In een mooi en warm lentezonnetje trokken we naar Wervik. Een stevige ploeg met wel gestalte, weeral, dan hebben we nog meegemaakt dit jaar.

We zouden dus stevig op onze voeten moeten staan en er durven invliegen om kans te maken. Ook dat is eigenlijk niet nieuw... en met maar één reserve was het hopen dat er niks zou mislopen...

Maar we misten onze start volledig en al in de eerste minuten werden we een paar keer goed verwittigd. En in minuut drie was het zelfs al zover, zij openden de score (1 - 0). Daarna konden we het evenwicht toch wat herstellen en deden we iets beter mee. Maar na zo'n tien minuten was het over toen Wervik een paar keer uithaalde en wij te gemakkelijk doelpunten slikten. het werd zo meteen 3 - 0 en wat later zelfs 4 - 0. Match gespeeld zeker? En toch kon Nick nog voor de rust milderen tot 4 - 1. Oef , toch gescoord.

In de rust werd het nogmaals duidelijk gesteld dat er meer vechtlust moest zijn, dat we niet zo braaf mochten zijn, zeker niet als ze al groter en steviger zijn. Terug op het veld werden we echter zowat koud gepakt en stond het al te snel 5 - 1. Wat zou dit nog een lastige tweede helft kunnen worden. Maar Nick wist er nog eentje binnen te leggen na foutje in hun verdediging en zo werd het toch 5 - 2. Zouden we nog iets kunnen forceren? Het spel en de inzet waren in ieder geval verbeterd. toch kregen we weer het deksel op de neus en maakte Wervik er 6-2 en halfweg de tweede helft zelfs 7 - 2 van. Neen, terugkeren was niet mogelijk. Maar blijven gaan , dat wel en dat probeerden we. Zelfs met succes want Wervik moest Nick foutief stoppen in de bacaré waardoor we nog een penalty kregen. Die werd door Nick mooi omgezet (een hattrick) en leverde de eindscore 7 - 3 nadat nog een doelpunt van Wervik wegens buitenspel werd afgekeurd. Nu dat zou toch niet veel meer veranderd hebben aan de situatie. een terechte overwinning voor Wervik.