Ik heb zojuist een kwartier naar haar gezocht, maar Saskia is nergens te bespeuren. De kassabediende vertelde me dat ze er ongeveer een half uur geleden nog rondliep. Ik belde de politie maar het is te vroeg om van een verdwijning te spreken. Het wordt nacht en de kassierster is reeds naar huis. Ik blijf maar rond het servicegebouw en de auto wandelen. Ik kan geen rust vinden en voel me niet op mijn gemak. Daarnet voelde ik me nog zo gelukkig. Ze kan me zo plots toch niet achterlaten?
We waren 4 uur onderweg en een eerste tankbeurt was noodzakelijk. Saskia ging enkele drankjes halen om de dorst te lessen, terwijl ik een foto nam van het tankstation met de ondergaande zon. Vervolgens legde ik me in het grasperkje te wachten.
...
Na drie kwartier werd ik wakker (had de tijd uit het oog verloren) en merk dat Saskia nog niet terug is, anders had ze me wel wakker gemaakt. Het is niet van haar gewoonte om zo lang weg te blijven.
De autosnelweg is dan wel een saaie weg, met Saskia naast mij mag het eeuwig duren. Ondertussen is het half zes en we genieten van de zon die ons nog een paar uur zal vergezellen.
Half vier, eindelijk is het zover. De mobilhome staat klaar, fietsen op het dak en de benzinetank vol. Op weg naar Frankrijk! Niet vergeten de tankbeurten bij te houden, want het benzinewijzertje is kapot. We willen niet drie uur wachten op hulp, zoals onze eerste reis samen.
