Zoals beloofd bij deze een kort verslag van ons kort verblijf aan de voet van de Mont Ventoux. 

De heenreis verloopt vlekkeloos. Met enkele korte tussenstops + picnic onder een stralend zonnetje ergens diep in Frankrijk meegerekend zijn we exact 12u onderweg alvorens we Bedoin bereiken.

Het afgesloten domein (zie foto's) bevat 2 aanpalende vakantiehuisjes die volledig zijn uitgerust. De Familie Engels nemen het kleinere huisje en de Families De Batist en Verburgt palmen het andere, iets ruimere huisje in. Vanuit de tuin met petanquebaan en zwembad (dat jammergenoeg nog afgedekt was) hadden we een prachtig zicht op de kale berg. Op de huisjes is niets aan te merken, alle comfort en voorziening zijn perfect in orde. Het weer zit ook enorm mee dus het zal een prachtige week worden.

Op zondag trekken Jef, Jim en Ben er met de fiets al eens op uit. Via de prachtige Gorges de la Nesque rijden ze naar Sault om aldaar de Ventoux langs de minst zware kant te beklimmen. Jim en Jef gaan als gekken te keer, tegen 30 per uur die Gorge opvlammen, 19 km aan een stuk. Als Jim daarna nog op de proppen komt met : 'Ik weet nog een weggeske' gaat het licht helelaal uit. Hij jaagt ons over een stuk weg dat gewoon recht naar omhoog loopt. 39-27 en peddelen maar, eerst moet Jim en dan Ben voet aan de grond zetten. Jef raakt op zijn Campagnolo 39-29 tergend traag maar wel boven...ni te doen. Aangezien de Reus niet tot de top open is en er al een kleine 3 uur verstreken waren, beslissen ze aan Chalet Renard om terug naar Bedoin en gezin af te dalen. Een kleine 82 kilometer is een mooie opwarmer. De kinderen hebben voldoende plaats om zich gans de dag met vanalles en nog wat bezig te houden. Fietsen, badminton, fosielen zoeken en vinden, af en toe eens ruzie maken, ...
Patty en Anneke beslissen om de loopschoenen aan te trekken en de eerste kilometers van de Ventoux al lopend af te leggen, ze blijven een uurke weg en komen voldaan terug aan de chalets terwijl de rest van de zon aan het genieten is. Het avondeten wordt bijna dagelijks door Chef Jimmy op delicieuse wijze klaargemaakt, bedankt hiervoor Jim van ons allemaal !!

Maandag is marktdag in Bedoin. Met 4 buggy's en 4 loslopende belhamels begeven we ons voltallig naar het centrum van het gezellige bergdorp. Veel volk en veel kraampjes maken het een gezellige bedoening. Er is veel te zien maar we zijn blij om een kleine 2 uurkes later uit de drukte te zijn. Jimmy en Caroline blijven nog even iets drinken op de markt terwijl de rest stilaan te voet terugkeert om het middageten te nuttigen. Voor het avondeten namen we enkele gebraden kiekes mee. In de namiddag is het relaxen geblazen, beetje lezen, met de kinderen bezig zijn en de gezonde lucht opsnuiven tot diep in onze longen. Jimmy en Jef trekken er met hun oudste zonen Wout en Jef op uit. Ze gaan een stukje doen van de Ventoux, blijkbaar hebben ook zij klimmersbloed door de aderen stromen. Wout presteert het als oudste van de twee zelfs om tot Chalet Renard te rijden, opeigen kracht nota bene. Woutje, petje af man. In de afdaling gingen zijn billekes een beetje open en dicht maar ook dat moet je leren. Seth reed tot Saint-Esteve (als ik me niet vergis) wat ook kan tellen, volgend jaar nog een beetje hoger klimmen om uiteindelijk tot de top te geraken. Volhouden Sethje !! Beide jongens hebben die nacht geslapen als een beer die zijn winterslaap doet, dromend over de prachtige prestatie die ze geleverd hebben. Rond 22u gaat ook bij de volwassenen het licht uit en zoeken we allen onzen tram op. Wat een beetje gezonde lucht al niet kan doen é...

Voor de rest van de week moet ik al even beroep doen op mijn formidastisch geheugen (cynisch bedoeld). Onder een prachtig zonnetje beleven we weer een ontspannen dag met de nodige sportieve hoogtepunten. Anneke en Patty gaan weer een uurke lopen en de mannen rijden dit keer via  Malaucene de Ventoux op. De strijd voor de bollekestrui ligt volledig open, Jef slaagt erin om een jagende Jim af te houden en Ben speelt geen rol van betekenis. Langs de noordzijde is de Reus niet helemaal geopend tot boven. Aan het skistation kruipen we nog onder de gesloten slagboom maar iets verder is de weg volledig ondergesneeuwd. We gaan dan maar gewoon dezelfde weg terug en blijkbaar heeft Jef toch wat krachten verspeeld in de beklimming van de Ventoux, op een relatief korte en makkelijke klim moet hij zijn twee makkers laten rijden. Rustig uitfietsen zit er niet in, Jim en Ben lijken het best gerecupereerd maar als ze even moeten wachten aan een kruispunt sluit Jef terug aan. Op dat moment moet Jim een gaatje laten op zijn 2 makkers en krijgt het niet meer dicht. Aan de vakantiehuisjes probeert Jef nog van achter de rug van Ben weg te springen maar deze heeft net voldoende kracht om te remonteren. Compleet choco waren we met 3, weer heel verstandig gereden maar no pain, no gain blijft ons motto. Een lekker douchke, een jeu de bouleke, genieten van de zon met vrouw en kinderen en opnieuw een ongelooflijk geprepareerd avondmaal (Mexicaanse schotel) sluiten we deze dag in schoonheid af.
 
Wordt vervolgd