Commentaar op artikel van Mia Doornaert in de Standaard:linkse intellectuelen
Ik vraag me altijd af:wat verstaat men onder'de gewone mens'.Het lijkt me meer een sociologisch begrip dan wel een werkelijk bestaand iets.Ik ben leraar en beschouw mezelf ook als een gewone mens. Ik denk dat het onderscheid gewone mens-intellectueel een anachronisme is uit lang vervlogen tijden, een soort van marxistisch curiosum.Ik denk zelfs dat het opleidingsniveau niet alleenzaligmakend is voor iemand zijn maatschappelijke status maar wel koopkracht.En daar zien we de volgende tendens:hogeropgeleiden met pakweg een diploma als filosoof of archeoloog zijn vaak paria's in vergelijking met goedbetaalde arbeiders.Een gemiddelde Fordarbeider verdient beter dan een leraar. Ik vind het ook van een zeker dédain getuigen om altijd over het begrip'volks' te spreken. Het is een bij uitstek een intellectualistische reflex van mensen die zich niet tot het gewone volk rekenen, zowel ter rechter-als linkerzijde.
Vanavond behoorlijk genoten van dit eerste deel van een tweeluik over de meest beruchte gangster van Frankrijk van de 20e eeuw :Jacques Mesrine.Wat je krijgt voorgeschoteld is een film noir over een man die onverschrokken tekeerging die iedereen die hem iets in de weg legde.Het geweld in de film is veelvuldig aanwezig en soms wat gratuit maar het wordt op een gestileerde wijze weergegeven.Mesrine ontzag niets of niemand en was een Franse soldaat in de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog.Dat was voor hem een leerschool dat de kiemen legde voor zijn latere gangsterbestaan.Hij zou nooit op een eerlijke manier zijn geld verdienen.Bankovervallen,roofmoorden en vechtpartijen waren zijn core business.Zoals het past in een goede film noir waren er ook vrouwen op wie hij een magnetische aantrekkingskracht uitoefende.Later heeft hij zelfs een vrouwelijke partner-in-crime die ook zijn minnares wordt.Vincent Cassel die we onder meer kennen van ' La Haine' en 'Irréversible' is uitstekend gecast als Mesrine:niet in het minst omwille van zijn boeventronie.Cassel heeft een wat nerveuze opvliegende stijl die perfect op het lijf van Mesrine is geschreven. Een minder punt is dat er een sluier van romantiek rond dit hoofdpersonage hangt.Hij wordt net iets te veel geportretteerd als een 'bad guy' die met recht en rede revolteert tegen het systeem.Maar het interessante aan deze film is dat het ook een soort tijdsdocument oplevert.Een episode waarin je de vuile oorlog in Algerije had en een klimaat waar angst en terreur heerste die gezaaid werd door de onderwereld.Kortom:een behoorlijk goede film waar ik al uitkijk naar het vervolg.
Morrissey zingt in zijn nummer'America is not the world' al de profetische woorden:"America the land of the free, the say".Hij stelt zich dus openlijk de vraag of de Verenigde Staten wel zo'n vrij land is.De VS wordt altijd voorgesteld als het land van de onbegrensde mogelijkheden.Maar er is een duistere keerzijde hieraan:extremismen van allerlei pluimage zijn in opmars :neonazibewegingen,anti-abortusstrijders,anti-homorechtenactivisten.In de beklijvende reportage 'Jesus Camp' krijgen we een sterk staaltje te zien van zo'n uitwas in de Amerikaanse maatschappij. De vrees van Morrissey wordt bewaarheid in de onthutsende reportage 'Jesus Camp' Wat je te zien krijgt tart soms elke verbeelding.In deze reportage krijgen we de technieken en strategieën te zien die Amerikaanse fundamentalistische evangelisten hanteren om kinderen soldaten van God te maken.Iedereen heeft altijd de mond vol over de Taliban,Hezbollah en Al Qaida, maar niemand lijkt een vin te verroeren tegen deze vorm van religieuze indoctrinatie in de VS zelf.De VS richt zijn pijlen op buitenlandse