De vorige avond werd afgesloten met een prachtige maaltijd met bijhorende buddies (Budweisers). Dit zorgde s morgens voor smogalarm in menige kamers. Het alarm bleek echter de wekdienst te zijn. Frisheid werd er in de douche gezocht. Haren in de plooi werd er met een slenterig tempo naar het ontbijt gewandeld. Daar bleek echter dat de kippen de eieren nog moesten leggen en het varken nog geslacht moest worden om tot, een toch wel smakelijk ontbijt te komen. Gebruikmakend van de nodige peper en zout verdween het ontbijt op een sneltempo achter de kiezen, goeiemorgen
De traditie in de studiereis bracht ons naar iets wat ongeloofwaardig leek 85.000 vleesrunderen. Een drukte van jewelste, ons transport over de hectaren lopende big Macs en andere lekkernijen van de vatsige Amerikanen verliep dan ook per auto. Zo ver je kon kijken stonden er stieren te eten of lagen er stieren te herkauwen. Voorbijrijdend draaiden de kopjes in onze richting met dezelfde verbazing dan die wij hadden voor deze immense veestapel. Woorden te kort om deze beelden, gedachten en geuren te beschrijven die ons werden voorgeschoteld. Vele mondjes te voeden zorgt ook voor een heel andere aanpak. Van maisopslag tot de voermenging en het aan en afrijden van de voervrachtwagens sloeg ons met verstomming. 26 monden vielen open van verbazing. Rijdende door het idyllische landschap omringd door de bergen op weg naar de Beef cattle zagen we stapels huizenhoog van luzerne.
Enerzijds om de 85.000 2 hoevigen te voeden maar ook om te commercialiseren. De balen werden ontzettend compact geperst en te verkassen naar het land waarde zon nooit ondergaat, China. Beelden om nooit te vergeten , de autos trokken voor een middagmaal naar, u raadt het nooit Mc Donalds.
De zon op zijn hoogste punt werd er naar het laatste landbouwbezoek van de reis getrokken. De 60-stands carrousel buitenmelker toerde de koeien rond. Een vijftal Mexicanen zaten in het gareel en hadden hun handen meer dan vol om de maximale bezetting aan te houden. Het bezoek vond plaats bij Bullfrog Dairy een bedrijf met 3000 melkkoeien zowel Jersey als Holstein, vulden de tank voor onze drie gidsen. De genste studenten wandelden door de laatste meters voergang van de reis. Inspecteerden de machines, het voer en de manier van werken en zagen dat het goed was. De laatste flessen Delirium werden afgeleverd en op naar de nachtbasis. Waar ons weer een eigenbereide maaltijd staat te wachten.
De ochtend startte iets minder geslaagd. In ons motel konden we geen ontbijt krijgen maar gelukkig hadden we nog enkele pistolets over van de avond ervoor. Vandaag stond er enkel een bezoek aan het Coachilla Valley Water District op het programma. Vooraleer we uitleg kregen over de werking van het hele irrigatiesysteem rondom de Salton See hebben ze kennis gemaakt met 2 hagedisjes. Na een korte samenvatting over het ontstaan van de Salton See en het irrigatiesysteem konden we een kijkje nemen in de controlekamer waar de watertoediening gebeurt. Hier in California is het zo droog (er valt amper # inchs water op een jaar) dat het hele landbouwsysteem overleeft door irrigatie. De landbouwer moet dan bellen naar de controlekamer en laten weten hoeveel water hij nodig heeft de volgende dag(en). Hiervoor betaald hij 20 dollar per acre of per half hectare. Voor de middag nog brachten we een bezoek aan een aardbeienkweker en een paprikakweker. Na een aangeboden lunch gingen we dan verder naar een andere paprikakweker en een groentenboer en bezochten we het kanaal voor de waterverdeling. Rond half 4 konden we vertrekken richting motel. Een tussenstop aan de Salton See kon echter niet ontbreken. Na een video trokken we richting strand. Onze verbazing was groot toen we het strand roken, een indringende geur van dode vissen kwam ons tegemoet. Hier en daar konden we er zelfs nog één zien liggen. Op het motel aangekomen sprongen er een paar direct in het zwembad terwijl andere naar de winkel gingen of voorbereidingen maakten voor de barbecue die ons die avond stond te wachten. Eindelijk geen hamburgers en frieten maar een normaal stuk vlees met groentjes en zelfs gekookte patatjes. Na nog enkele zware discussies kropen we allemaal in ons bed want morgen wacht er ons weer een nieuwe dag..
