Zo lang ik me kan herinneren, lees ik al boeken. In het middelbaar was het nog verplicht, maar al snel kreeg ik de smaak te pakken. Mensen die niet graag lezen, hebben volgens mij gewoon nog niet de juiste boeken gevonden. Ik moet wel toegeven dat mijn moeder er ook een aandeel in heeft gehad, aangezien zij ook leest en we hier thuis dus veel boeken hebben liggen. Door te lezen, beland je in een andere wereld, weg van de realiteit. Je bouwt een band op met de personages en het voelt alsof je zelf in het verhaal leeft. Dit is één van de geweldigste ervaringen die er zijn. Ik hou ervan om samen met het hoofdpersonage verliefd te worden, om samen vriendschappen te sluiten, om samen verdriet en vreugde te beleven. Daarom is het altijd moeilijk om een boek uit te lezen, want je weet dat je op het einde ook afscheid moet nemen van de personages die je vrienden geworden zijn. Gelukkig is er altijd het feit dat er nog meer verhalen op je wachten, meer vriendschappen om te sluiten. Wanneer je even bekomen bent van het ene afscheid, is er weer een ander boek dat je uitnodigt om te lezen. Zo lang ik leef, zal ik niet uitgelezen zijn, want er staan nog zoveel boeken op mijn lijst dat het ondenkbaar is de lijst af te krijgen. Dat vervult me met plezier en ongeduld. Ik hoop dat ik niet de enige ben die de vreugde van het lezen mag beleven. Iedereen verdient het om te proeven van meer dan één leven. Dat is het mooie van lezen: je leeft niet één leven, maar de levens van alle boeken.
