ik werd verliefd op een veronderstelde borderliner
30-07-2009
boterham alweer
woensdagmiddag: jeroen ontvangt sms met: liefste ik wil u niet kwijt, ff geen discussie en prul meer, weet gewon dat ik van je houdt. jeroen reageert: ik geniet van de lieve woorden. s'avonds koopt jeroen een broodje en wilt op haar werk passeren, en lief doen en haar gelukkig maken en verliefd in de armen vallen. (jeroen weet ook dat het kan dat zij mss niet daar is). ze is niet op haar werk, jeroen rijdt langs haar thuis, maar ontbreekt de moed om aan te bellen en denkt tegelijkertijd, het is beter als ik het haar allemaal op haar tempo laat doen, ze heeft trouwens na haar werk ook geen contact gezocht of gebeld met mij.
Jeroen gaat maar naar huis en wacht en verwacht.. en probeert los te laten en zich zeker niet op te dringen. Soms denkt Jeroen, misschien is Lies niets voor hem, ze blijkt niet te kunnen communiceren of te ondersteunen of contact te kunnen maken.. een gebrek aan sociale vaardigheden... net dat activeren in Jeroen wat nodig is om te groeien en bloeien als mens. Het doet pijn want dit is een onnatturlijke gedachte.
smorgens 6:00: oproep van Lies gemist (0:00): "Hallo met Lies(huilend), ik heb eigenlijk al spijt dat ik gebeld heb, maar ik dacht ik ga Jeroen bellen want ik heb een werkvergadering gehad.. en t ziet er niet goed uit... och ja.." Jeroen belt smorgen 7:00 jeroen belt smorgens 7:38 en spreekt iets in. Lies belt terug. ze breekt het gesprek snel af.. ze heeft geen zin meer om erover te praten, ze wil het niet meer uitleggen, ze is toch altijd alleen, ouders luisteren niet of kunnene niet helpen, niemand helpt haar echt.. . Ik raak gefrustreerd en wordt boos.. (waarom? ik geloof omwille dat ik er telkens buiten gehouden wordt, ik moet trekken en trekken voor dat ik informatie heb..) (het interviewer patroon)
Ik ben nu boos op mezelf dat ik weer boos geworden ben.. ik doe haar pijn.. telkens weer.. Ze geeft me het gevoel dat ik er neit voor haar daar ben.. maar toch zegt mijn gevoel net het omgekeerde.. zij is er niet voor mij... ik bedoelde het toch oorspronkelijk goed... ik wilde er toch voor haar zijn... (met mijn onnozele boterham)???
Ik heb Lies verteld dat ik denk dat ze Borderline heeft. In het begin ontkende ze lichtjes, na wat gepraat te hebben zegt ze dat ze misschien wel enkele kenmerken heeft maar dat het zeker niet zo erg is als een echte Borderliner... na verloop van tijd zegt ze me dat ze dat het eigenlijk wel erg is als iemand dat tegen u zegt.. gelukkig moest ze weg, want de woede naar mij toe kwam opzetten.. al snel zou ik haar weer in haar idee bevestigen, ik de liefde van haar leven zou haar weer in de steek laten.. ik vond dat ik dit toch moest vertellen.. want ik kreeg de laatste tijd alleen op zaterdag nacht (en eenzame nacheten) smsjes en weer het gekende verhaal.. (verwachtingen van mij).. en ik voelde aan dat het één van de laatste keren zou zijn dat ik haar zou horen.. ze is ontgoocheld ik doe niet wat ze wilt... ze heeft nu na drie dagen nog steeds niets laten horen.. ook niet de gekende sms.. ik hoop dat het geholpen heeft, voor haar.. ik hoop dat ze er iets mee kan.. ik hoop dat ze inziet dat ik haar mag en van haar houdt en niet wil kwetsen... jeroen
Borderline is, van iemand houden maar zeggen van niet. De hele dag lachen ondertussen heb je verdriet. Vast gehouden willen worden maar roepen: raak me niet aan. In woede uitbarsten en plotseling iemand slaan. 1 minuut willen leven de volgende wil je dood. Dan weer in je armen krassen uit pijn en uit nood. ontzettend bang zijn en in een hoekje kruipen of juist alle moed hebben en het avontuur besluipen. Borderline is angst om alleen te zijn Borderline is eenzaam en onbegrepen zijn.