Na een pittig ontbijt (suikers en vet en vet en suikers) en een 2.5 uur durende rit door de Sierra Nevada kwamen we aan bij het snijbloembedrijf van Alex Van Wingeren. Orchideeën, chrysanten, lelies, gerberas, in alle kleuren en geuren. De vrouwen hoopten op een spontane attentie van de jongens omdat ze zo verdraagzaam zijn. Helaas, enkel de restjes waren goed genoeg, snif. Het zijn en blijven boeren L.
Bij het vertrek vlogen de rugzakken in het rond door een ongelukkige maar gelukte 1 april grap. Bahahahahaaaaaaaaaa
En als middageten een klassieker: pizza met frisdrank, voor de verandering.
Het tweede bedrijf teelde selder en aardbeien. Enkele gelukkigen mochten een ritje maken met een tractor op rupsen, samen met een Mexicaan die geen Engels sprak op een akker van 60 acres (27 ha = heel groot). Jeroen Th was in zijn nopjes en mocht even zelf sturen. Het aardbeienveldje (euheum, veld) lag naast de selder, maar toch even de auto nemen. Het proevertje namen we met beide handen aan: aardbeien vers van het veld. En plukken maar, op zoek naar de grootste, lekkerste, roodste Californische aardbei.
Na al die drukke bezoeken en ellenlange ritjes met de auto, mochten we ons eindelijk eens uitleven op Malibu- beach. De brandende zon, liters zonnecrème, tonnen zand en veel water, meer was er niet nodig voor 3 uur plezier. Aangezien we niet gewoon zijn aan zoveel zon, sloeg het vel van de meeste rood uit, maar geen erg want da wordt bruin (kunnen we lekker stoefen als we terug zijn).
Als avondeten weeral een hamburger.
We snakken naar ne goeien biefstuk friet met groentjes.
s Morgens was iedereen vroeg klaar want we keken vol spanning uit naar de fameuze koeien-dag. Er stonden namelijk 3 verschillende melkveebedrijven op het programma.
Als eerste werden we verwelkomd op het bedrijf van de Nederlandse Amerikaan Timmerman. Dit bedrijf telt zon 800 melkkoeien met bijhorend jongvee. Er werd gemolken in een 2 x 13 melkstal. Vader en zoon stonden ons met plezier te woord. Achteraf werden we zelfs getrakteerd op koffie met cake!
Daarna waren we te gast bij de buurman. Hier worden 1570 Jersey koeien gemolken. Sommige meisjes waren vertederd door het zien van de 1600 stuks jongvee dat hen met lieve schattige bambi-oogjes aankeek
Om alle koeien 2 keer per dag te kunnen melken zou een dag 28 uur moeten tellen. Om toch voldoende te kunnen vooruitgaan zal de melkstal van 2 x 16 melkstellen uitgebreid worden naar 2 x 20.
Over de middag werd halt gehouden bij een Mexicaans restaurantje: Coco Cabana. Hier waagden sommigen zich aan de typische Mexicaanse gerechten. De bediening werd verzorgd door een ober die bij bepaalde meisjes ( euhm : Kim?) duidelijk in de smaak viel.
Hierna werd koers gezet naar het bedrijf Zonneveld. Daar keken we onze ogen uit op de 13 500 dieren waarvan er 7300 gemolken worden. De 83-jarige bedrijfsleider reed met ons door het hele bedrijf. We keken verstomd naar de meer dan 10 km lange voederhekkens verdeeld over 5 eenheden. Elke eenheid heeft een melkstal om 2 x 30 dieren van hun melk te verlossen. Al het werd wordt uitgevoerd door, hoe kan het ook anders hier zo dicht bij de Mexicaanse grens, 90 Mexicaanse werknemers.
