Een vriendin, een schrijfmaatje... Hoe waardevol zijn hun tips? Het is een heel goede vraag. Je moeder zal waarschijnlijk anders op je verhaal reageren dan een professionele docent Nederlands, maar zijn haar tips dan waardeloos? Ik geloof dat iedere proeflezer een meerwaarde voor je verhaal kan betekenen. Vele websites raden het af om je beste vrienden je verhaal te laten lezen, omdat ze niet kritisch genoeg zijn. In dat geval zijn het wat mij betreft ook geen echte vrienden. Ik heb al heel vaak feedback gevraagd aan mijn vriendengroep en ze zijn steeds eerlijk. Wat natuurlijk het meeste helpt is een schrijfmaatje, iemand die weet wat je sterktes en zwaktes zijn en je daar ook advies over kan geven. Ik heb zelf ook enkele personen die schrijven in mijn vriendengroep, hun tips en tricks zijn natuurlijk onderbouwd door hun eigen ervaring en kennis, maar ook mensen die veel lezen kunnen je een heel eind op weg helpen. Wat mij betreft, hangt de feedback samen met de persoon. Als je die persoon kan vertrouwen en zijn/haar mening kan een meerwaarde voor je verhaal betekenen, op welke manier dan ook, dan zou ik zeker niet twijfelen.
Ik had heel veel positieve reacties gelezen over dit boek, het was anders en erg origineel. Bij de start had ik het gevoel dat het boek misschien toch meer gericht was aan kinderen, dan jongeren, maar dat veranderde wel. Op het einde kon ik het boek zelfs niet meer wegleggen.
In dagboek van een klotejaar beschrijft de 16-jarige Laura Brown haar leven. Ze heeft het moeilijk om te overleven tussen haar zenuwachtige moeder, haar vader met zijn nieuwe hobby en haar verwende zus. De grootste verandering vindt echter plaats als ze een CO2-kaart in de bus krijgt. Engeland is namelijk het eerste land dat drastische maatregelen voert om de CO2 terug te dringen. In het jaar 2015, waarin dit boek zich afspeelt, heeft Laura echter ook nog steeds haar gewone problemen: hoe kan ik ervoor zorgen dat ik mijn slechte resultaten verberg voor mijn ouders? wanneer zal mijn band de Dirty Angels eindelijk doorbreken? en wat kan ik doen om de aandacht te trekken van Ravi Datta?
Een heleboel vragen in een origineel kader. Het maakt je er bovendien ook bewust van hoe kwetsbaar we eigenlijk zijn. We verbruiken enorm veel CO2 en wat als dit opeens niet meer mogelijk is? Saci Lloyd behandelt hiervan ook de resultaten, mensen in grote ontevredenheid en rellen die uitbreken. Eén van de belangrijke pluspunten van dit boek is ook dat de situaties in andere landen beschreven worden, zo leren we hoe de rest van Europa omgaat met de besparingen, zullen ze uiteindelijk allemaal moeten volgen? En door haar nichtje in Amerika krijgen we ook een idee hoe het er daar aan toe gaat.
Dagboek van een klotejaar is een aanrader om in je ligstoel in de tuin te lezen met een lekker koel drankje en je dan ook even af te vragen hoe het zou zijn als je steeds je CO2 kaart moest checken en keuzes maken, en dat voor dingen die op dit moment eigenlijk vanzelfsprekend zijn...
Op aanraden heb ik dit eerste deel van de Chemical Garden trilogie gelezen en ik heb het mij nog geen seconde beklaagt. Gedurende de dagen die volgden op het einde van dit boek heb ik mij afgevraagd hoe ik het snelst in de winkel kon geraken om het volgende deel te kopen. Voor de fans van de Hongerspelen, waar ik mezelf natuurlijk ook toe reken, is dit een nieuwe uitdaging.
Het verhaal speelt zich af in een tijd waarin mannen slechts vijfentwintig jaar worden en vrouwen twintig. In de eerste scéne maken we kennis met Rhine, een zestien-jarig meisje dat ontvoerd wordt om uitgehuwelijkt te worden aan een voorname heer die zijn nageslacht wil veiligstellen. Ze heeft nog twee andere vrouwen die haar gezeldschap houden, Rhine wordt echter vlug zijn favoriet, hij weet echter niets van haar plan om uit het landhuis te ontsnappen.