vijanden terwijl hun eigen regime gefundeerd is op een fundamentalistische strekking binnen het evangelische christendom.Deze vorm van geloofsbeleving vormt één van de pijlers van het politiek bestel zelf en dat is er zo perfide aan.Godsdienstvrijheid op zich is iets wat ik hoog in mijn vaandel draag maar religieuze indoctrinatie moet bestreden worden.Het is geen marginaal verschijnsel wat hier belicht wordt, want tachtig miljoen Amerikanen rekenen zich tot de evangelische strekking.De titel verwijst naar zomerkampen die ingericht worden om jongeren te laten kennis maken met de kracht van de bijbel en om ze klaar te stomen om het geloof te verspreiden.Op zich een onschuldig tijdverdrijf zal u zeggen maar niet als u de beelden ziet.Kinderen worden niet aangezet een boodschap van liefde te verspreiden.Integendeel:alles wat tegen een letterlijke interpretatie van de bijbel indruist wordt verguisd:homoseksualiteit, abortus ja zelfs Harry Potter wordt verketterd. De wereld wordt opgedeeld in twee kampen:de geloofsgenoten versus de ongelovigen.De indoctrinatie gaat zo ver dat de kinderen hysterisch worden en in tranen uitbarsten.Becky Fisher,de aanstoker van dit alles is zich heel goed bewust van haar impact.Op hun achtste/negende levensjaar zijn kinderen zeer beïnvloedbaar en onthouden ze alles voor later.Jesus Camp is een onthullende reportage over de nefaste invloed die religie kan uitoefenen, een absolute must!!
Dit is een absoluut meesterwerk van de Mexicaanse regisseur Inarritu die ons al films als 'Amores Perros' en ' Babel' afleverde.In '21 Grams' komen de grote thema's aan bod:leven en dood,schuld en boete,liefde en eenzaamheid.Inarritu verweeft de levens van de drie hoofdpersonages op zo'n ingenieuze wijze aan mekaar dat dit een parel van een film, een gitzwart drama oplevert.Nergens wordt de film larmoyant of stroperig.Inarritu wil de kijker een boodschap meegeven:leven en dood zijn met mekaar verbonden en het leven schuilt vol tragiek.Dit werkt hij op zo'n magistrale wijze uit dat je verstomd achterblijft.Jack,een ex-bajesklant wil zijn leven beteren en wijdt zijn leven nu aan Jezus die voor hem zijn redding betekent.Maar op een dag slaat het noodlot toe.Hij veroorzaakt een ongeval waarin twee kinderen en een man om het leven komen. Christina,de moeder en echtgenote blijft verweesd achter en kan haar verdriet niet verwerken.Ze stort zich op de drank en drugs om de pijn te verzachten.Als laatste is er de terminaal zieke wiskundeleraar Paul die nog maar een maand te leven heeft.Hij heeft dringend een donorhart nodig.Zijn relatie zit al even in het slop, temeer omdat zijn vriendin van hem een kind wil en hij daar pertinent tegen is.De levens van deze drie raken verstrengeld daar de wiskundeleraar het hart krijgt van Christina's man en wanhopig op zoek gaat naar de donor.Hij raakt verliefd op Christina maar durft aanvankelijk zijn geheim niet prijs te geven.Ondertussen zit Jack in de gevangenis waar hij zijn innerlijke demonen probeert te verdrijven.Hij was clean van drank en drugs en was terug op het rechte pad,waarom moest dan uitgerekend hem dit overkomen?Hij worstelt dag en nacht met zijn geloof.Paul geeft zijn geheim prijs en Christina is aanvankelijk verbouwereerd maar sluit hem toch in haar armen.Als ultieme wraak wil zij Jack vermoorden.Ondertussen heeft Paul ook nog maar kort te leven daar hij opnieuw afstotingsverschijnselen krijgt.Als ultieme daad van liefde wil hij Christina's wens inwilligen, maar hij heeft het lef niet.Jack wordt verteerd door zo'n immens schuldgevoel dat hij Paul en Christina terug opzoekt en wil boetedoen.In de finale schermutseling schiet Paul zichzelf dood, hij offert zijn leven op want hij is toch terminaal ziek.
