We wonen nu al een week in ons nieuwe huisje en het is echt fantastisch! De rit naar het werk is nu wel 5 minuten langer, maar ik heb nu een veel betere fiets dus dat compenseert ook weer. Het enige nadeel aan ons huis is het gebrek aan meubelen, maar daar zullen we wel eens verandering in brengen.
Sinds een paar dagen ben ik de trotse bezitter van een lederen hoed (een akubra) en kan ik mezelf dus een echte Aussie girl noemen. Daarnaast is Ray mij ook de correcte "Australische" uitspraak van het Engels aan het leren. Das niet altijd even simpel, al heb ik al enkele termen onder de knie. Ook op het werk helpt mijn baas mij om de dingen "correct" uit te spreken. Wat soms wel tot grappige situaties leidt.
Een paar dagen geleden was ik een film aan het kijken op de TV en de reclamebreaks begonnen toch wel op mijn systeem te werken. Waar we in België klagen over reclame na 40 minuten, is er op de Australische tv reclame om de 10 minuten of zo. Een film duurt daardoor gemiddeld dubbel zo lang. Best wel irritant, maar ik kan tenminste tv kijken.
Gisteren heb ik mezelf bijna doodgereden op Anzac Hill. Het was 37°C en waarschijnlijk ook nog eens een veel te hoog ozon gehalte, maar toch besloot ik om een fietstocht naar Anzac Hill te maken. Ik was nooit echt onder de indruk van de hoogte van deze hill en had al een paar keer laten vallen dat ik die met gemak met de fiets kon beklimmen. Ik dus op mijn gloednieuwe fiets vol goede moed op weg naar Anzac hill. Alles ging goed tot ik halverwege de heuvel wou overschakelen naar de bergversnelling. Spijtig genoeg wou die niet meteen meewerken en moest ik dus van mijn fiets stappen. Ondertussen was mijn ademhaling lichtelijk astmatisch en was er een stofje in mijn keel gewaaid waardoor ik steeds moest hoesten. Eenmaal boven dan maar wat foto's gemaakt van Alice Springs. Daarna de afdaling gedaan en onderweg naar huis voelde ik mij toch nie echt super goed. Een tip: doe geen beklimming in het midden van de dag in het warmste deel van Australië als je het nog wilt navertellen.
