Toekomstig KULeuven rector Rik Torfs pleit voor het oprichten van een waarheids- en verzoeningscommissie rond wetenschapsfraude, om dit fenomeen structureel ipv individueel aan te pakken.  Zie ondermeer http://eoswetenschap.eu/artikel/fraude-bij-een-op-de-twaalf-medische-wetenschappers
Op zich een uitstekend idee - doen maar. De structurele etter in onze maatschappij moet en mag nu op alle mogelijke plaatsen naar buiten gebracht. Alleen zo is er zuivering mogelijk, kunnen de wonden genezen, en kan het lichaam echt helen. Of beter nog, kan dit maatschappij-lichaam echt ten gronde haar  bouwstenen, haar DNA, fundamenteel aanpakken en vernieuwen.

Maar als we die fraude aanpakken, kunnen we haar dan ook meteen DEGELIJK aanpakken?

·       Bravo voor het mea culpa van een gezaghebbend vertegenwoordiger van het universiteitsleven. Echter, kunnen we dit a.u.b. uitbreiden naar het bedrijfsleven? De farmaceutische onderzoekssector bv biedt zonder twijfel prachtige mogelijkheden tot datamanipulatie.

·       Is het publiceren van negatieve resultaten ondertussen verplicht? Negatieve resultaten zijn resultaten die niet beantwoorden aan de verwachtingen, niet in de kaart spelen van de opdrachtgever, en dus vaak achtergehouden worden. Denken we maar even aan de telecomsector en het ganse gelobby om de negatieve effecten ervan te verdoezelen.

·       Met die zogeheten grijze zone waar Rik Torfs het over heeft, bv "het een tikje aanpassen van de berekeningen om toch die toppublicatie te halen", heb ik het toch wel moeilijk. Dit " een tikje aanpassen" kan immers verstrekkende gevolgen hebben, als deze onderzoeksresultaten aangewend worden voor overheids- en andere beslissingen, o.m. rond de volksgezondheid.

·       Met plagiëren heb ik het dan weer minder moeilijk - hoewel ik er uiteraard geen voorstander van ben - want er zijn veel erger "katten te geselen". Bovendien kunnen onderzoeksresultaten van één sector vaak zonder meer op een andere sector toegepast worden, met heel mooie resultaten. Is dat dan plagiaat? Verder is plagiaat vaak heel moeilijk vast te stellen. Zo is het fenomeen bekend van nieuwe ideëen die vaak tegelijk op verschillende plaatsen op onze aardbol opduiken. (Tja, het mag dan lijken op plagiaat, maar is het meestal geenszins.)

·       Wordt en is de link tussen universiteit(sonderzoek) en bedrijfsleven misschien hier en daar wat té close? Een departementssecretaresse op de pay-roll van een farmaceutisch bedrijf?, laten we hopen dat dàt ondertussen verleden tijd is... of mag dit toch eens degelijk gecontroleerd worden?

·       Absoluut akkoord hoor, toegepast onderzoek mag en moet er zijn. Maar kunnen we dat dan misschien (zelfs indirect) beter laten sponsoren door de overheid? Om nog maar een paaar voorbeelden te noemen direct gerelateerd aan de volksgezondheid: impact van electrosmog (bv DECtelefoons en GSM-masten), impact van chemtrails en van de Tsjernobyl - Fukoshima rampen, impact van citroenadditief in duizend- en één voedingsproducten. En als we dan na dit (graag neutraal) onderzoek overduidelijke resultaten bekomen, kunnen we dan meteen onze regelgeving aanpassen?
Of moeten we concluderen dat ook onze overheid met het bedrijfsleven "onder één hoedje speelt", en dit potje liever gedekt laat? Moeten we concluderen dat de (gezondheids) economie wel vaart bij een niet te gezonde bevolking?

·       Toegegeven, "open science", het publiek maken van wetenschappelijke data en onderzoeksresultaten, zou onze wetenschap ongetwijfeld vooruit helpen, en het frauderen mee beperken, dus laten we daar aub vaart mee maken. http://www.demorgen.be/dm/nl/992/Wetenschap/article/detail/1643743/2013/05/31/Medeoprichter-Wikipedia-pleit-voor-open-science.dhtml