In dit interessante tweeluik neemt acteur Danny Dyer ons mee naar de aparte wereld van de voetbalhooligans.Hij dringt binnen in de verborgen wereld van de voetbalfanatici.Voorzichtigheid is geboden want sommige van die groupuscules zijn helemaal niet happig op media-aandacht, anderen etaleren dan weer graag hun stoer imago.Toch slaagt hij erin om contact te krijgen met top boys van de meest beruchte groepen. Het fenomeen hooliganisme wordt ook belicht vanuit een historisch context:waar is het ontstaan en hoe is het geëvolueerd de afgelopen decennia?En er blijkt een belangrijke breuklijn te zijn.De jaren 70-80 van de vorige eeuw waren de hoogdagen van het massale stadiongeweld.Bovendien werd er ook een aardig robbertje gevochten in metrostations die als afbakening van elkaars territorium fungeerden.Om een greep te krijgen op dit geweld kreeg je begin jaren 90 een kentering:een georganiseerde aanpak met massale politie-optredens,infiltranten, camera's en stadionverboden.Die aanpak werkte en de vandalen moesten hun actieterrein verleggen.Zo ontstonden zogenaamde firms.Dat zijn één of meerdere groepen hooligans verbonden aan een bepaalde club.Via moderne communicatiemiddelen als gsm en internet vochten ze hun onderlinge vetes uit op vooraf besproken geheime plaatsen om de politie te ontlopen.In de reportage probeert men te ontrafelen wat de drijfveren zijn achter deze vorm van tijdverdrijf.Het probleem is complexer dan je op het eerste gezicht zou denken.Reputatie, territorium afbakenen ,nationalistische gevoelens,kameraadschappelijkheid,vechten voor de kick,eergevoel....zijn allemaal mogelijke motieven.Het fascinerende aan deze docu is dat je een inkijk krijgt in een wereld die wellicht voor de meesten onder ons terra incognita zou gebleven zijn.
Een intens drama over mensen die vechten om te overleven in barre omstandigheden, zo kan je het best deze deze beklijvende film typeren.Een weduwe met twee jonge kinderen blijft berooid achter wanneer haar gokverslaafde man het hazepad kiest.Met haar pover betaalde job in een supermarkt kan ze nauwelijks de eindjes aan mekaar knopen.Wanhopig zoekt ze andere bronnen van inkomsten en raakt ze betrokken in de lucratieve business van de mensensmokkel.Alle morele bezwaren gooit ze overboord wanneer ze een partner in crime vindt om mensen van de VS naar Canada te smokkelen.De oversteek over een bevroren rivier is telkens een zeer riskante aangelegenheid en op een keer loopt het mis.In een dolle rit worden ze achternagezeten door de Mounties en weten ze nog net te ontsnappen.Maar het ijs breekt en ze moeten te voet verder vluchten.De politie kan hen traceren en de weduwe komt voor een hartverscheurende keuze te staan.Ofwel zichzelf aangeven en haar kinderen in de steek laten, ofwel haar metgezel die zelf een baby heeft laten opdraaien voor alles.Uiteindelijk kiest ze de eerste optie.Het mooie aan deze film is dat deze mensen nergens gestigmatiseerd worden.Ondanks hun verpaupering zijn het stuk voor stuk sterke mensen met een overlevingsinstinct.Ook de grenzen tussen goed en kwaad vervagen en worden in vraag gesteld.De prangende boodschap van deze film is:'Wat zou ieder weldenkend mens doen als hij in zo'n erbarmelijke omstandigheden zich staande moet houden'?