De volgende scénes zijn spannend en meeslepend, je waant je echt in het landhuis en leeft elke seconde met Rhine mee, je voelt haar pijn als de jouwe. Dit boek is een echt aanrader voor de fans van fantasyverhalen. Laat je meeslepen in het verhaal van Rhine en loop net als mij zo snel mogelijk naar de winkel voor deel twee: Vrees.
Het boek van Natalie Goldberg is een echte aanrader. Ik had het gekocht omdat ik zelf erg veel met schrijven bezig ben en de klassieke schrijfboeken vaak erg droog en veel theorie bevatten. Dit boek bevat ook veel informatie, maar het is mooi gedoseerd in verschillende hoofdstukken en Natalie voegt ook regelmatig een grappige anekdote en/of verhaaltje toe. Ze schrijft vanuit haar eigen hart, je voelt het leven en de spirit die uitgaat van dit schrijfboek en ik had onmiddellijk ook zelf zin om erin te vliegen. De tips die Natalie geeft zijn erg handig en makkelijk om toe te passen, ze geven ook meteen zelf zin om aan het schrijven te gaan en de titel van haar boek vind ik erg toepasselijk.
Als je zelf een schrijver bent, kan je van dit boek veel leren, vooral van de kleine tips die een heel grote invloed kunnen hebben. Zoals de vrees voor het witte blad of de problemen van een writer's block. Het boek is vooral positief en energiek, een echte aanrader om onder je parasol te lezen met een glasje wijn, om daarna weer volop aan het schrjiven te gaan! Veel succes!
Sabine Dardenne - Ik was twaalf en fietste naar school
Sabine Dardenne - Ik was twaalf en fietste naar school
Ik was zelf nog maar een kind als de zaak Dutroux heel België in de ban hield. Als ik daar nu op terugkijk, dan ben ik heel blij dat ik me er niet meer veel van herinner, want in dit boek ben ik de feiten op een andere manier te weten gekomen. Het verhaal van Sabine is ontroerend en levensecht. Niet alleen omdat het ook waargebeurd is, maar omdat Sabine haar hele ziel in dit boek heeft gelegd. Je ervaart alles precies zoals zij het ervaren heeft en leert ook hoe ze omging met de media na de ontdekking van de meisjes. Ook van het vertekende beeld dat Dutroux aan de meisjes heeft opgehangen, heb ik nooit iets geweten.
Na het lezen van het boek was ik enorm aangedaan. Sabine brengt haar hele verhaal op een manier waarop haar eigenzinnige karakter sterk naar voren komt. Je begrijpt alles wat ze bedoelt en hoe ze tot de beslissing is gekomen om afstand te nemen van de pers. Het is een pakkend boek over een jong meisje van twaalf wiens hele leven verpest overhoop gehaald werd door een buitenstaander. Op het einde dacht ik vooral: Wow, wat een sterk meisje is dat.
Het boek is een aanrader voor iedereen, alleen overbezorgde moeders zouden zich misschien moeten onthouden
In het debuut van Lissa Price volgen we de 16-jarige Callie. Het meisje heeft samen met haar jonger broertje, dat ernstig ziek is en een goede vriend de oorlog in het nieuwe Amerika overleefd. Ze mogen onder geen beding gaan werken, maar Callie ziet geen andere mogelijkheid om geld binnen te brengen en haar metgezellen van eten te voorzien. Daarom trekt ze naar de Bodybank, waar ze haar lichaam en tijd inwisselt voor geld. Via een revolutionair systeem kan een oude Ender (zo wordt de oude generatie benoemd in de boeken) in het lichaam van een jonge tiener treden en die voor geruime tijd overnemen en daarvoor betalen. Alles lijkt heel erg mooi tot Callie terug wakker wordt tijdens haar huurperiode. Callie heeft grote gaten in haar geheugen en verliest gedurende het verhaal ook nog vaak haar lichaam aan haar huurder, maar als ze het plan ontdekt van haar huurder, besluit Callie met haar samen te werken en om de Bodybank voor eens en altijd te verslaan.
Ik had veel moeite om in het verhaal te komen. De eerste hoofdstukken bij de Bodybank en in het pand dat ze kraken waren erg verwarrend. Ik kreeg niet meteen een goed beeld van de sfeer uit dit nieuwe Amerika. Na enkele hoofdstukken (vanaf het moment dat Callie haar lichaam verhuurt wordt) wordt het verhaal veel spannender en werd ik er meteen in getrokken. Het is in dezelfde stijl als "De Hongerspelen" van Suzanne Collins geschreven, het leest dus heel erg vlot. Je wilt meteen weten hoe het verder gaat en ook de setting wordt heel wat interessanter als Callie Blake ontmoet en gevoelens krijgt voor hem wat haar huuder absoluut wil voorkomen.
