even een kort berichtje om te zeggen dat alles goed gaat. Een van dees dagen gaan we terug updaten. Spijtiggenoeg zijn we de USB stick vergeten groetjes
Wij gaan proberen ieder om beurt een stukje van onze belevenissen in Kimbondo te vertellen. Vandaag is het de beurt aan SOFIE!
Hier gaat ze:
Zondag (5 augustus) hebben we na het heerlijke ontbijt (pistolets met choco, honing, smeerkaas, Belgische én Italiaanse koffie,....) een misviering bijgewoond.
Dit was een geweldige ervaring! De kinderen zijn enorm enthousiast en ritmisch! In tegenstelling tot onze soms wat eentonige misvieringen, was het hier een heus feest, wel twee
en een half uur aan een stuk!
Nadien zijn we naar de bonobo's en de watervallen van Lukaya (1 meter hoog) vertrokken. De natuur was er prachtig! Na een stevige wandeltocht tussen de apen (vooral Paul
kwam er goed mee overeen) heeft Maxim ons eten besteld. We veronderstellen dat de patatten nog geplant moesten worden, aangezien we zo'n 2 uur op onze frieten moesten wachten.
Maar, honger is de beste saus en met een frisse pint erbij heeft ons dat geweldig gesmaakt.
Maandag (6 augustus) was onze eerste werkdag! We begonnen met volle moed de kamer te ontruimen. Paul en Kenneth hebben ondertussen de elektriciteit
aangepakt. Ze zijn begonnen met het herindienststellen van 2 zonnepaneelsystemen, maar helaas zijn de (dure) batterijen van het ene systeem kapot, het andere systeem werkt
terug. Siegfried en Roger hebben de kamer klaargemaakt om te schilderen, de ladies hebben de bedden afgeschuurd. Dit ging niet van een leien dakje, maar we hielden de moed erin
door middel van wat volksmuziek. De kinderen hier zijn geweldig hulpvaardig, we staan er dus zeker niet alleen voor.
Dinsdag (7 augustus) is voorbij gevlogen! De mannen waren snel klaar met de kamer (ze is helemaal afgewassen en geplamuurd) en zijn ons dan een handje komen helpen.
Dat ging veel beter vooruit! Door de vele helpende handen, hebben we buiten het afschuren van de bedjes, ook al een anti-roestlaag kunnen leggen. We hebben ook al kleuren
gekozen voor onze kamer, het wordt een heus kinderparadijs!'s Avonds hebben we ook al pakjes gemaakt om aan de kinderen van l'Hopital de la rive te geven, het is wel leuk om
eens Sinterklaas te kunnen spelen!
Wist je datjes:
Wist je dat Saar moet trakteren? Zij heeft als eerste diarree!Hoezee!
Wist je dat Popol het niet echt kon vinden met de bonobo's? Als hij te dicht in hun buurt kwam, kreeg hij zand in de ogen.
Wist je dat Lydiane als Mama Mia goed haar best doet? Zij zorgt er altijd voor dat er 's avonds warm eten is.
Wist je dat Ben een vriendinnetje heeft? Ze heeft bij de bonobo's een stalkster opgescharreld.
Wist je dat Silvia haar hand heeft verbrand door even aan het vuur te voelen of het al warm genoeg was?
Wist je dat Fried koko ons stil probeert te houden met zijn toffe, zelfgemaakte spelletjes?
Wist je dat Ken al een prachtig portret gekregen heeft?
Wist je dat Roger vandaag achtervolgd werd door Daniel, een plaatselijke kleuter?
Wist je dat de tijd hier voorbij VLIEGT? Daarom vragen wij aan ouders en sympathisanten om ons vliegtuig te saboteren, we vinden het niet erg om nog een maandje langer te blijven!
Onze vlucht van huis tot in Kinshasa heeft 24 uur geduurd. U kan zich de graad van vermoeidheid voorstellen bij aankomst s avonds in het pediatrisch hospitaal van Kimbondo. Zaventem: ongelooflijk verhaal: gezamenlijke bagage: max. 405 kg, werkelijk gewicht 405 kg!!! Oef! Maar dan... Vertragingen in Brussel, in Parijs, in Adis Ababa en nog eens in Brazzaville dus pas omstreeks 16 uur op weg naar het DA-secretariaat, waar we lekker eten en drinken voorgeschoteld krijgen (frieten-bier) om pas rond half acht met muziek te worden ontvangen door enthousiaste kinderen en een blije Père Hugo in Kimbondo. Vier uur later dan voorzien, want de 20 km leken wel het drievoud vanwege het verkeerskluwen.
In Kimbondo krijgen we een prima logement in een rustige omgeving, dus goed bijslapen!
Vandaag kwamen we verder op krachten. We verkenden het hospitaal en we maakten kennis met de mogelijke werken die we volgende drie weken kunnen uitvoeren. Zoals onze voorgangers, de Franstalige groep, zullen we een zaal van de tbc-afdeling opsmukken en hopelijk nog een ruimte in het hospitaal kunnen opknappen. Van Kenneth en Siegfried wordt verhoopt dat ze zich op de krakkemikkige elektriciteit storten. Maandag zien we wel wat het wordt. Het eten is voorlopig goed te doen: de kok is er voor ontbijt en middagmaal, s avonds moeten we onze plan zelf trekken, met de overschot van s middags.
Na de middag zijn we met Paulin, de verantwoordelijke voor de verlaten adolescenten (het loopt hier vol met verlaten kinderen en babys!), de mooie vallei in getrokken. Hier bevinden zich de bronnen - die zorgen voor de watervoorziening - en de groentenvelden waar de buren hun voedsel zelf kunnen telen op voorwaarde dat ze een deel afstaan aan het hospitaal: dit lijkt ons een mooie formule. Een serieuze beklimming doetons snakken naar een verfrissende douche. Over die luxe beschikken we hier ook al! Voor iedereen van ons groepje is deze kennismaking een stimulans te meer om er volgende week tegenaan te gaan. We hebben met eigen ogen de vele noden kunnen zien en wat het meest opvalt is de uitgestrektheid van deze instelling en het grote aantal patiëntjes, maar ook de vele zorgverstrekkenden, van dokters over verplegers en helpend personeel. In de tbc-afdeling is de nood groot, met zijn meer dan 50 patiënten, die in feite 4 zalen nodig hebben maar in realiteit maar over twee zalen beschikken. De franstaligen hebben knap werk geleverd in de eerste zaal, die frisse kleurtjes heeft gekregen, bekroond met mooie beschilderingen, aangebracht door een artistiek aangelegde vrouw van de groep.
Onze dag is besloten met een potje UNO, het pesterig plaagspel om de geest te ontspannen voor het slapen gaan.
Nog 5 daagjes en we zijn weg! Strakjes komen alle reizigers samen en we zullen wel zien wat da da ga geven. De Roger heeft vanalles mee om te verdelen, ik hoop da ik nog plaats ga hebben in de valiezen waar ik nog niet aan begonnen ben (een schande, ik weet het)!
Welkom op onze blog over het Damiaanbouwkamp Kimbondo. De bedoeling van deze blog is om informatie en onze bevindingen te verstrekken zowel voor, tijdens als na onze reis. Misschien onzelf even voorstellen. Wij zijn een groep van 8 mensen uit heel België die voor Damiaanactie op 2 augustus 2007 vertrekken naar het verre Congo voor daar een pediatrisch centrum op te richten. Tot 25 augustus 2007 zullen we daar leven en werken, en mee bouwen aan een toekomst voor vele kinderen.
Wij danken jullie ten zeerste en laat maar gerust berichtjes achter
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
