Let wel dit is slechts een ruwe versie ! Er zijn nog heel wat wijzigingen aangebracht vooraleer het van de pers rolt...
fragment 1 :
Nu ik het samenwonen met Franky, mijn vroegere vriend,had moeten laten varen, was ik teleurgesteld en eenzaam want nu had ik geen huisje meer om op te knappen naar de zin van ons tweetjes. Ik had alleen mijn kamer thuis,een beetje zakgeld en een brommertje waar ik niet ver mee geraakte. Ik droomde van een zelfstandig leven en was ondertussen meerderjarig geworden. Op een doodgewonezondag vroeg Tom me ten huwelijk en ik was nog blij ook. Ik was smoorverliefd en dolgelukkig met de idee om samen iets te gaan huren, spulletjes te gaan kopen en ons eigen leven te gaan leiden. Papa en mama vonden onze beslissing heel wat minder geslaagd. Wat ze ook zeiden of probeerden, het drong niet tot me door. De situatie was hopeloos.
Fragment 2 :
Hij liet mij, vier en een half maanden zwanger van zijn kind, zitten. Hij had besloten dat hij zijn vrijheid terug wou en dat een vrouw en kind hem alleen maar hinderden. In alle rust wou hij met zijn makkers kunnen gaan zuipen en een zwangere vrouw paste niet in dat plaatje... Ik smeekte hem om te blijven. Letterlijk opmijn blote kniëen.. Ik wist helemaal niet hoe ikhet zonder hemmoestredden in dat vochtig oud huis en dan nog met een baby op komst. Mijn hele wereld stortte in... Tom bleef medogenloos zijn koffers pakken en deed of ik niet bestond.
Fragment 3 :
De bevalling werd ingeleid omdat de situatie voor mij onhoudbaard werd en na heel veelpijn en een hele nacht afzien werd Jeffrey geboren. Een klein maar mollig ventje met rode voetjes en een beetje haar. Ikvond hem wel schattig met zijn piepkleine neusje. Hij leek gezond al was hij een beetje aan de kleine kant. Papa,mama en Remco kwamen kijken naar de kleine spruit. Ook Tom's ouders kwamen kijken. De enige die ontbrak in het plaatje wasTom. Hij was direct na de bevalling als een pijl vertrokken om iedereen het nieuws te gaan vertellen en natuurlijk om zijn vaderschap te gaan vieren. Hij kwam die dag niet meer terug. Ik was opnieuw in alle staten.
Fragment 4 :
Wekenlang had ik 24 uur lang gezorgd voor een boze baby zonder voor mezelf te kunnen zorgen. Uitgeput sukkelde ik die nacht huilend in slaap. Het was de eerste keer in weken dat ik ongestoord kon slapen. De nachtrust deedme goed en vanzodra ik wakker werd, haastte ik me om naar Bartje te kunnen gaan. Ik hoorde hem al van in de gang huilen. Zodra hij me zag en ik hem vastpakte, hield hij op. Hij miste zijn mama even hard als ik hem miste. De dokters onderzochten alles wat ze konden onderzoeken en wij wachten angstig op de resultaten.
Fragment 5 :
De nachten die anders rust en vergetelheid brachtenleken nu ook eindeloze zwarte poelen waarin de tijd stilstond. Slaap was een goeie vriend die me vergeten was. Ik kreeg grote zwarte kringen onder mijn ogen. Het huishouden leek er één van twintig man. Het vergde meer kracht van medan ik in me had. Vreugde was verdwenen, ik was alleen nog bang. Ik stortte neerin een vreselijke depressie.
Fragment 6 :
Wanneer hij wel opdaagde rook hij vaak naar drank enhad hij een kater vanhier tot in Tokio zodat ik in doodsangst mijn kinderen met hem mee moest sturen. Soms beefde hij en geregeld was hij te zat om hen op het juiste uur terug te brengen. Johnny was het roerend met mee eens dat het zo niet verder kon. Hij was een gevaar voor de kinderen.
Reacties op bericht (1)
12-08-2008
Mijn oordeel over de fragmenten van groeipijnen.
Hoi Katja,
Ik vond de fragmenten goed en vlot geschreven, waardoor ik nu natuurlijk wel meer zou willen lezen. Ikzelf ben iemand die me compleet laat gaan in mijn emoties, mijn emoties lijken mij soms te sturen in wat ik doe of hoe ik in bepaalde situaties reageer. En ik weet dat het voor omstaanders niet altijd makkelijk is om me te begrijpen, maar meestal voel ik anderen aan en neem nogal gauw anderen hun zenuwachtigheid, triestheid, boosheid of blijheid over.
Ben blij dat ik deze fragmenten al kon lezen en ben echt benieuwd naar meer. Als dit zoals je schreef gebaseerd is op je eigen leven dan kan ik enkel zeggen, chapeaux meid, dit zouden weinig mensen je nadoen, je bent een sterke vrouw lijkt me!
Groetjes en héél veel succes, mijn steun krijg je alvast.
Ik ben katja ronsse, en gebruik soms ook wel de schuilnaam the bikewitch.
Ik ben een vrouw en woon in amougies (België) en mijn beroep is administratie en schrijven.
Ik ben geboren op 06/03/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kruiden,planten,wicca,interieur, gothic,koken, zingen.
blessed be