Starters is een interessant boek en de moeite waard als je van het genre houdt.
Wat is er erger dan in je huis rondlopen met het geweldigste idee aller tijden, dat dan als zand door je vingers wegloopt om het moment dat je je neerzet achter je computer om dat fantastische verhaal nu eindelijk op te schrijven.
Het witte blad...
Er wordt eigenlijk heel erg moeilijk over gedaan, maar naar mijn mening is het vooral een mythe. Als je gaat neerzitten en je loopt vast is het meestal een teken van slechte voorbereiding. Je weet niet waar je met je verhaal naartoe wilt en waarschijnlijk ben je te snel begonnen aan het daadwerkelijke schrijven, voor je alles hebt uitgedacht. Ik begrijp het heel erg goed, de zin om dat idee om te toveren in een fantastisch verhaal is waar we het allemaal voor doen, maar het is ook een leugen. Dat verhaal komt er alleen maar door hard werk en niet dat fantastische moment waarin de schrijver dat ene belangrijke idee krijgt.
Ik heb het al veel tegen mijn collega's gezegd en ik denk dat zij het alleen maar kunnen beamen, het beroep van schrijver bestaat slechts uit 1% inspiratie... wij weten allemaal wat de rest is!!
In Back trekt Dirk Bracke opnieuw naar
de gure steegjes van Brussel, waar we Mavela en Marwan volgen.
Na die vreselijke nacht keert het meisje met opgeheven hoofd terug naar
the Black Bronx, maar diep vanbinnen zijn de wonden nog steeds vers. Mavela bedenkt een plan om de jongens in de val te laten lopen, maar moet
daarbij opletten dat ze zichzelf niet verraadt, maar dat ze ook Marwan
niet kwijtspeelt. De twee blijven elkaar stiekem ontmoeten, maar steeds
met het risico om betrapt te worden. Bovendien groeit de ruzie tussen the
Black Panthers en the Black Bronx uit tot een echt gevecht, waarvan Mavela
het slachtoffer dreigt te worden. Zij was tenslotte diegene die Angela
meelokte naar het huis van the Black Bronx voor hun eerste wraakactie.
Ik vond Back minder indrukwekkend als
Black, misschien omdat ik bij het eerste verhaal meer onder de indruk was
van de setting, die natuurlijk in dit verhaal hetzelfde is gebleven. Ook
was ik meer onder de indruk van Marwan in het eerste boek, hij had daar
een krachtigere verhaallijn, naar mijn mening.
Ondanks deze opmerkingen, is Back nog altijd een aanrader en een passend
slot voor een mooi liefdesverhaal in de achterwijken van Brussel.
De tips die ik zou willen geven zijn heel simpel, maar ik vind dat ze nog steeds te veel over het hoofd worden gezien. Als je je serieus wilt bezighouden met schrijven, dan zou je erg veel moeten:
1. Lezen 2. Schrijven 3. Luisteren
Dit zijn naar mijn mening de belangrijkste kwaliteiten van een schrijver en je moet ze allemaal onderhouden om de kwaliteit van je schrijfwerk nog verder omhoog te halen. Dus schenk ze allemaal evenveel aandacht en je zal merken dat het allemaal plots een stuk makkelijker wordt!
Boeken van Dirk Bracke zijn altijd wel
een aanrader, maar dit eerste deel van twee boeken is spannend geschreven
en erg uitdagend. Zeker voor jongvolwassenen die geïnteresseerd zijn in
de zware thema's die hij soms ter sprake brengt, is dit boek een aanrader.
De jonge Mavela komt via haar neef
Notorious in aanraking met de jeugdbende: The Black Bronx. Mavela voelt
zich meteen aangetrokken door de groep omdat ze een macht uitstralen die
ze erg aanlokkelijk vindt. Bovendien beschermen de jongens haar en kan
ze bij de bende meer begrip vinden dan bij haar thuis. Ze sluit zich volledig
aan bij hen en leert ook de vrouwen van de bende kennen. Het wordt
pas link als The Black Bronx met een rivaliserende bende wil afrekenen
door een meisje te verkrachten. Mavela moet het meisje naar het onbewaakte
appartement lokken. Ze voelt zich hier heel slecht over, maar de druk van
de bende is te zwaar en Mavela bezwijkt.
