Onze derde en laatste dag van onze tour begint vlakbij de refugio waar we hebben overnacht, nl. de Laguna Colorado. We maken een wandeling langs het water, waar de flamingo's al erg actief zijn. We genieten opnieuw van het prachtige landschap. Daarna rijden we het reservaat uit. Vermits er geen controleur aan de inkom zat de dag voordien moeten we hier ons inkomticket van 150 Bol. (15€) betalen. Naar Boliviaanse normen zeer duur, maar als ze het geld gebruiken om de natuur te beschermen, betalen we dit graag. We rijden verder door de bergen en beginnen langzaamaan te zakken. We passeren nog een paar laguna's met flamingo's en lama's. We lopen hier bij een wandeling toevallig ook op een skelet van een lama. Ook voor hen zijn de leefomstandigheden blijkbaar niet evident. We passeren ook een lagune waar borax wordt ontgonnen. Borax wordt voor heel wat dingen gebruikt, maar vooral als desinfecteermiddel. De mijn wordt geëxploiteerd door een Chileens bedrijf en alle ertsen worden uitgevoerd naar Chili. De grondstoffenroof gaat nog steeds door. We rijden verder naar de Ciudad Perdido, een rotsformatie die het uitzicht heeft van een stad die compleet is verlaten.

Onze tocht brengt ons verder naar de Valle de Rochos, waar we lunchen. We zien hier heel wat Viscacha's , een soort konijn. Onze chauffeur legt wat eten op een rots. De beestjes zijn voorzichtig, maar niet zo schuw dat ze niet tot op enkele meters van ons komen om het eten te verorberen. We rijden verder en blijven steeds maar zakken. We rijden voorbij tientallen velden waarop lama's staan te grazen. Op deze hoogte begint ook landbouw mogelijk te worden. In hoofdzaak wordt hier quinoa verbouwd. Dat is sinds 2010 fors uitgebreid volgens onze chauffeur, vooral voor de export. Quinoa is sinds enige tijd erg populair geworden in Europa, ook bij topchefs. Dat heeft er voor gezorgd dat de export naar Europa exponentieel is toegenomen. Er zijn meer velden in gebruik genomen. Gemeenten nemen gezamenlijke initiatieven om efficiënter te produceren. Quinoa is vandaag het belangrijkste exportproduct van Bolivia, na olie en gas. Voor meer info: zie http://www.mo.be/artikel/quinoa-en-het-dilemma-van-de-vrije-markt

Onze laatste stop is San Cristobal. Hier worden in open mijnen heel wat mineralen ontgonnen: zilver, koper, tin... Door de raffinage was gans het dorp vervuild geraakt. Daarom hebben ze het dorp op een andere plaats opnieuw opgebouwd. De mijnen worden door een Japans bedrijf uitgebaat en alle ertsen worden uitgevoerd naar Japan. De grondstoffenroof uit Bolivia, opgestart door de Spanjaarden is nu overgenomen door andere landen. Of Bolivia er veel aan overhoudt is zeer de vraag. We rijden nu Uyuni binnen. Na drie dagen hebben we onze tour afgerond. Het was een indrukwekkende belevenis doorheen een zeer gevarieerd landschap met indrukwekkende panorama’s. Een unieke ervaring. Maar het leven voor mens en dier in de nachtelijke koude, tot -25 graden is er hard.