We nemen de boot van Copacabana naar Isla del Sol. Ongeveer anderhalf uur varen op het Titicacameer. Isla del Sol heeft een zeer bijzondere betekenis voor de Bolivianen. Daar zouden de goden van de zon en de maan zijn ontstaan volgens de traditie van de Inca's. Heel wat Bolivianen maken ook de oversteek. De meeste keren dezelfde dag nog terug. Sommigen, zoals wij blijven er overnachten. We kiezen om uit te stappen aan de zuidkant. Ons verblijf, Los Cabanas ligt ongeveer 100 meter hoger dan de aanlegkade. ‘Los escaleras des Inca's’, een trap die nog door de Inca's zou zijn gebouwd, leidt naar boven. Steil en... op ongeveer 3000 meter hoogte. Geen evidente klimpartij. We laten de bagage (en de vrouwen) beneden en spreken met de vrouw des huize af om de valiezen te laten oppikken door ezeltjes. Alles moet hier worden aangevoerd met ezels: water, bier, vlees... Op het eiland zijn geen wegen. Enkel stenen padjes. De mensen leven hier erg verbonden met de natuur. Terwijl onze gastvrouw des de ezels naar boven leidt, raapt ze alle papiertjes of plastiekjes op. Het is ons trouwens al erg veel opgevallen in Bolivia: pachamama, moeder aarde, is een begrip waarmee ze sterk rekening houden. Het besef dat men zorgvuldig en voorzichtig moet omspringen met wat pachamama ons geeft, is groot. In februari 2013 is president Morales nog naar het eiland gekomen om het “Manifest van het eiland van de zon” voor te stellen. 

http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2013/01/14/manifest-van-het-eiland-van-de-zon-een-toespraak-door-evo-morales

Het is een manifest waarin hij het tijdperk van duisternis wil afsluiten en een nieuw tijdperk wil openen, het tijdperk van licht: de Pachakuti. Een kort citaat: “De Pachakuti is aangebroken. En wij die nu verzameld zijn op het heilige Eiland van de Zon in het Titicacameer, wij zijn de strijders van de regenboog, wij zijn de krijgers van Het Goede Leven (el buen vivir), wij zijn 's werelds opstandelingen.” Het Isla del Sol heeft dus een heilige betekenis voor veel Bolivianen.

We verkennen het dorp Yumati en na de middag maken we een wandeling naar Pilco Kaina, een Inca ruïne aan het uiterste zuidpunt van het eiland. Het levert een prachtig uitzicht op Isla de la Luna op en op de rest van het meer. Tegen de avond aan klimmen we naar de rug van het eiland om van de zonsondergang te genieten op een terrasje.  Dit eiland biedt prachtige vergezichten, mooie natuur en ook rust. En dat hadden we nodig. In het restaurantje waar we gaan eten, komen we twee meisjes tegen die we de avond voordien al tegenkwamen in Copacabana. Ze zijn allebei doofstom. Erg moedig van hen om zo'n reis te ondernemen. Ze maken ons duidelijk dat ze de grote wandeling over het eiland hebben gemaakt en dat ze er kapot van zijn. Ze bestellen een groot bord spaghetti. We wensen hen een warme nacht en weten meteen wat ons de volgende dag staat te wachten.