Onze jongste zoon,de voorlaatste in de rij,gaat morgen voor de eerste keer naar school.Hij had al eerder mogen gaan,ondertussen is hij al bijna 3 jaar.Hij heeft kinderastma,last van allergieën,chronische bronchitis en is dus,met dank aan het typische Belgische weer,vrij vaak ziek.Telkens we beslist hadden dat hij nu toch wel echt genezen was en er klaar voor was om naar de juffrouw te gaan kreeg hij een nieuwe bronchitis.We lachten er samen wel eens mee,grapten dat hij een allergie had voor school...Maar echt erg vond ik het niet,allesbehalve.Nu zit ik te zweten en te zuchten...Nummertje 4 gaat naar school,morgenvroeg.Hij is er toch wel aan toe.Hij is een uurtje mogen gaan proberen en heeft de tijd van zijn leven gehad.Zoveel speelgoed dat we thuis nog niet hebben,nog meer kindjes dan bij ons.Hij wist niet waar eerst kijken en met wie eerst te spelen.Want gelukkig,sociaal is hij wel.Alleen het delen wordt een ander paar mouwen,want hij zit nog steeds in zijn "mijn" fase.Alles is "mijne".Van de popjes tot de autootjes,van de blokjes tot de diertjes mijn,mijn,mijn...Maar ja,thuis moet hij het ook leren en wie weet,in de school gaat dat waarschijnlijk zelfs gemakkelijker gaan dan bij ons. We hebben samen zijn boekentasje gemaakt en hij was door het dolle heen.Zijn zakdoekjes,een schone onderbroek en broek(een ongelukje is snel gebeurd),zijn drinkbeker en zijn foto-boekje.De twee grote zussen en de grote broer hebben geholpen en hij vond het schitterend."Ikke ook groot,hé,ikke ook school"!Hij heeft gesprongen en gedanst en gelopen en gezongen...Maar toen ik hem dan daarstraks in bedje legde en vroeg wanneer hij naar de juffrouw ging keek hij me aan,lachte en zei,oh zo lief,"ikke jouw blijven,mama,ikke klein..." Ik ben benieuwd morgenvroeg,of er al dan niet traantjes gaan vloeien.Alhoewel ik er vrij zeker van ben dat dat gebeuren gaat.Is het niet bij mijn kleine jongen dan wel bij de mama.Lieve schat,ik heb je langer thuis kunnen houden dan de anderen maar wat wordt ook jij nu weer groot...
5schatjes