Het bedrijf telt om en bij 2400 ha en de silo van enkele 100den meters lang waarbij een inhoud van zon 350.000 ton hoorde, deed bij velen de mond open vallen.
In de late namiddag zetten we onze tocht verder naar Bakersfield, Bij een sanitaire stop (jaja, inderdaad voor de meisjes) reed onze rustigste chauffeur, Men. Fremaut, een platte band. Wanneer deze hindernis verholpen was en de tocht kon worden verder gezet aan 90 km/u besloten de anderen een zatte Mexicaan te volgen die paarden had. Slechts 1 wagen hield het vol en kreeg maar liefst een ranch van 5 paarden te zien
s Avonds beperkten we ons tot broodjes met beleg en wat drank. Maar het feestje bleef niet lang duren want de nachtwaker, met titel van Security op zijn brede borstkas gespeld, zond iedereen veel te vroeg naar bed de buren waren duidelijk net iets minder enthousiast dan wij waren
Na opnieuw het ondertussen bijna beu gegeten ontbijt werden alle valiezen in de autos geladen en koers gezet naar Fresno State University. Hier werden we opnieuw vriendelijk ontvangen: na een korte inleiding kregen we een rondleiding. Eerst werd halt gehouden bij de Winery waar ons met trots werd toevertrouwd dat hun medaillekast overvol zit. Hierna volgde een rit met de autos door hun velden. Deze universiteit krijgt geen overheidssteun en om rond te komen worden alle geteelde, gemaakte of gebrouwde producten verkocht in The Market Farm. Door ons bezoek zal er deze maand zeker winst geboekt worden
s Middags werd snel halt gehouden bij een typisch, en voor ons ondertussen doornormaal aan het worden, fastfood-restaurant. De eigenaar beweerde dat hij binnen de 15 minuten alle 26 personen van de groep eten kon bezorgen wij hebben hem aan de lijve doen ondervinden dat hij dat niet kon
(hij lachte opmerkelijk minder vrolijk wanneer we terug vertrokken,
Wat wil je ook: doordat hij 6 personen te laat had eten gegeven, waren deze maaltijden gratis )
Na de middag werd BASF onveilig gemaakt! Dit was het meest slaapverwekkende en dus meest gevreesde bezoek van deze reis: wie zijn ogen sloot moest heel de groep trakteren En maar trekken en sleuren om de ogen open te houden, of gewoon een donkere zonnebril???
Na de inleiding mochten we plaats nemen op een super-de-luxe kar met strobalen. Er volgde een rit doorheen hun proefvelden. Tijdens de rit werd zelfs eventjes halt gehouden om sinaasappels van de bomen te plukken: mmm, lekker smullen! Smaakt toch des te beter dan gekochte!
Bij de rit naar het hotel werd een kleine omweg (zon 3 uur) gemaakt naar het Sequoia-park. Daar staan de grootste bomen in volume van heel de wereld. 1 nadeel: deze bomen staan bovenaan de Sierra Nevada, en sommige maagjes waren niet bestand tegen het geslinger naar de top. Snel een groepsfoto bij de General Sherman Tree voor het helemaal donker was, nog wat sneeuwgevechten erbij, dan de kotszakjes ledigen en de terugrit werd aangevangen!
En dan lieve kindertjes: oogjes dicht en snaveltjes toe, slaaplekker en tot morgen!!!
Gewekt door het eerste zonnetje, kon ons stadsbezoek aan San Fransisco beginnen. Ieder ging zijn eigen weg. Sommige onder ons gingen op zoek naar de Hollywood letters van San Fransisco en werden daarbij geëscorteerd door de plaatselijke police. Na een lastige helling, konden we genieten van een prachtig panorama. Daarna werd de binnenstad van San Fransisco onveilig gemaakt. Daar ontdekten we de mooie heuvels, vooral de afdaling van de Lombard street was een echte sensatie. Tegen de middag probeerden we te verzamelen bij de wereldberoemde Golden Gate Bridge. Merendeel had echter schrik om de brug over te rijden waardoor we elkaar niet terugvonden. Na het blije weerzien, deze keer aan dezelfde kant van de brug, namen we een mooie groepsfoto. Daarna gingen we de Chineese cultuur opsnuiven in Chinatown. Na een late maaltijd en een korte wandeling door Grant street, trokken we naar Fresno.
