"Made with China" stond in koeien van letters langs het circuit in Shanghai. "Made with love from China" zou er ook mogen hebben opgestaan. De show was af dit weekend. Een totaalspektakel van begin tot eind. Alweer.
Liefhebbers van dit soort chaosraces hadden ook dit weekend overgroot gelijk om vroeg op te staan. Ook deze zevende Chinese Grand Prix leverde een nieuwe winnaar op. Niemand won hier dus al twee keer. Dat wil ook wel iets zeggen.
Het begon eigenlijk vrijdag al met in de vrije trainingen de ongeziene klapper van Sebastien Buemi, die nog aan zijn stuur rukte terwijl hij zijn voorste wielen al was kwijtgespeeld. Gelukkig kon de cameraman die de spectaculaire beelden vastlegde voor het nageslacht het zelf ook nog navertellen.
Zaterdag was er dan die fantastisch snelle lus van een zekere "Vettow". Zo werd de naam van de jonge Duitser toch uitgesproken door zijn lokale fans. Hoe dan ook leek deze knalprestatie van Sebastian Vettel in de kwalificaties bijna buitenmenselijk. Bovenaards. Op zijn Sennas klonk het zelfs her en der. Verwijzend naar de betreurde Ayrton Senna da Silva wel te verstaan.
Dit was Vettels derde poleposition op vier pogingen dit seizoen en sowieso een indrukwekkende vier op vier voor zijn team Red Bull Racing. "Who needs ride high control, hey?", gniffelde teambaas Christian Horner achteraf over de teamradio.
Verwijzend naar de insinuaties als zouden hun bolides beschikken over een systeem om de hoogte ervan aan te passen naarmate het weekend vordert. De laatste twijfels daarover zouden intussen tot het verleden moeten behoren.
De GP zelf kende wel een zenuwachtig begin voor diezelfde mannen van Red Bull. Op het nippertje maar geraakte Vettels wagen tot op de eerste startplaats. Resultaat: één rijder uit zijn vertrouwde ritme.
De laatste, gebruikelijke sanitaire stop bijvoorbeeld moest nu in ijltempo worden afgewerkt. En dat was totaal niet naar de zin van Vettel. Als er één ding is waar F1-rijders zeker hun tijd willen voor nemen dan is het de plaspauze voor de start. Vraag het maar aan Michael Schumacher. Straks meer over hem.
Eerst terug naar Vettel die ook in de openingsronde helemaal de kluts kwijt was. Nochtans niet slecht vertrokken vanaf de poleposition, maar in de eerste meters zag hij al links een rode laagvlieger voorbijflitsen.
Zelfs met het blote oog was het duidelijk te zien dat de startlichten nog niet helemaal uitgedoofd waren, toen Alonso uit zijn startpositie schoot. Die straf met een extra passage door de pitstraat was terecht, maar zie waar de slinkse Spanjaard is gefinisht? Vierde.
Een andere duivel-doet-al kan het een volgende keer misschien ook eens proberen, want een valse start wil blijkbaar nog niet meteen zeggen: weg WK-punten. Maar dan moet je onderweg ook nog een paar andere truken van de foor kennen.
Zoals kemphanen Hamilton en Vettel die "mano a mano" en zeker wiel-tegen-wiel het duel aangingen voor en na hun eerste bandenwissel. Iets wat diezelfde Alonso later overdeed door richting pitstraat nog net voor Felipe Massa te glippen. Zijn eigen collega nota bene ! Maar ook zijn eerste concurrent.
Dit incidentje is nu al goed voor de eerste vertrouwensbreuk tussen die twee. Het belooft nog zeer heet te worden bij de trotse Scuderia Ferrari
En waar belandde Vettel uiteindelijk? Pas op plaats zes ! Ploegmaat Mark Webber pas achtste. In de regen is hun wagen duidelijk een pak trager dan die van de andere topteams.
De McLarens doen het met hun speciale F-duct-luchthapper stukken beter. Over de hele wedstrijd waren ze nu tot negen seconden sneller dan de concurrentie. Dat kan tellen.
Het is trouwens McLarens eerste één en twee sinds de Gran Premio dItalia van 2007. Dus hier hoort niets anders dan lof voor de remonte vanaf de derde startlijn door Button en Hamilton. Ze hadden het ook zelf voorspeld en daarna met succes uitgevoerd.
Allebei weliswaar op een totaal andere manier. Button door vooral weer extra slim met zijn banden om te gaan. Wat kan die man dat toch goed ! En Hamilton door handig om te springen met het geduld van de wedstrijdcommissarissen. Wat krijgt die man toch veel krediet.
Hamilton is gekend voor zijn agressieve rijstijl, maar nu wisselde hij net iets teveel adembenemende manoeuvres af met onwaarschijnlijk gevaarlijke waaghalzerij. Webber kan er van meespreken. "He smashed me of the road, mate", waren achteraf zijn niet te mis verstane woorden.
Maar Hamilton behaalde bijna wat hij zo graag wou: winnen. De manier waarop is niet altijd even belangrijk. En gelijk heeft hij. Soms. Zelfs met twee pitstops meer dan de winnaar werd hij de eerste verliezer. Net achter Button. Alweer.
Even indrukwekkend was de manier hoe hij tijdens de persconferentie om de moeilijke vragen slalomde. Een schoolvoorbeeld voor een cursist interviewtechnieken.
