Twijfel overvalt me weeral waar komt het toch steeds vandaan? ik ben bang, bang voer de stille nacht die weer voor me staat. Ksta te trillen bij de gedachte om jou te kunnen verliezen. Alleen in de donkere nacht lichten mijn tranen op, en een nieuwe ster ontstaat...
Dit is het moment mijn eigen moment. De tijd van het eeuwig verloren zijn. Het moment waarop ik val en tuimel in mijn zwart gat. Dit is het leven waarin ik jou wil houden. Het ogenblik, de vrees om het verlies. blijf bij me tot de nacht voorbij is...