Na het nachtje stappen, werden we gewekt door een claxonerende trein en hevige regen gepaard met donderslagen. Na een typisch Amerikaans ontbijt, konden we vertrekken richting luchthaven Antanta. Tijdens onze tocht werden we geconfronteerd met helse onweersbuien. Onze rit werd een attractie op zich, de splash in Bellewaerde kon er niet aan tippen. Op de luchthaven genoten we voor het eerst van een vettige Amerikaanse hamburger. Gelukkig was de hamburger al deels verteerd toen we tijdens het opstijgen goed door elkaar geschud werden door hevige turbulenties. Na 5 uren vliegen, kwamen we aan in het zonnig San Fransisco. Sommigenkwamen bij het ophalen van de valiezen tot de onprettige vaststelling dat de flessen budweiser en passiejenever de vlucht niet overleefd hadden (we zullen maar geen namen noemen é Machteld en Mario) . Na het ritje in de airtrain, konden de nieuwe chauffeurs hun favoriete auto uitkiezen. Meneer Fremaut slaagde erin om van een kort ritje naar het hotel een gans avontuur te maken. Eens de kamers gekozen waren, begaven we ons vliegensvlug naar Zorbas pizzas. Enkelen probeerden nog de bloemetjes buiten te zetten maar in Sant Bruno was echter weinig te beleven En dan zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
Over de ochtend kunnen we zeggen dat herhaling troef was. In het inkomhalletje van het motel, met enkele pitoreske tafeltjes en stoeltjes, werd er snel een ontbijt binngespeeld. Dit gekozen uit een schaars buffet. Valiezen terug ingeladen en de koers werd ingezet naar agenda punt 1 van de dag.
Aangekomen en gezeten in de "Main conference room" van de universiteit van Florida werd er ons vreemd nieuws meegedeeld. Er heerste gevaar voor een tornado, wat toch wel niet alledaags is voor Europeanen. Zo doende zou het programma sterk worden gewijzigd. De presentatie was nog maar net gestart of de hemel kleurde naar een ontzettend donkere kleur. Niet veel later tikte de eerste druppels op de raam om over te gaan in stortregen. Hoewel de beschreven weerfenomenen de aandacht trokken had de spreker de zaal in zijn hand met zijn verhaal over de vleesveehouderij in Amerika en Florida in het specifiek.
Hoewel er in eerste instantie niet gedacht werd het gebouw te verlaten trokken we toch naar de vleesveestallen. Er zou namelijk de volgende 20 minuten geen gevaar zijn (hier kan Frank DB blijkbaar nog iets van leren?!). Een fantastisch mooie proefstal werd ons getoond, een droom voor een Vlaams nutritionist blijkt. Want de individuele opname van ieder dier werd automatisch geregistreerd. Wat vrij uniek is. Vragen van gesekst sperma tot integratie van ons fantastische Belgische vleesveeras werden afgevuurd en beantwoord. Er volgde nog kort uiteenzettingen van bodemonderzoek en plantenteelt waarna we een sandwich konden prepareren. Na deze maaltijd volgde er tekst en uitleg bij de voor ons onbekende pinda en notenteelt.
Het gevaar buiten was volledig geweken, voor er werd vertrokken naar de volgende slaapplaats gingen we opzoek naar het drie staten punt. Op zoek naar de kruising van Georgia, Alabama en Florida moesten er enkele hindernissen worden getrotseerd. Het hindernissenparcours startte met het uitduwen van een auto, daarna volgde een wandeling door een weide met de nodige jumps over prikkeldraad en tot slot moest er nog een boom sneuvelen. Er werd onderweg ontzetten veel geschaterd gelachen en fysieke strijdjes gestreden. Wat zorgde voor een aangename rit naar het motel. Hier stond voor de durvers een zwembad te wachten. enkele waagden zich in het koude water.
