Wie hoopt er nu niet op mooi weer op zijn huwelijks(nacht)dag, na al dat geplan en geloop om alles tijdig klaar te krijgen is dit de laatste onzekere schakel om er een onvergetelijke dag van te maken, eigenlijk is deze dag zo al onvergetelijk, of het nu mooi weer is of belgisch. "Belgisch" staat de laatste dagen wel voor "mooi weer". Dat het nog even zo mag blijven, spaart ons een hoop kilo's aan regenjassen en paraplu's om mee te slepen. Het is gewoon leuker!
Een trouwreportage in de familie brengt altijd wat extra druk met zich mee, (zeker als de bruidegom mijn petekind is, een kop groter is dan mezelf en ook nog eens bij de politie werkt, als hier geen druk op de fotograaf stond, en het vertouwen in de fotograaf was precies niet al te groot gezien de back-up fotografen die er voorzien waren ; ) )
Met die kleine toestellen is het vaak zoeken achter de zoeker (als die er al is) met dank aan mijn zus
Aangezien mijn zus de moeder is van de bruidegom was er tevens ook meteen een controlecommissie in huis( van AL tot 16+)
maar uiteindelijk werd alles goedgekeurd voor druk, het resultaat zie je hieronder, nog voor het avondfeest zijn de bedankkaartjes al aanwezig, zodat het volk snel naar huis kon, euh... zodat iedereen toch een ( of twee of...) kaartje(s) mee naar huis kon nemen op het einde van de "zeer late" ( fijne) avond.
Els en Koen, al bijna een jaar verder wens ik jullie nog altijd alle geluk van de planeet.
Geduld hebben of "meeuws" praten, deze tips kunnen helpen om van die beesten een foto te nemen, in mijn geval is het vooral geduld hebben ( ik heb nog een accent in mijn meeuws)
Dreigende wolken, niet te voorspellen welke richting het uitgaat, blijft het enkel met dreigen of komt er meer, (er kwam meer), die momenten net ervoor, als je die kan vastleggen dan heeft je foto zoveel meer verhaal, maar het is aan de kijker om het verhaal achter de foto te ontdekken, Je mag niet te veel prijsgeven, als men kan zien hoe het verder gaat weet de kijker ook hoe het afloopt, moet de kijker er zelf een vervolg op bedenken dan stopt het verhaal nooit en kan de kijker er altijd naar terug om een volgend verhaal te verzinnen.
De periode komt er weer aan, de zon laat je even zien dat ze nog steeds van de partij is, al zou je daar soms wel aan beginnen twijfelen, maar je kan er niet onderuit, vele koppels voelen zich geroepen om elkaar eeuwige trouw te beloven en met de lente die zowat alles in de natuur opgang trekt is dit zowat het startschot om van die belofte eens deftig werk te maken, vele maanden voorbereiding, de zaal, het kleed en het kostuum, (of een nieuwe jeansbroek) de ouders en schoonouders overtuigen dat alles inorde komt, de fotograaf, de pastoor en de burgemeester en ... niet de pedalen verliezen, zweet en tranen (bloed komt later bij verbouwingen) kost het om iedereen op jullie gekozen moment samen te brengen. En dan is de dag er, en de twijfel, de onzekerheid en de tijd die extra zijn best doet om nog eens te versnellen zodat je tegen een snel tempo door deze dag raast, "geniet nu maar van jullie dag" hij is toch zosnel voorbij, zal je vaak genoeg horen . Geloof het maar! De dag gaat ook "zo"snel voorbij. Pas als jullie de trouwfoto's overloopt stel je vast dat jullie ook aanwezig waren op die dag samen met zovele die je dacht niet gezien te hebben. Herinner je dat nog... euh nee maar ik zie op de foto's dat ik het leuk vond, nuja zo'n vaart zal het wel niet lopen maar toch merk je soms dat er kleine leuke voorvallen vaak snel vergeten zijn en pas opduiken als de fotoalbum weer eens boven water komt, en het zijn nu net die kleine leuke voorvallen die je als fotograaf ook moet gezien hebben, buiten je eigen plaatjes die je wil vastleggen van het mooie koppel die er geen besef van hebben dat ze weldegelijk een mooi plaatje zijn. Trouwers GENIET van jullie dag, sta gerust in het midden van de belangstelling, deze dag is van jullie en andere mogen deze dag met je delen.
