Problemski Hotel

Inhoud blog

	Ander en beter
	De professionele bokser Igor, die me de stuipen op het lijf jaagt
	Een lichtpuntje werd plots weer donker
	Onze aankomst in Engeland, of toch niet...

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Problemski Hotel

22-11-2017

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Onze aankomst in Engeland, of toch niet...

Toen ik net aankwam was ik euforisch, tot we uit de vrachtwagen gehaald werden door een groep snorren in uniform. Ik was erg verrast, ik dacht dat het er helemaal anders zou uitzien in Engeland, een beetje zon, een heldere lucht,... We werden in een busje vervoerd naar een asielcentrum in de buurt. Ik hield de borden in het oog maar het enige woord dat ik kon lezen was: Brussel. Toen begon ik na te denken en dacht ik: Brussel ligt helemaal niet in Engeland maar in dat kleine landje België. Verbouwereerd keek ik naar buiten, mijn gezicht kon niet van uitdrukking veranderen. Niet dat ik het zo erg vond, want ik heb het overleefd. De lange tocht van Somalië tot hier in België ongeveer 11, 919 kilometer in een vrachtwagen met appelsienen. Een maand, één volle maand heb ik erover gedaan om in dit kleine landje aan te komen.
Toen ik aankwam in het asielcentrum, keek ik rondom mij heen en zag ik zoveel verschillende mensen die me aanstaarden.
De dag na mijn aankomst werden de deuren van de zogenaamde vestiaire om 9uur geopend, dit zou een kledingzaak moeten voorstellen. Waar we met 1500 punten kregen om enkele kledingstukken uit te kiezen, maar het huisregelement schrijft voor dat we maar één keer per week naar de vestiaire mochten gaan. Zodat we niet een ganse dag kleren zouden passen om de verdeling te verdrijven. Deze kleren zijn enkele afdankertjes van Belgische gezinnen.
Na dag één en het bezoek aan de vestiaire, sloeg de verveling toe zoals iedereen me hiervoor had gewaarschuwd toen ik aankwam. Ik zat op men bed te dagdromen, maar deze droom sloeg over in een vreselijke nachtmerrie: de moord op mijn zus flitste telkens voorbij. Ik had nooit eerder gerouwd om men zus, alles waar het bij mij om draaide was dat ik een actiefoto had gemaakt waar ik later beroemd mee zou worden. Hoe kon ik zo impulsief zijn? Zo egoïstisch,... Zie waar ik nu sta, ik ben niet beroemd geworden dankzij de foto van mijn zus, ik moest vluchten uit mijn land om hier terecht te komen. Ik leef van dag tot dag, wachtend op een advies das waarschijnlijk negatief zal zijn en dat ik terug zal moeten vluchten...

Geef hier uw reactie door