Into the wild is het authentiek relaas van een jongen die een traject aflegt om op zoek te gaan naar zijn ware zelf.Bij vele mensen leeft er een diepgeworteld ongenoegen over de uitwassen van de prestatiemaatschappij en de consumptiecultuur.Chris, het hoofdpersonage uit de film breekt radicaal met deze vorm van leven en trekt er alleen op uit op zoek naar zijn Walhalla:Alaska.Op zijn bijzondere reis komt hij allerlei kleurrijke personages tegen en leeft hij naar zijn zeggen een vrij bestaan.Vrijheid staat bij hem synoniem voor:je ontdoen van alle overtollige ballast die je in je routineus bestaan meesleurt.De teneur van de film is aanvankelijk zeer positief en het lijkt wel een ode aan het hippiedom.De verheven natuurpracht en de majestueuze landschappen benadrukken dit nog eens.Maar er is een keerzijde aan de medaille.Is Chris wel zo vrij als hij laat uitschijnen?Draagt hij niet de zware last van familiale problemen met zich mee?Bovendien laat hij zijn familie heel die tijd in het ongewisse, is dit dat geen verkapte vorm van egoïsme en een wanhopige vlucht uit de realiteit? Betekent vrijheid niet juist met je beperkingen leren leven en je verdriet een plaats geven?Iedereen heeft het recht om te dromen maar zijn droom spat uiteen wanneer juist die woeste natuur hem belemmert om terug te gaan.De natuur die hij zo liefheeft blijkt net zijn ondergang te worden.Hij vereenzaamt en sterft een kille hongerdood op een godvergeten plaats.In een laatste roes schreef hij nog volgende hartverwarmende en wijze woorden:' Geluk betekent niets als je het niet kan delen'.Een pure film die je aan het denken zet.
Ik ben nog niet bekomen van een dijk van een film die ik juist zag:Irina Palm.Mariane Faithfull laat hier zien dat ze niet alleen een grote dame in de muziekwereld is maar ook een aardig stukje kan acteren.Een verbluffend authentieke vertolking krijg je te zien.Ze speelt een weduwe die een bijverdienste zoekt om de operatie van haar stervende kleinzoon te betalen.Ze zoekt overal werk maar vangt steeds bot.Uiteindelijk belandt ze in een groezelige bar in Soho waar ze als sekswerker aan de slag gaat.Ze ontdekt dat ze een bijzonder talent heeft voor het afrukken van mannen.Dit lukt haar zo aardig dat ze in een mum van tijd het benodigde geld heeft. Ze koestert dit geheim zorgvuldig totdat haar zoon haar ontmaskert.Dan gaan de poppen aan het dansen maar uiteindelijk houdt ze voet bij stuk ook als haar bekakte buurvrouwen haar onder vuur nemen.Ze is trots op wat ze doet en krijgt er zelfvertrouwen door. Er is zelfs een ontluikende liefde tussen haar en de uitbater van de zaak. De film is een ode aan de onverwoestbare liefde voor je familie en een trigger om je vooroordelen en clichés over de mens achter zo'n job in vraag te stellen.Een mokerslag voor alle moraalridders die de grauwe werkelijkheid niet onder ogen willen zien.Hopelijk wordt het beeld dat mensen die vastgeroeste ideeën hebben over prostitutie grondig doorheengeschud.Zo'n film zet je morele maatstaven op losse schroeven.
BL&H werd in de jaren 80 opgericht als een beweging die ijvert voor de suprematie van het blanke ras.Het werd opgericht door de verongelukte zanger van Skrewdriver, Ian Stuart Donaldson. Via extreem-rechts muziekgroepen probeert zij mensen te recruteren.Er bestaan afdelingen over heel de wereld.Sinds de late jaren 90 is de skinhead-scene veel internationaler geworden, zeker nu de Duitse autoriteiten B&H repressief hebben aangepakt. Het gevolg is dat die grote Duitse scene elders zijn heil zoekt.Nationale afdelingen van BH krijgen hun erkenning van de Engelse moedergroep, net zoals bij de Hells Angels.In Engeland lijkt de scene wat op haar retour door veranderende modes in de jeugdcultuur.Vroeger dosten ze zich uit in bomberjack en combatshoes. Nu gaan ze gekleed zoals de doorsnee voetbalhooligan, en die gaat zelden naar BH-evenementen.Jong bloed komt er nauwelijks bij tenzij in Tsjechië,Polen en het voormalig Oost-Duitsland.Vaak gaat het om gemarginaliseerde figuren die niet eens beseffen in welk schaakspel ze meespelen.
B&h Vlaanderen is destijds opgericht door een lid van C18, tot er onenigheid kwam waardoor er nu twee kampen zijn; B&hVl en B&H C18.Terwijl het Blok zich steeds meer als een rechtse fatsoenpartij probeert te profileren, blijven de contacten met B&H bestaan .Achter de schermen mag het tuig wel werken, zoals bij ordediensten bij herdenkingen. Het is een soort slapende knokploeg van het VB.