Een beetje laat, maar waarom kan je van je kinderen geen studiofoto's laten maken door het jaar, de communie is natuurlijk een extra gelegenheid om de studio in te duiken, maar er zijn toch nog gelegenheden te bedenken om eens de fotostudio van binnen te bekijken, of waarom niet "zonder" reden, eens met de familie naar de fotostudio, je zou er van staan kijken wat een lol je hieraan kan beleven, en naderhand kan je steeds met de glimlach terugdenken aan de "shoot " van toen, misschien zit er wel een traditie aan te komen, elk jaar even een dagje fotostudio, een mooi boekje laten maken en na vele jaren alles eens even overlopen, dus gelegenheden genoeg om eens een foto te laten nemen ( of zelf een foto te nemen.)
Laat voor alle communiekantjes of lentefeesters het een leuke dag zijn met het zonnetje erbij en de familie, en veel leuke dingen
Door al dat digitaal gepixel vergat ik mijn analoge plaatjesmaker bijna uit het zoekerbeeld, maar ik moet toegeven , hoe gemakkelijk het ook is om digitaal te werken, kan ik mijn gevoel nog steeds beter weergeven met mijn analoge beelden (die ik dan weer inscan om ze digitaal te verwerken). Mijn Hasselblad gebruik ik op het gevoel, mijn digitale camera moet "werken", versta me niet verkeerd, digitaal is de toekomst ( die al lang heden is), de cameras worden enkel maar beter, en bereikbaarder,en dan hebben we het nog niet gehad over de mogelijkheden van de digitale doka, onbeperkt dus, ik persoonlijk ben al jaren digitaal bezig maar elke dag ontdek ik nog deuren die ik niet eerder had opgemerkt, eens open komen er weer eens zoveel mogelijkheden bij, Ik denk daarom ook dat iedereen op zijn manier ons iets kan bijbrengen over een bepaalde manier van werken ,of je nu net begonnen bent of een "oude rot" in het vak, iedereen ontdekt zijn deur naar iets nieuws en dat kunnen delen kan ons alleen maar rijker maken en ons mooiere beelden opleveren, ik zal in de nabije toekomst meer informatie over de foto's bijplaatsen misschien helpt het iemand opweg naar waar die opzoek is.Ik persoonlijk zal nooit ophouden met "zoeken"
Het nachtelijk "zonlicht" heeft voor mij nog altijd iets onwezenlijk, een omsloten gevoel, je moet niet verder kijken dan wat de nacht je laat zien
De kust, voor mij een tweede thuis"haven", of ik nu voor een paar uurtjes of voor enkele dagen aan de kust verblijf, dit is voor mij een verademing, een stresskiller,
De academie, nog zo'n veilige "haven" waar het leuk is om te verblijven, gedachten delen met soortgelijken, op zoek naar het juiste gevoel in je foto's. De foto hieronder was als opdracht "filmstil" Een fragment uit een film die je genoeg zegt om er een heel senario voor het verloop van de film bij te denken, (laat maar eens weten hoe de film afloopt).
(werk)Collega en gelegenheids model Sabine, ze weet nooit waaraan ze begint, maar offert zich steeds zonder morren op om me te helpen met het zoeken naar mooie beelden ( dank je sabine)
Volgende keer iets meer over enkele projecten die ik voor de academie op de "rol" heb staan
Dwaze blikken strak vooruitkijkend, staren ver in de toekomst, ieder in zijn eigen leefwereld. Dit zijn tegenwoordig de medemensen die ik vaak over straat zie "lopen", snel nog dit , snel nog dat, en het ergste is dat ik me er ook schuldig aan maak, "ik wil zo niet verder, ik ga er iets aan doen," hoor je vaak zeggen, maar je "moet " mee met de flow. Als het even kan, neem dan eens de tijd om dingen in je op te nemen, om eens dingen te "bekijken" dan enkel te zien, ervaar eens wat er rondom je allemaal aan het gebeuren is, voel eens met je ogen. Ga mee op ondekking in de stadsjungle, bekijk de plaatsen eens anders waar je elke dag langst loopt, met "geveltoerisme" wil ik je andere dingen laten zien dan de gevel van dat huis waar je al jaren voorbijkomt, ik hoop dat het een leuke ervaring word, voor jullie maar ook voor mij.
