Ik ben Kristien Nelen
Ik ben een vrouw en woon in Essen (België) en mijn beroep is Leerkracht L.O.
Ik ben geboren op 20/11/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport, MTB, Film, geschiedenis.
3x Belgisch Kampioene XC.
Provinciaal Kampioene 2010.
Belgisch Kampioene Downhill 2014.
Belgisch Kampioene Enduro 2
MTB XC & Enduro rijdster. Powered by Fietsshop Uitgeest
01-01-2017
Azencross Loenhout
Jaarlijks verschijn ik aan de start in buurgemeente Loenhout, een leuk parcours met het "wasbord" waar ik elke ronde naar uit kijk!
Bij de verkenning voelde ik dat mijn hartslag op sommige stukken enorm de hoogte in ging, bijna op de adem trappend. Dat was niet normaal...
Met 75 dames aan de start, een record, ongelofelijk! Deze keer werd ik dus eens niet als laatste opgeroepen . Ik stond op de laatste of voorlaatste rij, heb niet achterom gekeken, dat is niet zo goed voor het koppeke (als je ziet dat er niemand achter je staat).
Een goeie start, mij ergens met enige waaghalzerij tussen 2 anderen in gewrongen om op te kunnen schuiven. Op het einde wou ik nog bijschakelen maar stond al op m'n zwaarste (max snelheid blijkbaar 47km/u). Voor mij is deze start veel beter omdat hij langer en breder is wat me dus meer kans geeft om op te schuiven.
In de korte modderstrook aan de tent gingen er een paar onderuit waardoor ik gehinderd werd en terug plaatsen verloor. Aan de bergjes moesten we lopen. Na de eerste ronde kwam ik als 47e door maar ik had slechte benen, vooral mijn linkse bovenbeen was compleet verzuurd en deed pijn. De volgende ronde kon ik er alsnog 2 inhalen en dan kwamen we met z'n drie in een groepje te zitten, we reden om de 44e plek. Op de lange asfaltstrook bij de start/aankomst lieten ze het tempo zakken en heb ik geprobeerd weg te rijden. Aan de modderstrook kwamen ze echter terug. Dat was m'n slechtste stuk van het parcours. Telkens moesten we van de fiets en daarna ook nog over dat slootje springen en daar viel telkens een gat. De rest van de ronde moest ik dan harken om dat weer dicht te krijgen, wat meestal pas tegen het einde (richting wasbord) lukte. De volgende ronde weer van dat op de weg maar toen ben ik braafkes blijven zitten. Ik voelde me niet al te best, het ging steeds slechter met me. Ik had ook geen power op de rechte stukken en de bruggen.
Het was knokken om erbij te blijven, alsook om in dezelfde ronde te blijven en er niet uitgenomen te worden. Toen we bij het passeren van de Jury mochten doorrijden was mijn eerste doel geslaagd: uitrijden in dezelfde ronde. Wat toch niet vanzelfsprekend is als je met 75 start... Dat was gelukt en het vat was af. Voor het eerst zag ik tegen deze laatste ronde op. Aan de modderstrook viel weer een gat en ik kreeg het niet meer dicht. Het was op...halfweg werd ik nog gepasseerd door een Japanse en tegen het einde kwam er nog een Zweedse over ook. Pfff.
Als 48e bolde ik over de meet, ontgoocheld dat ik nog 2 plekken verloor maar vooral uitgeput. Toen ik naar de auto reed werd ik zelfs even onwel. Daarna hoorde ik van mijn helpers (bedankt Wim & Nicky) in de materiaalpost dat ik na 2 rondes lijkbleek zag. Ik ben nog met de fiets teruggereden maar dat was misschien niet zo'n goed idee. Bij dat losrijden bleef de hartslag ook abnormaal hoog.
's Avonds voelde ik me echt slecht en de dag erna was ik goed ziek, hierdoor heb ik Baal moeten laten liggen.
De planning voor het BK valt hiermee in het water maar ik zal proberen er nog alles uit te halen wat kan. Doel was top 10 maar ik vrees dat ik dat ga moeten bijstellen naar top 12. We doen ons best!
