinds lange tijd niet meer overeen met mijn ouders, niet tegenstaande er soms nog goede momenten zijn, maar die zijn eerder zeldzaam. toch probeer ik die te koesteren.. Ik heb deze blog gemaakt omdat ik een uitlaatklep nodig had. ergens waar ik mijn verhaal kwijt kon, zonder veroordeelt te worden. veel 'leesplezier' Gebroken zieltje.
Wat een mooi dag beloofde te worden, draaide uit tot een ware nachtmerrie.. De dag begon met een lentezonnetje die ons wakker maakte.. ik en mijn vriend stonden op, gaven elkaar een innige ochtendzoen. Maar het mooie van de dag zou snel om zijn, een maal ik terug thuis kwam!!
Ik was nog geen 5minuten binnen of het begon al... Wanneer ga je kuisen? ahja, dat kan jij niet, jij kan niets.. het enige waar jij aan denkt is SEX!! GRRRR ik haat dat!! Alsof ik niets waard ben..Ach ja, ik heb ondertussen geleerd er niet zoveel aandacht meer aan te besteden.
Na het middageten, keken we naar een film. gelukkig want om kwart voor twee kwam mijn schat eraan.. kwart voor twee, eindelijk zou ik weg zijn. Maar niets is minder waar, om aan de zondagse traditie te voldoen, begonnen ze weer te zagen over het feit dat ik de zondag op stap ging. nou ja, 'op stap', gewoon even tot bij mijn schat thuis.
Samen de auto gewassen, tv kijken.. best gezellig... Tot ik een sigaretje vroeg. Toen liep het uit de hand. Ik kreeg geen, dus besloot ik om hem te plagen( meestal krijg ik dan wel eentje ) Maar hij werd steeds bozer.. Bon, om 6u eten we dan.. bij hem op zondag.. zo stil aan tafel.. de akelige stilte waar ik gek van werd..Na het eten ging hij naar zijn kamer.. ik zat daar met mijn boterham.. Snel at ik die op, om ook bij hem boven te kunnen gaan.. Daar lagen we dan.. elk aan ons kantje van het bed... Tot ik hem plaagde.. ik begon hem te kietelen, hij kan daar niet tegen.. hij werd boos.. tot hij mijn arm vastnam en zo hard vastnam, dat ik huilend naar de badkamer ging!! Ik nam mijn gordel, en sneed mij in de arm met de gesp.. Razend kwaad keerde ik terug naar de kamer, deed mijn schoenen aan en riep dat ik het aftrap. Ik nam mijn spullen, en mijn schoonmoeder vroeg wat er scheelde.. ik zei dat ik boos was, en dat als hij mij echt graag zag hij mij wel achterna zou komen.. Zij vroeg mij toch nog eens bij hem te gaan. Wat ik ook deed. Maar het mocht niet baten. Ik sloeg de deur achter mij toe.. Liep vlug naar het padje, omdat hij ondertussen al in zijn wagen was gekropen. Hij zag mij daar lopen en reed rond de blok, maar toen ik dat zag, ging ik op mijn stappen terug... Ik wou hem niet zien, maar ik kon nergens vluchten, hij was te snel, ik besloot dan terug te keren.. En zo kruistte hij mij.. Ik stapte in, waarop hij mij naar huis zou voeren. 'Riskeer u niet van mij naar huis te voeren!' is al wat ik kon zeggen. Dus bracht hij mij naar ons huisje, dat we samen gekocht hadden. Kwaad staarde ik het raam uit, richting tuin. Hopend dat hij mij een knuffel zou geven.. Het duurde een half uur voor dat mijn wachten werd beloofd.. hij vroeg mij wat er scheelde.. ik kon geen woord zeggen, enkel razend voor mij uit staren. Nog nooit voelde ik mij zo.. razend kwaad.. volgens mij verschoot hij zelf van mijn blik, hij lachtte ongemakkelijk.. Tot ik brak.. ik begon te huilen.. wist niet meer wat doen..
Nu zit ik hier, met mijn laptop op mijn bed.. huilend. Niet wetend wat morgen zal brengen.. Zal er iemand zijn om mij te steunen? Begrijpt iemand mij? Houdt hij nog van mij? Ik in ieder geval nog zielsveel van hem.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ben blij..
en op tijd wakker geworden.. tja met ronse als eindstation mis je niet vaak he... met bus tot niet ver van bij mij thuis... en tevoet naar huis... waar mijn hondje op mij wachtte..
Treingenootjes tegengekomen.. En spurtje ingezet naar ziekenhuis..
En wat was ik blij dat mijn schat mij is kunnen komen halen, dat doet wel deugd..
.. 
.
) Maar hij werd steeds bozer.. 