Opvallend zijn de goede banden van de Vlaamse afdeling met de Hells Angels Coast, het portiersmilieu en extreem-rechtse hooliganbendes.(bijv Bruges Casual Firm).Het is bekend dat het Brugse hooliganmilieu al jaren banden heeft met extreem-rechts.Het geweld van die hools dient de politieke doeleinden van het VB.Het is een strategie van de spanning: hoe onveiliger de burger zich voelt, hoe beter voor de partij.De links met portiers ligt voor de hand,ze zijn vaak racistisch en importeren wapens.Intussen was Combat 18, een andere Vlaamse groep op erkenning.
In het vlaamse neonazimilieu zitten heel wat lunatics. Denk maar aan de moord op een barman in Lille bij Turnhout,een jonge Slovaak die in mekaar werd geslagen in Tienen, in Brugge werden een kleurling en zijn vriend in mekaar getrapt Zijn ze folklore of staatsgevaarlijk?Beiden. De meeste leden zitten nog in een typisch Britse cultuur van drinken en vechten en plannen veel maar doen niets, maar voor een kleine meerderheid is het menens.Maar er is geen internationaal netwerk, het zijn lokale groepen.Kunnen we bijeenkomsten verbieden? Neen, de vrijheid van meningsuiting en vergaderen is een democratisch recht, dat juridisch verbieden is onmogelijk, tenzij je ze als tenzij je ze als privémilitie veroordeeld( zoals in Duitsland)
Boy A is een meeslepende film over een jongen(Eric Wilson) die na 15 jaar uit de gevangenis komt en een nieuw leven probeert op te bouwen.Hij is echter genoodzaakt een nieuwe identiteit aan te nemen omdat zijn gruweldaad zoveel jaar later nog steeds immense wraakgevoelens oproept.Uit lijfsbehoud gaat hij nu door het leven als Jack en langzaam maar zeker bouwt de schuchtere en introverte Jack terug zelfvertrouwen op en een sociaal leven .Hij heeft een job, een paar toffe vrienden en een vriendin waar hij veel van houdt. Terry is een sociaal werker die hem begeleidt en hij kan deze evolutie alleen maar toejuichen.Maar innerlijk wordt hij verteerd door schuldgevoelens omdat hij zijn verleden niet helemaal kan vergeten.Het voelt alsof hij 'in een leugen' leeft zegt hij tegen Terry.Hij wil dan ook alles opbiechten aan zijn vriendin.Via flasbacks gaan we terug naar zijn gebroken jeugdjaren.Zijn moeder was ongeneeslijk ziek en zijn vader gaf geen moer om hem.Gevoelig en fragiel als hij vindt hij gelukkig bescherming bij de stoere Chris die in hem een zielsverwant ziet.Samen steken ze veel kattekwaad uit tot op een dag hun onschuldig tijdverdrijf ontaardt in een gruwelijke moord. Terry beschouwt Jack als zijn eigen zoon en dit wekt jaloezie bij zijn zoon wanneer Terry per ongeluk een tip van de sluier licht.Zijn zoon grijpt die kans aan om een oude rekening te vereffenen met zijn vader.Hij licht de media in en Jack is nu opgejaagd wild en vlucht weg.Als ultieme wanhoopdsdaad ziet hij geen andere oplossing dan zich van het leven te beroven.Boy A is een knappe film omdat er zo authentiek geacteerd wordt en het een geloofwaardig verhaal is. Het einde is wel nogal abrupt en je blijft een beetje op je honger zitten.De boodschap van de film lijkt te zijn:iedereen is in staat tot zo'n zinloos geweld.De moordenaars hier zijn mensen zoals u en ik en beantwoorden niet aan het stereoriepe beeld van monster.