Het is Mavela die in opstand komt tegen
de bende als ze Marwan leert kennen. Het is echter niet toegelaten voor
iemand van de bende om de liefde buiten hun groep te zoeken en daarom besluiten
de jongens van The Black Bronx haar te straffen op de enige manier die
zij als een mogelijkheid zien.
Dirk Bracke heeft zich voor dit boek
geïnformeerd bij de echte jeugdbendes in Brussel, dit merk je ook meteen
aan het boek. Het verhaal is realistisch en levendig geschreven, bovendien heeft de schrijver ook zijn woordenschat aangepast zodat je het gevoel hebt dat je zelf in de situatie zit.
Als het gaat om het schrijven van teksten
zijn er heel wat verschillende mogelijkheden. Is starten met een goede
voorbereiding essentieel? Volgens Gie Bogaert wel. Op de schrijfdag in
Mechelen (georganiseerd door creatief schrijven) volgde ik de cursus "Meestervingers"
van hem. Voor deze sessie had hij ook zijn eigen plakboek meegebracht waarin
hij zijn hele boek voorbereidt, alleen al de voorbereiding en het plakboek
opmaken kostte hem twee jaar, maar deze werkwijze is natuurlijk heel interessant,
want hoe kan je geheime tips in je verhaal steken die toeleiden naar een
spannend einde als je niet eens weet wat dat einde zal zijn?
Maar dan is er natuurlijk ook nog altijd
de creatieve vrijheid en je personages die een eigen leven gaan leiden.
Soms komt het niet allemaal zo uit als je voorspelt hebt, is je personage
excentrieker en is het niet logisch dat hij reageert op de situatie zoals
jij eerder gepland had, dan kan je verhaal automatisch afwijken, maar je
kan je natuurlijk ook afvragen of je daaraan moet toegeven? Volgens mij
werkt het plannen van een boek alleen maar in je voordeel, je hebt een
leidraad en zal minder last hebben van een writer's block, maar laat natuurlijk
de ruimte voor veranderingen want die zullen er altijd zijn. Denk aan jezelf
als de grote circusdirecteur die zijn mensen en dieren in bedwang houdt,
maar ze ook genoeg ruimte geeft om te groeien en hun eigen ding te doen.
Als je zelf bepaalde ervaringen hebt
met een plakboek of een dergelijke outline, dan mag je die hier beneden
altijd toevoegen. Ik werk zelf met een klein boekje waarin ik alle gedachten
neerschrijf, maar een overzichtelijk plakboek met foto's van mijn personages
en een duidelijke structuur, vind ik ook heel erg interessant. Gie Bogaert
heeft me daarin een goede les geleerd en voor mijn huidig verhaal ga ik
toch eens proberen een eigen creatief plakboek samen te stellen.
Vlammen is het juiste woord! Suzanne Collins gaat er in dit tweede deel weer keihard tegenaan, want net wanneer Katniss en Peeta veilig terugkeren naar hun families en hun intrek nemen in hun eigen huis, wacht er hen nog een onaangename verrassing.
Sinds hun terugkeer uit de arena, wordt er immers in District 12 gefluisterd over een opstand en hoewel Katniss er nooit om gevraagd heeft, is zij het boegbeeld geworden van deze nakende revolutie. Daar heeft President Snow echter een antwoord op, hij sluit Katniss en Peeta opnieuw op in de arena naar aanleiding van de Kwartskwelling (een nieuw avontuur in een andere arena met de winnaars van de vorige edities). Haymitch is nog steeds hun mentor, maar of hij hen opnieuw uit de vele valstrikken kan redden, dat valt nog af te wachten, want... de klok tikt!
Wat is jouw favoriete boek uit de Hongerspelen-trilogie?
Het viel mij op dat het niet mogelijk is om bij mijn poll te zetten waarom dat ene boek van de Hongerspelen jouw favoriet is...
Daarom stel ik hier nogmaals de vraag:
Welk boek van de Hongerspelen is jouw favoriet en waarom?
1. De Hongerspelen 2. Vlammen 3. Spotgaai
Je kan op dit bericht reageren en in mijn gastenboek achterlaten welk boek jouw voorkeur wegdraagt. Bij mij is dat in ieder geval het laatste deel: Spotgaai. Het is zo meeslepend geschreven en het einde vind ik echt prachtig (ik wil nog niet te veel verklappen voor diegene die het nog niet gelezen hebben...)
