En de dag is op alle mogelijke manieren goed verlopen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik had me dan ook zo goed mogelijk proberen voor te bereiden op alles wat kon foutlopen.

Ik was begonnen met heel vroeg op te staan. Om half 7 was ik al uit mijn bed, en om 7 uur had ik me al gedoucht en had ik gegeten. Nog een half uur later was ik ook klaar met me aan te kleden en met mijn haren te föhnen, waardoor ik véél te veel tijd over had (maar zo heb ik het graag op zo’n belangrijke dag als deze). 2 herhalingen van het extra journaal rond de overwinning van Kim Clijsters op US Open en een halve film later, werd het dan toch eindelijk half 10.

Op naar de bushalte. Gelukkig had ik voldoende tijd voorzien voor mogelijke vertragingen, want toen ik beneden kwam, kwam ik daar enkele bonnesoeurs* tegen die me nog even wilden succes wensen met mijn eerste schooldag.

Enkele hartverwarmende minuten later, stond ik aan de bushalte. Precies op tijd (ja, op de minuut zelfs) kwam de bus aan. De 65, die me naar het station bracht. Daar aangekomen was het even zoeken naar de halte van de 27.

Even later stapte ik – weer helemaal op tijd – de bus op. Maar terwijl de 65 me automatisch aan het station afzette – en me dus geen zorgen moest maken over mogelijke belletjes om op te drukken – was dit niet het geval bij de 27. Ik had mijn nieuwe school nog nooit bezocht, laat staan gezien, dus ik wist helemaal niet waar ik moest zijn.

Als ik in Vlaanderen met de bus ergens naar toe moet waar ik nog nooit eerder geweest ben, ben ik al redelijk zenuwachtig, laat staan in Wallonië! Gelukkig kende ik de naam van de bushalte waar ik moest afstappen, en was de buschauffeur heel erg vriendelijk. Hij vroeg of ik naar school moest (oui! :) ), en hij vertelde dat hij ook bij HENAC gestudeerd had, voor leerkracht Frans en geschiedenis (hij had zijn studies wel niet afgemaakt, maar dat terzijde ;) ). Hij toonde me twee haltes waar ik kon afstappen als ik naar school moest, eentje tegenover de ingang van de pedagogische afdeling en eentje bij de hoofdingang van de school. Daar ben ik uitgestapt, heb ik Carmen gebeld, en enkele ogenblikken later kon ik haar opgelucht omhelzen. Onze eerste schooldag kon beginnen!

Tot nu toe was alles bijzonder vlot verlopen.

Maar toen moesten we op zoek naar madame Chantal Muller*. Na eerst te hebben rondgedwaald in de aangrenzende secundaire school (wisten wij veel :) ), tientallen richtingaanwijzertjes gelezen te hebben en misschien wel 5 keer gedacht te hebben dat we in de goede richting liepen om het ‘acceuil’ (onthaal) te bereiken, werden ons door een vriendelijke mevrouw twee stoelen aangewezen, waar even later madame Muller ons zelf kwam ophalen.

“Quel grand bâtiment!” De KHLim is er niets tegen …

Wat volgde was een kort gesprekje en het overhandigen van enkele informatieve boekjes en papieren, waaronder ook onze lessenrooster voor deze week. Aangezien we deze week nog alleen Franse lessen moeten volgen, hebben we 2 dagen vrij (woensdag en vrijdag)! Dat betekent één dag shoppen en één dag vroeger naar huis. Een half uur later waren we al klaar met dit paperassenwerk. Onze eerste ‘schooldag’ zat er al op!

We hebben van onze vrije namiddag geprofiteerd om even bij elkaar op bezoek te gaan. Eerst liet Carmen haar appartementje zien. Wat woont ze daar gezellig met die twee andere meisjes.

Na er ook vlug onze boterhammetjes opgegeten te hebben (die we speciaal uit totale onwetendheid gesmeerd hadden voor onze eerste schooldag in Wallonië!) reden we naar mijn kot. Daar hebben we nog de rest van de namiddag gezeten en zo hebben we gezellig volledig kunnen bijpraten.

Toen Carmen naar huis was, ging ik naar de winkel. De Colruyt ligt, schat ik, amper 100 m verder van mijn kot dus werd het de Colruyt. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik nog nooit (of toch al heel lang niet meer) in de Colruyt ben gaan winkelen, dus wist ik niet dat het daar de gewoonte is dat iedereen een kar neemt en dat je volle kar door de kassier(ster) wordt uitgetast naar een andere kar en dat je dan met die kar naar de kassa moet gaan om te betalen. Dat weet ik nu ook al weer. Waar Erasmus al niet goed voor is! ;)

Terug onderweg naar mijn kot kwam ik weer een bonnesoeur tegen die me verwittigde dat er ondertussen een van mijn twee kotbuurmeisjes was ingetrokken in haar kot. Ben ik natuurlijk me vlug even gaan voorstellen. Ze heet Avril en studeert voor vroedvrouw. Wat is ze lief en sociaal, maar ze praat ook verschrikkelijk snel! Het gekke is, dat hoe meer je iets wil terugzeggen, hoe beter dat lukt. Ik moest toch per se mijn antwoord ertussen krijgen! :)

Omdat ik nog een abonnement nodig had van TEC* en die winkel om 19.00 uur sloot, ben ik die klus nog even gaan klaren en daarna heb ik eten gemaakt. Dat hield in: aardappelen schillen (wat erg lang duurde, omdat ik dat anders bijna nooit doe :) ) en koken (op een gasvuur, nog nooit mee gewerkt :s) en het vlees en de groentjes die mama had meegegeven, opwarmen.

Je zou zeggen, dat kan toch niet zo moeilijk zijn! Dat was het ook niet, maar omdat ik mijn microgolfoven voor de eerste keer gebruikte, wist ik nog niet welke temperatuur hij bij welke stand bereikte. Omdat mama had uitgetest dat een tas water opwarmen zo’n 2 minuten vereist, had ik het vlees slechts 5 minuutjes in de oven laten opwarmen, maar dat was al voldoende om keihard te laten worden. Ik merkte ook dat er een gat onderaan in het plastieken bakje was verschenen. En ik had nog zo ge-sms’t naar mama om te vragen of het bakje in de microgolfoven mocht! Duidelijk had ik het veel te warm laten worden.

Gelukkig stond er nog zo’n bakje met vlees in de koelkast. Opnieuw in de microgolfoven ermee, maar deze keer wel zonder het bakje én een aantal minuten minder.

Tussendoor kwam Avril nog even langs om te vragen of ik geen spaghetti van haar wou eten, omdat ze te veel had gemaakt. Jammer genoeg was ik al bezig met koken.

En mijn eerste ‘zelfgemaakte’ maaltijd op kot smaakte redelijk goed (al hadden de aardappelen iets minder lang mogen koken :$).

Ik was nog net op tijd klaar met de afwas om naar Topgear te kijken op canvas (naast één de enige Vlaamse zender die ik hier kan krijgen). Daarna heb ik me nog vlug gedoucht en ben ik mijn bedje ingekropen. Wat een volmaakte eerste Erasmusdag (zelfs met het gat in het plastieken bakje).

A demain!

Birgit

* bonnesoeurs = nonnen, mijn kot is gelegen in een residentie waar op de benedenverdieping nonnen wonen.

* Chantal Muller: onze Erasmuscoördinator in HENAC

* TEC = de Waalse ‘Lijn’