Heey,
Laat maar iets achter.
Comments, opbouwende kritiek of gewoon iets leuk over jezelf!
Alles is welkom :)
Beoordeel dit blog
Over mijzelf
Ik ben Lisa
Ik ben een vrouw en woon in Lebbeke (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 15/06/1993 en ben nu dus 32 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Korfbal, lopen, zwemmen, fotografie, schrijven...
Lisa beantwoord graag verdere vragen in het gastenboek :)
Ik geef ook graag adviezen, of bied een luisterend oor. Je mag me alles vragen.
Lisa's Blog
17-08-2010
Lisa's dag aan 't zeetje
Vorige week woensdag ging ik naar de zee. Een bezoekje brengen aan mijn meter en peter. Ik had eigenlijk nog nooit op mijn eentje naar de zee gereisd, wat, dat besef ik nu, heel vreemd is voor een 17jarig meisje. Achja, voor alles een eerste keer zeker? J Het voelde wel anders om helemaal op mezelf de trein te nemen, die trouwens werd afgelast -lang leve de NMBS-. Zo dingen alleen doen, vind ik niet zo erg. Soms heb ik dat wel nodig, een beetje Lisa-tijd, maar deze keer dus niet. Om de een of andere reden zitten al mijn gedachten op een rijtje. Die reden leest dit tekstje waarschijnlijk ook J Het zeetje waar ik geweest ben, is Heist. Niet Heist-op-den-Berg, meneer de Locketman, maar Heist aan de zee. Over meneer de Locketman gesproken. Die man vindt mij dus echt niet leuk. Hij laat mij teveel betalen en wil geen weekendticket geven. Achja, nog eens, lang leve de NMBS J Maar ik ben aan het afdwalen. Aan dat zeetje, Heist dus, heb ik een hele hoop vakanties besteed in mijn jonge jaren. Wanneer ik op de trein de oude camping voorbijreed, kreeg ik weer het zalige gevoel van een 10-tal jaren geleden. Ik nam fotos, want ik wou deze beelden altijd bij me houden, ook thuis. Het was wel vreemd om alles, na zo een lange tijd, nog exact te weten liggen en flashbacks te hebben terwijl ik rondom me heen keek. Een hele dag, heb ik als in een trance alles beleefd. Het was in een woord, FANTASTISCH! Het heden aanschouwend, dacht ik terug aan het verleden. Maar, het kon niet blijven duren. Het was tijd om naar huis te gaan. Overdreven gelukkig- ik wou zelfs op straat dansen- stapte ik nog eenmaal langs al mijn jeugdherinneringen. Maar, mijn euforie duurde niet lang meer, want in mijn jeugdherinneringen, komt mijn opa ook voor. Mijn lieve opa, die, net als ik die dag, altijd alleen naar de zee reisde. Opa, waar je ook bent, ik hoop dat je weet dat ik nog steeds aan je denk en dat ik dat altijd zal blijven doen.
Fotos zijn herinneringen aan een tijd waarvan je weet dat je dacht gelukkig te zijn.