Gilbert Gascard, geboren in Marseille maar opgegroeid in Brussel is in de nacht van zaterdag 2 januari overleden.Tibet, vooral bekend van zijn boeken over Rik Ringers begon als tekenaar bij de Disney-studio's in Brussel. In 1951 begon hij als illustrator bij het weekblad Kuifje. Vorig jaar nog bracht hij zijn laatste Rik Ringers stripverhaal uit, genaamd 'Het laatste duel'. Er werd een stripmuur opgericht in Brussel, dichtbij de buurt waar Tibet opgroeide. Zijn karikaturen van bekende figuren werd door de Belgische en Zwitserse televisie mooi geacht en deden een beroep op hem. Tibet bracht meer dan 50 jaar van zijn loopbaan bij uitgeverij Le Lombard door.
In dit verhaal neemt Lapidus, de schrijver van dit boek, je mee naar de onderwereld van Stockholm. Eenmaal aangekomen in dit lugubere landschap ziet men de allerlei illegale taferelen zoals drugsdealenede jongeren en mafiabendes. Snel geld handeld over de onderwereld van een grootstad Jean Lapidus had allereerst geen ambitie om een misdaadroman te schrijven, maar bij een van zijn zaken als strafpleiter nam hij enkele notities. Enkele jongeren hadden geld en juwelen gestolen. Tijdens hun proces maakten ze grappen en hadden ze voor niemand respect. De houding van deze jongeren choqueerde hem en wanneer hij 's avonds thuis kwam begon hij enkele trefwoorden te noteren. Na enkele maanden had hij notities over enkele zaken die hij had bijgewoond waardoor het idee in hem opkwam om een roman te schrijven. Hij heeft zelfs zoveel materiaal verzameld om zelfs 5 boeken mee te vullen. Hij wil niet schrijven over één personage, maar een beeld schetsen van de onderwereld van Stockholm. Politieagenten zijn nagenoeg niet aanwezig in zijn roman. Hij wil schrijven uit het perspectief van de crimineel zelf. Auteurs zoals Dennis Lehane en James Ellroy, hebben hem beïnvloed omdat ze ook over de onderwereld van een grootstad schreven. Het is een fictief verhaal, maar toch is het gebasseerd op ware feiten. Stockholm is net zoals enkele andere europese grootsteden besmet door mafia en allochtonen die drugs dealen en misdaden plegen. Een boodschap had hij in het begin niet. Naar mate de roman vlotte, zag hij dat hij criminelen afschilderde als normale mensen. Zelf zegt hij 'Ik hou van ambiguïteit' waarmee hij bedoelt dat zijn personage, een drugs dealer, ook verlangt naar een normaal leven met vrouw en kinderen. De boodschap die in het boek verborgen is, luidt als volgt. 'Iedereen heeft de kans om keuzes te maken, zelfs al ben je arm en leef je op straat.' Het is moeiljk keuzes te maken. Als strafpleiter krijgt hij dagelijks criminelen over de vloer die handelen in vrouwen of drugs. Ze maken deze keuze hoewel ze weten dat die illegaal is. Ze moeten hun keuze goed afwegen. Is deze keuze belangrijk voor mij? Ik zal de gevolgen moeten dragen als ze me betrappen.
