We trekken nu stap voor stap naar de Machu Pichu. We nemen vandaag de bus naar Ollantaytambo. Vandaar nemen we de trein naar Aquas Callentes om op de 23ste de Machu Pichu te beklimmen. Ollantaytambo ligt diep in de Valle Sagrada. Het dorp is een van de best bewaarde Inca dorpen. Heel wat straten hebben nog de originele Inca-stenen. En het overgrote deel van het dorp bevat nog huizen met Inca-muren. Tegen de bergwand ligt een Inca-ruïne, waar de Spanjaarden een paar keer het onderspit hebben moeten delven. We verkennen het dorp. In de namiddag komen hier massaal veel bussen met toeristen toegestroomd. Dit is niet meer normaal. We beslissen om de ruïne de dag erna  's ochtend vroeg te bezoeken. Dan zijn er nog geen toeristen.

Om 9u30 beginnen we onze beklimming naar de ruïnes. Een steile Inca-trap leidt ons tot boven. Hier heb je een prachtig zicht op de besneeuwde bergtoppen in de omgeving. De ruïnes zijn vrij goed bewaard. Ze zijn ook erg strategisch gelegen. Van hieruit heb je de controle op twee valleien. Aan water is er ook geen gebrek. De Inca’s wisten het water goed te kanaliseren, zodat ze op hun terrassen hun landbouw konden ontwikkelen.

Om 15u30 nemen we de trein naar Aqua Calientes. Een treinreis van anderhalf uur met Perurail. Geen goedkope zaak. Om 42 km te overbruggen betalen we 55 dollar. Ze profiteren hier echt van de situatie dat je de Machu Picchu moeilijk anders kan bereiken. De reis heeft wel een bijzonder cachet. Perurail pakt het een beetje aan zoals een luchtvaartmaatschappij. De reis wordt aangekondigd in twee talen. We krijgen een snack en een drankje. Voor die prijs lijkt me dat ook vrij normaal. Daarna gaat het personeel alle producten van Perurail showen om ze bij de aanwezige reizigers te slijten. Dat lukt hen behoorlijk. Ons kunnen ze niet overtuigen, want de prijzen zijn nogal hoog. De trein rijdt door een prachtige vallei. Af en toe moeten we opzij om een tegenligger door te laten. Dan springt er iemand uit de trein om een wissel om te gooien. Die loopt dan verder om een andere wissel aan te passen. Een spektakel dat je bijna niet meer voor mogelijk houdt. Aangekomen in Aquas Calientes, worden we opgewacht door de vrouw van ons hotel. Zij loodst ons doorheen de artisanale markt en de kleine straatjes. Aquas Calientes is een uit zijn voegen gebarsten kuuroord met hooguit twee grote straten. Overal vind je artisanale producten, restaurants, cafés enz... Aan drank en eten geen gebrek. Veel te veel etablissementen voor het publiek dat de Machu Picchu komt bezoeken (want voor iets anders komt niemand naar hier). Onze Trotter waarschuwt ons voor onhygiënische omstandigheden in vele restaurants en beveelt een restaurant aan dat gerund wordt door een Fransman. Ze hebben hier een zeer goede keuken maar het advies van Trotter (Guide du Routard) ruikt toch een beetje naar chauvinisme. We gaan ook nog tickets kopen om morgenvroeg met de bus naar de Machu Pichu te kunnen. 18,5 dollar, heen en terug. Exuberante prijzen voor een ritje van nog geen 10 kilometer. Maar ja, het is ons niet gegeven om in de vroege uurtjes dit parcours te voet te doen. Neem daar nog een inkomticket van ongeveer 35 euro bij en je bent snel meer dan 140 euro kwijt om de Machu Picchu te bezoeken. Op die manier zorgt men voor een financiële selectie en spijst men de kas van… hopelijk de Peruviaanse staat. Hopelijk wordt het geld goed besteed om de monumenten goed te beschermen.