Aangezien we de volgende dag geen bedrijfsbezoek hadden trokken we er nog even op uit om de bloemetjes buiten te zetten. De start in een plaatselijke pub was wat onwennig maar er werden enkele cd's in de Dj zijn handen gestopt en de partytrein was vertrokken. Grote ogen werden getrokken bij het groepsplezier van Bart Kaell met Zeil je voor het eerst. De pintjes werden geledigd en om 1 uur stak iedereen in zijn bed.
De dag startte omstreeks 7 uur. Geen enkel ochtendhumeur kon er worden opgespoord en na het opdoen van de nodige cafeine en energie konden de 20 wielen richting Fort Valley University bollen.
Hier stond ons bijna een haag van professoren te wachten op ons bezoek. Een korte voorstelling van hun school en werkdomeinen werd doorsneden met flitsen van de plaatselijke fotografe. Ons bezoek wordt een hot item voor de volgende universiteitskrant met 2 interviews op de koop toe. De overwegend anders gekleurde professoren focustenzich op de productie van geiten. Dit op het gebied van melk en vlees. Na een (fiere) rondleiding door hun infrastructuur werd het bezoek afgesloten met enkele proevertjes van hun geitse producten en een heerlijke maaltijd in het studentenrestaurant. Er werd sterk geconsumeerd en qua porties werd er aan volledige Amerikaanse integratie gedaan.
Het gaspedaal stouwde de brandstof weer in onze motoren op zoek naar het volgende bedrijf, een varkensbedrijf. Letterlijk op zoek, na menig heen en weer rijden en het raadplegen van de plaatselijke bevolking werd het mestvarkensbedrijf met maar liefst 7300 plaatsen gevonden. Vol bewondering voor de zwemvijver vol varkensmest en de manier van werken werd er opnieuw in de autos plaatsgenomen op weg naar de laatste halte van onze tweede dag, Tallahasee (Florida).
Deze lange rit werd gedaan onder begeleiding van fantastische schlagermuziek die door de boksen galmde, ook werden we verrast door volle rijpe vruchten die op de autostrade verschenen. Aangekomen in het motel, werd direct verder gezet naar een plaatselijke chinees waar het buffet werd geplunderd. Het einde van de dag werd besloten met een gezellig samenzijn en verdiende nachtrust.
26 Vroege vogels arriveerden rond kwart na zes in zaventem. Na al het administratief werk en nadat al de wapens werden afgenomen mochten we niemandsland binnen. Over de vliegreis gaan we zeer kort zijn, de tijd kroop voorbij. Er werd geslapen, geroepen, gelachen, roddelblaadjes doorgenomen en muziek beluisterd. De landing in Atlanta bezorgde bij iedereen dan ook een kreet van opluchting en een applaus voor de cockpit. Opnieuw zochten we de douane op en iedereen werd aanvaard in het beloofde land van 14 daags leerrijk plezier.
Het contact werd omgedraaid in de 5 auto's en na een anderhalf uurtje rijden (racen) kwam iedereen aan in de eerste overnachting in the united states of amerika. Een kleine negatieve bijklank was echter dat 1 auto niet direct mee was in de caravaan richting Byron. We konden echter vertrouwen op het op instinct gebaseerde navigatiesysteem van Mario Vandaele. Zodat na 15 minuten wachten iedereen op de plaats van bestemming was!
Ter compensatie van de schrale vliegtuigmaaltijd trekken we nu op tocht opzoek naar een natje en een droogje. Om morgen fris te zijn voor de eerste bedrijfsbezoeken. Tot morgen!!!!
Quote van de dag: Persistentie is alles!!!!!! Held van de dag: Mario zijn bosduif genen!!!
Beste sympathisanten en mensen aan het thuisfront,
Hier kunnen jullie de volgende dagen het nieuws heet van de naald volgen! De leerrijke momenten, de fantastische bezienswaardigheden, de gebeurtenissen van de dag zullen hier worden vermeld. Dit in tekst of in beelden.
