Onze tweede week zit er ook al bijna op... het gaat razendsnel. Ik heb gevoel dat we een beetje geleefd worden. Elke dag bezoek van kennissen en vrienden. Maar het is ook leuk om te zien hoe blij de mensen zijn om Lezin terug te zien. Ik word altijd met open armen ontvangen. Gisteren zijn we met z'n allen naar het cultureel centrum naar een optreden gaan kijken. Een broer van Lezin, Severin, speelde er samen met een Jamaicaan. Lezin heeft ook enkele nummers meegespeeld als gast. Er was veel ambiance en de inbreng van Lezin werd erg geapprecieerd. Voor het eerst heb ik ook kennis gemaakt met Franse expats, die vroeger bij Lezin lessen djembee volgden. Uiteraard zullen we hen op een later moment nog wel eens ontmoeten om samen te genieten van het plaatselijke bier: Primus, Ngok of het nieuwe Nzongo.
Verder is er ook goed nieuws te melden. We hebben eindelijk onze centen en de kisten met kleding zijn dus ook uit de haven gehaald. Ze staan nu bij Mama Julie in de slaapkamer. Het arme vrouwtje kan nauwelijks nog bewegen in haar eigen huisje :-) We plannen een feest voor Nieuwjaar. We zullen de nacht van 31 december op 1 januari bij Mama Julie doorbrengen. Al vraag ik me af waar we in dat kleine plekje nog met z'n vijven moeten slapen. We zullen dan ook de kisten openen en de kleding onder de familie verdelen.
Omdat onze Afrikaanse familie ons trouwfeest niet heeft kunnen meemaken, willen we nu de hele familie trakteren op een diner. De plannen zijn groots: we willen voor de gelegenheid elektriciteit in het perceel krijgen, zodat we feestelijke verlichten op kunnen hangen. De huisjes gaan we versieren en het eten en drinken moeten rijkelijk aanwezig zijn. Er zal immers veel volk op af komen!
Vanmiddag gaan we onze kamers reorganiseren. Morgen komt Mechak naar Pointe Noire, dus er moet nog iemand bij! Maar in Afrika is er altijd plaats voor nog ééntje extra. Zo hebben we afgelopen week met z'n tienen in een taxi gezeten. Niet zo'n busje, maar een Toyota Corolla. Vooraan de chauffeur en 2 passagiers, achterin de rest van het gezelschap. Heel krap en vooral ook lekker warm ;-)
Verder ga ik zo goed en kwaad als kan door met het proeven van de Afrikaanse keuken. Soms erg lekker, maar soms ook net iets té anders dan bij ons. Ik heb inmiddels visgerechten leren appreciëren. Gisteren stond er echter rundstong op het menu. Ik opende de pan en zag daarin stukken tong, met papillen en al er nog aan. Daar heb ik toch voor bedankt. Lezin heeft mijn deel dan ook maar opgesmuld. Bah!
De Kerst kondigt zich aan. Dat wordt hier steeds meer voelbaar. Kerstliedjes in de grote supermarkt, decoratie op alle ramen en muren van de winkeltjes. En alles met de hand geschilderd. Reclame is hier een apart begrip: geen affiches, maar echte kunstwerkjes zijn het. Op de muur van een pressing staat bijvoorbeeld een strijkplan met een strijkijzer, bij de kapper worden de verschillende coupes op de muur geschilderd. Fantastisch toch?
Hoewel er ook veel mankementen zijn op allerlei gebied, Afrika maakt indruk. "The african way of living" sluipt in je bloed. De grootste les die ik tot nu toe geleerd heb, is dat imperfectie ook werkt. Niets hoeft echt 100% te zijn om je gelukkig te voelen. Leren om de controle en het overzicht los te laten, is één van de meest waardevolle lessen die ik hier leer. En ik voel me er best goed bij :-)
Rest me voorlopig nog om iedereen een fijne Kerst toe te wensen, en dat natuurlijk namens ons alle vier!
