Lidia is een ama, dat staat voor een alleenstaande minderjarige asielzoeker. Zij zal ik nooit vergeten. Haar aankomst kan ik mij nog perfect herinneren, alsof het gisteren was. Ik stond buiten aan het inkomhek te roken toen er een politiewagen ons terrein op reed. Er stapte twee mensen in uniform uit die een meisje begeleiddenaar de burelen. Dat meisje was de 16- jarige Lidia. Een paar dagen later hadden we nog geen woord uitgewisseld. Ik was het beu om nieuwkomers te begroeten, mij voor te stellen, vragen vanwaar ze kwamen,Â… Want ofwel word je afgebroken en bekeken. Maar Lidia nam initiatief, ze kwam naar mij toe en stelde zich voor. We geraakten aan de praat. Ook al was ze veel jonger dan mij, ik voelde mij op mijn gemak bij haar. Lidia had iets moois, iets liefs maar vooral iets sexy in haar gezicht. Ik kan mijn gevoelens voor haar niet beschrijven. Hoewel ik haar vader had kunnen zijn, werd ik toch verliefd op haar. Ik kan zelfs zeggen dat het liefde op het eerste gezicht was. Sinds dat ze uit die combi wandelde, krijg ik ze niet meer uit mijn hoofd. We zijn uiteindelijk na veel gesprekken samen in mijn bed belandt, waar ik de nacht van mijn leven heb beleefd.Alles ging goed tussen ons en de liefde groeide elke dag een beetje meer. Tot op een dag Lidia moest vertrekken naar Engeland. Ze vroeg me nog of ik mee wilde, maar dat kon ik niet. Ze beloofde wel me te schrijven als ze de tocht had overleefd. Ze vertrok en alles werd weer donkerÂ…