Aaltra is een bizarre prent vol gitzwarte humor en absurde situaties. Het leven van beide hoofdrolspelers baadt in tristesse.De ene verliest zijn job en betrapt zijn zwangere vrouw op heterdaad op overspel.De andere is een boerenknecht die maar net de eindjes aan elkaar kan knopen.De twee losers die mekaars buren zijn raken slaags met mekaar na onderlinge pesterijen.Tijdens het trekken en duwen geraken beiden geklemd onder de laadklep van de aanhangwagen van een tractor van één van beiden.Gevolg is dat ze beiden verlamd zijn aan de benen voor de rest van hun leven.Volgens hen is dit te wijten aan een defect.Ze willen hun gram halen bij de producent van de aanhangwagen die in het verre Finland gevestigd is.In hun odyssee raken ze verzeild in tal van knotsgekke situaties.Dit is een pareltje van een indiefilm met gortdroge humor voor mensen die ook films als 'C'est arrivé près de chez vous' weten te pruimen.Hilarisch bij momenten!
Gisteren twee delen gezien van deze 4-delige BBC-reeks over het leven van Jezus.De vier afleveringen van 'Lives of Jesus' onderzoeken verschillende aspecten van Christus' leven en leer. De eerste aflevering heet 'Jezus de God', gevolgd door 'Jezus de Jood', 'Jezus de rebel' en 'De verborgen Jezus'. Elk deel duurt ongeveer 50 minuten. De serie wordt opgenomen in Israël, Italië, India en Groot-Brittannië.Om de invloed van Jezus tijdens zijn leven te typeren, wordt er een vergelijking gemaakt met Sai Baba, een Indiase goeroe.Aan de hand van zijn figuur probeert men te begrijpen hoe mensen in een God kunnen geloven.Een aantal van zijn discipelen komen aan het woord.Allen lijken ze wel het licht gezien te hebben.Ze zeggen dat alle religies aan elkaar gelijk zijn.Er is maar één God die we aanbidden, hij heeft alleen andere namen in de verschillende religies.Verder wordt er in deel één een lans gebroken voor interreligieuze dialoog door te focussen op de gelijkenissen tussen het Hindoeïsme en het christendom.Er komt een Benidictijnse monnik aan het woord die een brug probeert te slaan tussen beide godsdiensten. In deel twee wordt het leven van Jezus historisch geduid.Waar leefde hij en wat voor iemand was hij?Er wordt vooral de nadruk gelegd op zijn joods karakter.Jodendom en christendom waren in deze begintijden heel erg gelijkend op mekaar,later ontstaat pas het verschil.Deel twee is duidelijk wat saaier omdat je meeste daarvan al weet.Deel 3 en 4 bespreek ik eventueel later nog.To be continued...
Nederlandse televisie:een voorbeeld voor Vlaanderen?
Vaak erger ik mij over het povere aanbod op televisie.De programma's lijken allemaal op mekaar:snel,sensationeel en een blitz format.Het televisie-aanbod lijdt duidelijk aan bloedarmoede maar er zijn ook tegengeluiden te horen.In eerste instantie denk ik dan aan de Nederlandse televisie met een programma zoals ' Zomergasten'.Dit is een drie uur durend programma van de VPRO waarin één gast en diens culturele voorkeuren centraal staan.Later op de avond volgt nog een keuzefilm.Het is een geweldig concept maar veel van de kwaliteit van het programma hangt af van de kwaliteit van interviewer.De afleveringen met interviewer Joris Luyendijk waren vaak goed tot uitstekend. Dit staat in schril contrast met de die van huidig interviewer Margriet vander Linden dit jaar of Connie Palmen in een vorige editie.De meeste monumentale reeks is nog altijd ' Van de schoonheid en de troost' van de VPRO.Vooraanstaande wetenschappers,schrijvers en filosofen buigen zich over de vraag wat hen troost biedt en wat wat hen ontroert.Dat leverde echte pareltjes van afleveringen op met o.m. Marta Nussbaum.George Steiner en Richard Rorty.Ik ben ook aangenaam verrast door het 6-delige 'Kijken in de ziel' dat dinsdagavond op Ned.2 te zien is.Een aantal psychiaters krijgen vragen voorgeschoteld.Wat is het belang van de kindertijd?Wat is een depressie?Nederlanders krijgen vaak de kritiek oeverloos te kunnen palaveren over banale dingen in de vele debatprogramma's.Maar dit programma vormt daar een gelukkige uitzondering op.In de vorige aflevering was de relevante hoofdvraag:wat is het meest bepalend in iemands leven?De genetische aanleg en het psychologisch profiel of de opvoeding en gebeurtenissen in iemand zijn leven?Daar is geen eenduidig antwoord op te geven, zo bleek ook uit de getuigenissen van de psychiaters.Vaak wordt iemands leven bepaald door een wisselwerking tussen verschilende factoren.Sommige kinderen met een moeilijke jeugd blijken bijzonder veerkrachtig te zijn terwijl andere kinderen uit een warm nest ontsporen.De openhartigheid van sommige gesprekspartners geeft het programma ook een authentiek karakter.De psychiaters zelf laten in in hun ziel kijken.Ze zijn gewone mensen met hun trauma's en kwetsuren zoals u en ik.Dit is baanbrekende televisie in een wereld waar op psychisch lijden nog vaak een taboe rust.Misschien kan dit programma de vele vooroordelen doorbreken die er bestaan over psychiatrie. Ik ben alvast ervan overtuigd dat het er toe bijdraagt.