Als je de voorbije maanden niet in het
land was, dan heb je waarschijnlijk de nieuwe rage gemist. Al kon je er
in het buitenland ook moeilijk omheen, na Twilight en Harry Potter is
de nieuwste rage: De Hongerspelen. De succesvolle boeken van Suzanne Collins
kunnen op heel wat bijval rekenen en terecht!! Deze boeken zijn niet alleen
meeslepend, het gaat zelfs zo ver dat je amper je boek kan neerleggen om zelfs nog maar te gaan slapen.
Katniss Everdeen sleurt je mee in haar leven en tot in het derde, laatste deel blijf je je afvragen hoe het haar zal vergaan.
Een korte uitleg:
In het eerste deel van de Hongerspelen-trilogie
leren we de wereld van de 16-jarige Katniss Everdeen kennen. Ze woont in
het armste district van het vroegere Noord-Amerika (nu Panem). Jaarlijks worden hier de Hongerspelen gehouden. Dit is een wreed spel waarbij 24 kinderen in een arena worden geplaatst en elkaar moeten vermoorden. Uiteindelijk blijft er maar 1 winnaar over. Dit jaar wordt het zusje van Katniss, Prim, uitgeloot om deel te nemen. Katniss offert zichzelf op om haar plaats in te nemen en belandt zo in de Hongerspelen. Samen met een andere jongen uit haar district: Peeta Mellark. De twee groeien gedurende het spel dichter naar elkaar toe als de spelmakers beslissen dat er in deze reeks twee overwinnaars mogen zijn. Maar houden ze zich wel aan hun woord?
Stof genoeg dus voor een geweldige roman, die jong en oud meesleept in de wondere wereld van het capitool en zijn districten, om van de bloedstollende spanning in de arena nog maar te zwijgen.
Inspiratie haalde Suzanne Collins bij de verhalen over de Minotaures in Griekenland.
Ook de twee sequels: Vlammen en Spotgaai zijn zeker de moeite waard!!
Om je tekst meer diepgang en gevoel te geven, is het belangrijk om zintuiglijk te schrijven, probeer alles te voelen wat je neerschrijft. Proef, voel, ervaar alles tot in de diepste details. Als het teveel wordt, kan je het later nog altijd deleten.
In feite is de schrijver alleen maar een tussenschakel tussen zijn brein en het papier, je bent zoals ze zeggen: de boodschapper. Je hoofd is de werkelijke ontwikkelaar en jij bent gewoon de gelukkige die de pen in handen mag hebben.
OMDAT IK NIET WOU KUSSEN - HATICE AVA & GUY DIDELEZ
Het verhaal van Hatice Ava heeft mij in de positieve zin verrast. Ik had eerst even bang dat het wat overroepen zou zijn, ik had ook al een artikel gelezen over het voorval en daarom wist ik niet goed wat ik mocht verwachten van dit boek. Maar het boek is klein en bescheiden gebleven en juist omdat het zo echt en natuurlijk geschreven is, leest het als een trein.
Hatice is een jonge, sterke vrouw die een situatie meemaakt die haar leven verandert. Ze was altijd al een buitenbeentje omdat haar beste vriend de computer is en ze de meeste vrienden op Facebook heeft, maar als ze in het ziekenhuis verzeild geraakt nadat ze wordt neergestoken, heeft ze geen kans meer om bij haar computer te komen. Hatice wordt voor het eerst geconfronteerd met zichzelf. Het lezerspubliek leert haar appreciëren, ook al maakt ze soms verkeerde keuzes. De kleine daad van zinloos geweld heeft haar hele leven veranderd en Hatice doet haar uiterste best om dit allemaal een plaats te geven.
Vooral voor tieners is deze boek een enorme aanrader, het meisje laat een kracht zien waarvan ze niet eens wist dat ze die had en ook als de twijfel zich meester maakt van haar en ze door het bos de bomen niet meer ziet door problemen op school, geeft ze niet op.
Hatice, je mag trots zijn op wat je bereikt hebt en op je boek!
Vanaf woensdag 21 maart draait de film van "The Hunger Games" ook in de Belgische filmzalen. De film is een aanrader voor alle fans van de boeken (en voor de gewone filmliefhebbers natuurlijk ook). Er is veel tijd en geld gestoken in de film en dat zie je ook. Zelden heb ik een boekverfilming gezien die zo trouw het boek volgt.
Ik denk dat ik nog wel een tweede keer naar de filmzaal zal trekken...
){kind=link}