einde citaat.
wat doe je dan.. ? kan zo iemand ooit echte liefde ervaren.. want liefde is toch ook delen en niet delen, tegelijk. kun je als koppel dan echt liefde ervaren. want liefde is toch ook uiten, niet alleen begrijpen. Kun je zo iemand achter laten? wanneer je heeel zeker weet dat ze verliefd is op je en van je houdt..maar het gewoon niet kan uitdrukken.. Wat voor profiel maakt dat van de geliefde..? wat maakt dat van haar? elke daad zal bij voorbaat ook een reddende daad moeten zijn.. een daad uit onvoorwaardelijke liefde.. een daad zal nooit egoïstisch kunnen zijn.. dat is liefde toch ook, egoïstisch kunnen zijn en vergeven worden, of egoïstisch mogen zijn van de ander.. uit begrip door de ander. wat voor narcistisch gedrag ligt aan de basis dat iemand kan denken echt liefde te voelen bij een borderliner.. hoe zeer moet die persoon van zichzelf houden..? of net niet..?
verliefd zijn kan.. verliefd worden op een borderliner kan.. maar als de liefde haar grondvesten moet vinden dan wankelt het schip..
Is het zo dat een idee in een persoon net datgene op het pad brengt waar je angst voor hebt. Wie leeft door het zwaard zal vergaan door het zwaard. Wie angstvallig bepaalde visies vasthoudt komt ze als uitdaging tegen. Mss creëert de borderliner zelf zijn specifieke situatie door net zo bang te zijn voor het grote alleen, dat dat het enige is wat over blijft. een neurotisch ronddraaien rond een psychisch obstakel.. een obstakel dat niet onoverwinnelijk is maar gewoonweg niet beklommen kan worden.
Ik reageert niet op een "tussendelijntjeslezen" regel.
(lies:"over zoiets spreken gaat niet via de gsm!"")
Ik voel me schuldig dat ik de keuze maak niet te reageren op een uitlokking (op digitale communicatie).
Ze wilt dat ik zeg :"Ja, ik wil afspreken, zeg maar waar en wanneer
"
Maw ik moet ondernemen, ik moet kiezen, ik moet in de ring stappen, ik moet voor haar kiezen.
Zij vraagt niet:"hoi jeroen, heb je straks tijd, ik moet je iets uitleggen."
Dus ik houd hoofdpijn over. Ik wil ook de redder zijn! Dus de redder strookt niet met mijn keuze te reageren op lies.
Ik draai er dul van.
Dus..
Redder opgeven of voor lies kiezen en in de dans stappen.
Dus...
Kies ik voor mezelf of voor een ander.. Een ander waar ik van houd?
AHoud ik van haar?
Ja,... Soms nog wel nu...
Wat is liefde..
Ik ben weer totaal met haar leven bezig en met wat ik zou willen dat ze verandert.
Heb ik niet nog wel iets aan mijn leven blijft ondertussen stilstaan..
Al die vragen.. Terwijl ik zo hield van haar..
Leg dit schuldgevoel van niet te kunnen redden beslag op mijn leven.
Zelfs in mijn kleinsociaalweekend bestaan.. Begin ik de kleine dingen te missen die dingen die me ontsp. Zekerh. Bieden
Het is nu enkele dagen na mijn verjaardag..
Het is een snikhete dag, drie stappen en de druppels lopen van je rug.
Een verjaardag waar Lies me voor de zoveelste keer pijn gedaan heeft.
Lies is een heel mooie dame van 32 lentes jong, getalenteerd, slim, musicus, vol charme en gevaarlijk voor iemand die naarstig in een romantisch idee van "de ware" probeert te geloven, iemand die misschien onvoorwaardelijke relaties en voorwaardelijke relaties nog niet duidelijk onderscheidden heeft.
Zij kon er niets aandoen, toch?
Ze stuurt een smsje met:" vergeef me voor gisterenavond, je zult me wel een duivel vinden.. geniet alsjeblieft van jouw speciale dag en denk niet aan onze probleempjes, ik houd van je."
Ik stuur terug: "bedankt."
Ze probeert te bellen, maar ik neem niet op..
Mijn geweten knaagt, ik zit in een onderlinge strijd met mezelf. ik vraag me af waarom ik niet opneem..