Dit boek is een echte aanrader voor iedere fervente liefbebber van literatuurgeschiedenis.Het boek omhelst een periode van 1200 jaar(800-tot op heden).Een must voor encyclopedisten maar ook een staalkaart van lezenswaardige boeken voor de gulzige lezer.Het werk spitst zich voornamelijk toe op de 19e en 20e eeuw.De beschrijvingen zijn beknopt, helder en to the point.Het is een boek dat je in stukken moet lezen om geen overkill te krijgen.Iets voor in de vakantie in een luie zetel thuis of op het strand.In dezelfde reeks bestaat onder meer ook '1001 films die je moet gezien hebben' en '1001 schilderijen'.
Ik heb een tip voor de liefhebbers van ' The Clash':'Joe Strummer: The future is unwritten' is een knappe docu over het reilen en zeilen van deze punkband:te huur in de betere bib of videotheek vermoed ik
Een drankverslaafde outcast ontmoet een jonge Turkse vrouw die onder het juk van haar familie wil uitgeraken.Ze staat op het punt uitgehuwelijkt te worden.Ze verbinden beider lot met mekaar door een schijnhuwelijk aan te gaan.Aanvankelijk hebben ze totaal geen affiniteit met mekaar maar geleidelijk aan groeit een zekere verwantschap.Tot het noodlot toeslaat wanneer hij in een dronken bui een rivaal doodslaat.Hij moet naar de gevangenis en zij wil haar leven terug op de rails krijgen.Zij gaat naar een nicht in Istanbul en aanvankelijk lijkt ze tevreden met haar geordend leventje.Maar ze kan of wil niet in de pas lopen en belandt terug in de marginaliteit.Hij wordt ontslagen uit de gevangenis en gaat op zoek naar haar'.Hoe het verhaal eindigt verklap ik niet.Gegen die wand' is het relaas van een onmogelijke liefde die alle tegenslagen lijkt te overwinnen.Een rauwe en authentieke prent over het leven aan de zelfkant van de maatschappij.Een wervelende film over de duistere krochten van de menselijke ziel.
Ik was zo verrast door deze film dat ik meer werk van de regisseur Faith Akin wilde zien.'Auf der anderen seite' is een film over het leven van zes mensen dat met mekaar vervlochten raakt door allerlei gebeurtenissen.Op zich is dit een heel interessant gegeven want toeval speelt een grote rol in het leven.Maar de manier waarop Akin het uitwerkt is ongeloofwaardig en de verhaallijn is gekunsteld.De film mist bovendien de authenticiteit en de punch van ' Gegen die wand'.Jammer een film met veel potentieel die de verwachtingen niet inlost...
