We zijn nu 7.5 jaar samen, hebben 3 kinderen maar soms twijfel ik aan mijn gevoel voor hem. Als hij lief is hou ik van hem maar hij is zo opvliegend van aard dat ik dat gevoel vaak helemaal kwijt raak met alleen maar schrik in de plaats. Daarom hoeft die boosheid niet in de eerste plaats naar mij gericht te zijn, het kan ook ochtendhumeur of naar de kinderen toe zijn. Ik weet uit ervaring dat dit naar mij toe om kan slaan. Daarnaast ben ik te weten gekomen dat hij uren tegen anderen kan praten dat ik zo slecht ben voor hem en dan zegt hij tegen mij dat hij niks van dat alles heeft gezegd. En moest het dan nog waar zijn maar het meeste van die praatjes die hij over mij vertelt zijn grove leugens. Er zit natuurlijk wel eens eentje bij dat waar is bij want ik heb ook mijn fouten of sommigen dingen die ik in alle oprechtheid doe, verwringt hij zo dat het helemaal lijkt alsof dat het uit slechtheid gedaan is. Ik weet dat hij dit doet omdat hij graag veel aandacht krijgt en niet omdat hij mij echt wil schaden maar het heeft mijn vertrouwen in hem wel serieus geschaad. Het feit dat hij zo overtuigend kon liegen zonder verpinken, laat mij twijfelen aan al zijn woorden. Was ik niet zeker geweest van wat hij gedaan had, dan had ik hem sowieso zonder twijfelen geloofd. Toch ben ik er nog niet aan toe om zonder hem verder te gaan omdat ik vaak nog veel liefde voor hem voel. Ik kan hem nog niet loslaten. Het is ook niet dat de kinderen dag in, dag uit in een gezin vol spanning zitten want dit zijn allemaal dingen die niet zo worden aangebracht in het gezin en eigenlijk gaan we vaak heel goed met elkaar om. Wel heb ik het gevoel dat de pit uit onze relatie is, de vlam maar dan denk ik weer dat dit wel overal het geval is. Het vuur van in het begin van een relatie kan ook niet eeuwig branden wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik hem niet doodgraag zie. Zoals je leest ben ik hier nog heel niet uit maar ik denk dat de toekomst het wel voor mij zal uitwijzen.
