Ik ben Kristien Nelen
Ik ben een vrouw en woon in Essen (België) en mijn beroep is Leerkracht L.O.
Ik ben geboren op 20/11/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport, MTB, Film, geschiedenis.
3x Belgisch Kampioene XC.
Provinciaal Kampioene 2010.
Belgisch Kampioene Downhill 2014.
Belgisch Kampioene Enduro 2
MTB XC & Enduro rijdster. Powered by Fietsshop Uitgeest
27-10-2015
2 wedstrijden, 2x winst!
Net nu er twee wedstrijden op het programma stonden was ik ziek, een serieuze verkoudheid met alles er op en eraan...
Toch wou ik beiden voor geen geld missen: Bouillon op zaterdag beloofde schitterende trails, Amay zondag was belangrijk voor mijn klassement.
Zaterdag dus op naar Bouillon. Die dag stond (voor het eerst) de enduro van de "Grand Raid Godefroy" op het programma, een onderdeel van de bekende marathonwedstrijden op zondag.
In de eerste klim voelde ik al dat het niks ging worden: slechte benen, keelpijn, kortademig en pijn aan de luchtwegen. Ik had vernomen dat we maar met 2 dames waren en besloot om op halve kracht te rijden en te genieten. Kwestie van de dingen niet erger te maken en krachten te sparen voor morgen, waar ik wel stevige concurrentie ging hebben.
De specials waren technisch, uitdagend en lang. Dit was échte enduro-fun! De fysieke stukken bergop of vlak ging ik in het zadel zitten en reed ik rustig om me dan weer vol in de volgende technische afdaling te storten. De verbindingen tussen de specials waren lang en best zwaar: 35km en 1200 hoogtemeters. Uiteindelijk waren we bijna 5u onderweg!
Na afloop een zeer goed gevoel in de afdalingen, het liep schitterend en had me fantastisch geamuseerd. Alleen de inspanningen hadden alles losgemaakt en nu was het snot a volonté en slijmen ophoesten. Lekker...
Ondanks dat dus gewonnen en 123e algemeen op 300 starters. Een dikke pluim voor de organisatie: laag inschrijvingsgeld, top bevoorradingen en achteraf nog lekker eten inbegrepen! Dit was zeker een van de beste Belgische wedstrijden.
Dan ging het rechtstreeks naar Amay bij Hoei voor de Easyphone Cup, om 21u al in bed gekropen in de hoop dat het morgen beter zou zijn. 's Morgens hingen er dreigende wolken en er was veel regen voorspeld. Ik hoopte dat het droog bleef omdat ik wist van vorige keer (Flemalle) dat de Duitse niet te kloppen was op glad terrein. De eerste special begon met een korte sprint, ik was bang om het weer op mijn adem te krijgen maar alles ging goed. Dan paar plezante bochten in losse bosgrond om een soort bikepark in te duiken met diepe putten en jumps. fantastisch! Het was lang wachten op de Duitse Bettina die blijkbaar gevallen was. Fysiek ging alles beter en ook de beentjes waren goed.
De 2e special begon met een langere sprint maar ook dit ging nog goed, er zat ook een lang stuk bergop in waar je serieus kon doodgaan en dan weer een stuk in die diepe putten: steil naar beneden en met een jump eruit. In de voormiddag deden we uitzonderlijk 5 specials omdat alles zo kort was, daarvan deden we er wel een aantal twee keer. Ik had het gevoel dat ik beter was dan Bettina, al weet je dat nooit zeker en moet je tot de laatste special dat goeie gevoel zien vast te houden.
Na de middag was er nog een "urban" special in het centrum van Amay, ook deze deden we twee keer. We starten helemaal bovenaan het dorp om dan via allerlei straatjes en trappen te eindigen in een waterbak op het dorpsplein. Het is eens iets anders!
Na een supersnel stuk moest je haaks linksaf op losse steentjes, ik gooide alles dicht, drifte en haalde het maar net. Beetje verder een korte straat en rechts de hoek om, knalde ik bijna op een uitstekende garagebox... Nadeel van zo'n city races: je ziet niet wat er achter de bocht komt... Een lange afdaling over kasseitjes en plots moest je rechtsaf een klimmetje op, bijna boven had ik weer even pijn op de borstkast van het diepgaan. Daarna nog plezante trapjes, haakse bocht, een aangelegde sprong, trapjes en een plons in de waterbak. Zo, dat was fun! Hup helemaal terug omhoog voor de laatste keer. Boven bleek dat ploeggenoot Daniël Prijkel pech had met zijn achteras. We hebben dan snel van as gewisseld zodat hij kon starten en hij moest dan zo snel mogelijk weer naar boven rijden om op tijd te zijn voor mijn start, hectisch! Hele tijd zat ik te stressen, "wat als hij valt, wat als...". Het was bijna aan mij toen hij verscheen, totaal kapot (ocharme) en met lekke achterband. Snel weer steekas gewisseld en off we go!
Weer een goeie run gereden en tevreden gefinished.
deze keer had ik gewonnen van Bettina Lysko! Ook Daniël Prijkel won in zijn reeks, een mooie dag voor het team en een dubbelslag voor mij. de laatste enduro op 18 oktober in Kluisbergen.
Kristien