Ik stel mij de vraag waarom de beste films en documentaires altijd zo laat op de avond staan geprogrammeerd.Wellicht omdat kijkcijfers zo belangrijk zijn en commercie het televisielandschap bepaalt.'Meerwaardezoekers' is een duur woord dat gebruikt wordt door mediawatchers voor mensen die wat verdieping zoeken.Ik reken mijzelf tot die groep.Eén van de programma's die tegemoet kwam aan mijn intellectuele honger was 'Weerwolven', een documentairereeks die een poos geleden laat op de maandagavond stond geprogrammeerd.Het portretteerde mensen die voornamelijk s'nachts leven.In een sublieme aflevering stond Jean Marie Berckmans centraal.Hij werd gevolgd op zijn nachtelijke escapades door Antwerpen waardoor je een heel ander en grauw beeld van de stad kreeg.Hij sloeg wartaal uit en leek wel een beetje gek.Op literair vlak bekleedde hij dan ook een unieke positie in de Nederlandstalige literatuur.Zijn werk is de weerspiegeling van zijn apart bestaan.Zijn idioom en authenticiteit zijn zonder weerga.Hij was een notoire drankorgel,toxicomaan en zwerver.Naar eigen zeggen een miskend genie want hij had een briljante academische carrière in het vooruitzicht.Maar zoals vaak met genieën raakte hij het spoor bijster.Na een leven vol ellende stierf hij vorig jaar.
Infamous Assassionations is een voortreffelijke Britse documentaireeks over aanslagen op beroemde personen van de 20e eeuw.De reeks werd vroeger al eens uitgezonden maar deze aflevering had ik toen gemist.Docu's van zo'n kaliber mogen ze voor mij part elke avond na de Canvascrack uitzenden, er zijn immers te weinig goede geschiedenisprogramma's( uitgezonderd 'In Europa').De aflevering vanavond was gewijd aan Che Guevara.Altijd interessant om op gebalde wijze nog eens een overzicht te krijgen van zijn leven.Het is voor mij een voorsmaakje op de binnenkort te verschijnen biopic over Che waar ik reikhalzend naar uitkijk.In de hoofdrol de immer voortreffelijke Benecio del Toro en geregisseerd door Steven Soderbergh.
Bij mijn bezoek aan de bibliotheek in Borgloon daarstraks op dit interessante boek gestoten. Ik was al langer op zoek naar een boek dat op een heldere en toegankelijke manier de geschiedenis van het christendom vertelt.De schrijfstijl is heel vlot en het boek is hier en daar mooi geïllustreerd.De sterkte van het boek ligt ook in het feit dat het ook toegankelijk is voor de geïnteresseerde leek en zich niet noodzakelijk toespitst op vakgenoten(lees theologen en filosofen).Het boek focust zich in hoofdzaak op de algemene contouren van de ontwikkeling van de christelijke godsdienst maar belicht in de laatste hoofdstukken ook de huidige situatie van het christelijk geloof op de verschillende continenten.De mooie chronologische opbouw is heel verhelderend en het boek verzandt nergens in nutteloze details.De eerste drie hoofdstukken over het begin van het christendom,de jonge kerk en het christelijke Rome heb ik al achter de kiezen(zo'n 1oo pagina's).Verder las ik ook al Hoofdstuk 14 over Het moderne Europa(zo'n 3o pagina's).Ondanks het feit dat het een behoorlijk lijvig werk is(53o pagina's) nodigt het uit om het op enkele dagen uit te lezen. Nu alleen nog wat tijd vinden.Vandaag(27/08) nog hoofdstuk 5,6 en 7 gelezen over respectievelijk het Byzantijnse rijk, de vroege en Late Middeleeuwen.Blijft ontzettend boeiend!
Ram is een professionele worstelaar wiens privéleven één grote puinhoop is.Een nachtclubdanseres is zijn uitverkorene maar die wil werk en privé strikt gescheiden houden en hij vangt dus bot.Wanhopig zoekt hij ook terug contact op met zijn dochter maar ondanks zijn goede intenties breekt hij telkens zijn beloftes.Alleen als worstelaar betekent hij iets beseft hij ten volle.In de jaren tachtig in deze subcultuur was hij een icoon.Twintig jaar later pikt hij terug de draad op. Dit kost hem bijna zijn leven .Mickey Rourke geeft op authenieke wijze gestalte aan Ram, een intriest figuur die angstvallig vasthoudt aan zijn oude droom.The Wrestler is best wel een aardig werkstukje maar zeker geen meesterwerk.