Het is mijn gevoel.. nu op een zondagmorgen opnemen, dat is vragen om problemen net nu ik gewoon een vriendelijk woord nodig heb, een steuntje in de rug, dat menselijk contact, oppervlakkig maar toch complimenterend en feliciterend, de affectie, de erkenning van je ego, allemaal de minst hoge idealen en spirituele eigenschappen.. maar net die mensenlijke kant van ieders bestaan.
en net dan neem ik de telefoon niet op. Het is wel mijn geliefde Lies die belt, maar ik kan niet ik moet het overlaten gaan. de tranen stromen over mijn wangen. Ik weet dat het maar korte tijd zal duren.
Het is beter als weer in de tango te stappen en proberen te leiden maar door liefde gedwongen te worden te volgen.
en dan over te moeten stappen van de tango op de chacha op de weense wals tot een eindeloos geheadbang en onze koppen elkaar weer raken en de droom ten einde komt.
neen ik pas voor de dans, vandaag niet..
een uur later begint mijn schuld gevoel op te spelen, mijn arm meisje voelt zich nu buitengesloten, wat ben ik voor onmens haar zo langs de kant te zetten.
Ik moet bellen. ze houdt van mij ik weet het, echt ik voel het tot in mijn kleinste teen.
zij kan er toch niets aan doen dat ze dat gewoon niet kan zeggen of uiten, zij kan er toch niets aan doen, ik weet dat de intentie er is. dat is toch voldoende, niet? zij heeft gedurende een heel jaar samen nooit in de ring durven stappen zoals ik dat noem.
Ik bedoel de boksring, als je je liefde verklaart aan iemand dan moet je ook de klappen kunne opvangen, je stelt je bloot, soms kan het pijn doen en moet je slagen opvangen.. hoe heviger de liefde hoe heviger de klappen, hoe meer rondes, hoe meer de voldoening een waardige tegenspeler gevonden te hebben.
Ook iemand die in de ring wilt blijven staan. wanneer je niet in die ring stapt is er ook geen dans dan is er ook geen kans op falen maar ook geen kans op gewoon de dans.. het gevecht als je wilt.
nooit heeft ze dat gedaan.
nooit heeft ze in de ring gestapt en gekozen.. gekozen voor mij.. kiezen is verliezen, kiezen is winnen, kiezen is kleur bekennen, kiezen is persoonlijkheid, kiezen en in de ring stappen lukt alleen met kracht en zekerheid in je eigen zelf, je moet vol zijn vanbinnen je moet durven, je moet weten wie je bent om stevig in de ring te staan..
Nu belt ze mij en ik neem niet op..
zelfs nu ik de ring verlaat stapt ze niet in de lege ring.
Ze kiest niet.. ze wilt dat ik eerst haar voorwaarden invul, ik moet naaar haar toe gaan en ik ben er niet voor haar.
Ik heb haar op reis gestuurd, zegt ze. Ik had haar gesteund om toch maar op reis te vertrekken dat zou goed doen, voor mij, voor haar.. ze was er erg aan toe.. ik ook.. maar dat was niet belangrijk voor mij, ook niet voor haar. ik wilde van haar af beweerde, ik was goed voor haar dat ik haar op reis liet gaan., ik was de boeman want door mij moest ze van haar werk op vakantie gaan.
Door mij was ze toch in die staat.. ik was in de ring gestapt en had voor haar gekozen ik was de dans begonnen terwijl zij dat neit wilde..
zij wilde alleen maar dat ik bij haar was en dat deed ik niet meer ik wilde de dans, het gevecht, de ring, de keuze... ik wilde voorwaarden..
ik was de slechte en hield niet van haar want ik wilde gewoonweg niet zomaar naar haar toe gaan..
ik wilde dat zij naar mij kwam.. op mijn stoep, voor de deur, al zeggend:" Het spijt me, ik wil jeroen, ja jij.. ik houd van je.. en ik kies voor je.. dus als jij boos bent begrijp ik dat, ik wacht wel op jou. ik vraag vergeving.."
Maar geen Lies,.. ik heb de telefoon niet opgenomen, zij voelt zich verlaten door mij, net zoals ze wist en daarom niet in de ring stapte..
Heeft Lies Borderline?
Ben ik doodop?
Ik ben duizelig van dit te typen..
Lies is altijd duizelig...
